Book Review: ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ, της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΟΜΟΝΗ, από εκδόσεις ΣΥΡΤΑΡΙ

  (Της Γιώτας Βασιλείου ) Όταν νιώσεις την αδικία στο πετσί σου, εναντιώνεσαι. Διεκδικείς. Πολεμάς. Το Λευκό χαρτί της Χριστίνας Πομόνη δεν είναι απλώς μία ιστορία· είναι ένας καθρέφτης που σε αναγκάζει να κοιτάξεις μέσα σου. Ο Άλκης, με τις πληγές του, τις ελπίδες του και τις σιωπές του, γίνεται σύντροφος στο ταξίδι της εσωτερικής αναζήτησης – εκεί όπου τα όρια μεταξύ εγκατάλειψης και αγάπης, χαμένων παιδικών χρόνων και αποφάσεων του σήμερα, θλίψης και ανάτασης ψυχής, γίνονται τόσο λεπτά όσο ένα τσιγαρόχαρτο. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι δυνατή και αφοπλιστική. Δεν σου επιτρέπει απλώς να παρακολουθήσεις τη ζωή του Άλκη, σε σπρώχνει να τη ζήσεις μαζί του, να νιώσεις το βάρος της απουσίας, την ανάγκη της φυγής αλλά και την κρυφή λαχτάρα της επιστροφής. Η διαφορά παίζει στις λεπτομέρειες – ένα βλέμμα, μια χειρονομία, μια σκηνή που περισσότερο υπαινίσσεται παρά λέγεται – υφαίνουν έναν καμβά που ζωντανεύει στο γύρισμα κάθε σελίδας. Και όσο ο Άλκης παλεύει να γράψει, η ίδια η γραφή μοιά...

Book Review: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΗ ΡΙΓΕ ΜΠΛΟΥΖΑ, της ΕΛΕΝΑΣ ΧΟΥΣΝΗ, από εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ


 (Της Γιώτας Βασιλείου)

«Όταν ένα παιδί κακοποιείται, αυτό που στην πραγματικότητα κακοποιείται είναι η εμπιστοσύνη του προς τους ανθρώπους...»

Διαβασμένο από το καλοκαίρι, έφτασε χειμώνας σχεδόν μέχρι να καταφέρω να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά για το βιβλίο αυτό. Τι να πει κανείς που να μην έχει ήδη ειπωθεί; Μια τραγικά διαχρονική και πάντα επίκαιρη ιστορία φρίκης όπου τα τέρατα δεν κατοικούν στα παραμύθια αλλά στα ίδια μας τα σπίτια και κατασπαράζουν αθώες παιδικές ψυχές. Μια ιστορία που δεν ανήκει στο φάσμα της μυθοπλασίας αλλά σε εκείνο της ζοφερής πραγματικότητας. 

Το συγκεκριμένο βιβλίο της Έλενας Χουσνή είναι ίσως το πιο σκληρό και το πιο ωμό απ’ όλα. Και το πιο «άσχημο» απ’ όλα. Και με το πιο σιχαμερό θέμα απ’ όλα. Παρόλο που είμαι σίγουρη πως σκοπός της συγγραφέα δεν ήταν να σοκάρει με το βιβλίο της, είναι το είδος εκείνο, που αν δεν είσαι υποψιασμένος για το περιεχόμενό του, παίζει και να μην αντέξει το στομάχι σου να το ολοκληρώσεις. Γυναίκες και παιδιά που πέφτουν θύματα εμπόρων λευκής σάρκας, ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση, παιδική πορνογραφία, μπούλινγκ και δεκάδες άλλοι κίνδυνοι, που παραφυλάνε στη γωνία. Μέσα από 3 παράλληλες ιστορίες, ξεδιπλώνεται η πλοκή χωρίς περιττές ωραιοποιήσεις. Αντίθετα κλιμακώνεται μέσα από τεκμηριωμένα κι ανατριχιαστικά στοιχεία, μέχρι το συγκλονιστικό του φινάλε. 

Η Έλενα διαχειρίζεται όλα αυτά τα θέματα με απόλυτο σεβασμό, με την γνωστή, μεστή γραφή της, με τον ευγενή τη λόγο και την ευαισθησία της ψυχής της. Η έρευνα που έχει πραγματοποιήσει, φαίνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή, ότι είναι σε βάθος και κάθε πληροφορία που δίνεται μέσα από στις σελίδες του βιβλίου, μπορεί να διασταυρωθεί με μια απλή έρευνα μέσω του διαδικτύου. Οι χαρακτήρες της όλοι ολοζώντανοι, διαθέτουν πλαστικότητα και είναι ρεαλιστικοί. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Από πλευράς ταχύτητας, απλά το βιβλίο δε σε αφήνει να το αφήσεις. Παρά τη δυσκολία του θέματός του, άπαξ και το αρχίσεις είναι απλά θέμα ωρών να το τελειώσεις. 

Μπορεί «Το παιδί με τη ριγέ μπλούζα» ναι είναι ένα σκληρό αστυνομικό/κοινωνικό μυθιστόρημα, αλλά είναι ένα βιβλίο που αξίζει και πρέπει να διαβαστεί, γιατί πριν και πρώτα απ’ όλα είναι μια κραυγή αγωνίας, με τεράστια δυναμική, που μπορεί και πρέπει να ακουστεί μέχρι τα πέρατα αυτής της Γης. Μέχρι που τα τέρατα να μην έχουν τόπο να κρυφτούν και να εξαφανιστούν μια και καλή!

Προτείνεται 1000%!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια