(Της Γιώτας Βασιλείου)
Όταν πρόκειται να γράψω για βιβλία φίλων νιώθω ιδιαίτερη χαρά μα και ιδιαίτερη ευθύνη τόσο απέναντί στο συγγραφέα τους μα και απέναντι σε όσους θα διαβάσουν την άποψή μου. Από τη μια θέλω να εκφράσω την ειλικρινή μου άποψη για το βιβλίο που μόλις διάβασα, ιδίως όταν αυτό μου έχει αρέσει πολύ κι από την άλλη να πρέπει να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου για να μην θεωρηθεί ότι προμοτάρω το βιβλίο επειδή ο συγγραφέας είναι φίλος. Αυτό ακριβώς έχω πάθει τώρα με το βιβλίο του Αντώνη. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δε βαριέσαι όμως, να κολυμπάω ξέρω και μάλιστα καλά!
DEADLiNE λοιπόν, του Αντωνάκη του Ζερβού. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα εν καιρώ καραντίνας. Γραφή απλή αλλά όχι απλοϊκή, σε ένα σύγχρονο αφήγημα που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, κυλάει γρήγορα και ξεκούραστα. Μια ιστορία που ξεδιπλώνεται μέσα από τέσσερις ανεξιχνίαστες υποθέσεις του παρελθόντος. Τέσσερα πτώματα, κανένας ένοχος κι ένα δίδυμο που έχει μόλις δέκα τέσσερις μέρες να βρει τις απαντήσεις.
Κι αναφέροντας το δίδυμο να πω ότι δεν είναι άλλοι από τον αστυνόμο Στάβαρη και τη σύντροφό του Πέρσα. Ένα ζευγάρι που όντας έγκλειστο εξ’ ανάγκης, αναζητά τις λύσεις στους τέσσερις δυσεπίλυτους γρίφους. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η διορία των 14 ημερών (όσο διαρκεί δηλαδή η καραντίνα) που έχει δώσει στο εγχείρημα η Πέρσα, εξ’ ου κι ο τίτλος του βιβλίου.
Ο Αντώνης καταφέρνει να ξεφύγει από την πεπατημένη αρκετών νέων ομότεχνών του και να δημιουργήσει ένα εντελώς δικό του στυλ γραφής. Οι χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει είναι άνθρωποι καθημερινοί, χαρούμενοι, ερωτευμένοι τόσο μεταξύ τους όσο και με τη ζωή την ίδια κι ωστόσο έχουν τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες, τις ελπίδες και τα όνειρα του μέσου Έλληνα. Οι χαρακτήρες που σκάρωσε ο Αντώνης θα μπορούσαν να είναι ο καθένας από εμάς γι’ αυτό είναι πολύ εύκολη η ταύτιση μας μαζί τους. Επιπλέον η περίοδος που επέλεξε να τοποθετήσει χρονικά την ιστορία, θεωρώ ότι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, μιας και όλοι μπορούμε να νιώσουμε στο πετσί μας, το τι σημαίνει ο καταναγκαστικός εγκλεισμός.
Θαρρώ πως δεν θα υπάρξει άνθρωπος που δεν θα τον κερδίσει με την πρώτη το συγκεκριμένο βιβλίο. Τόσο το μυστήριο των «παγωμένων» υποθέσεων, όσο και η γοητεία των δύο υπέροχων βασικών ηρώων του, θυμίζουν κάτι από την «Χρυσή Εποχή» της αστυνομικής λογοτεχνίας. Επιπροσθέτως να πω ότι το όλο πόνημα διαθέτει μια θεατρικότητα, που δε θα με παραξένευε αν σύντομα το έβλεπα να ανεβαίνει σε θεατρική παράσταση. Φυσικά με λιγότερο σεΚΣάκι κύριε Στάβαρη η παράσταση, γιατί αλλιώς σας βεβαιώ ότι θα την πετσοκόψει το εσουρού! :-Ρ
Αν το DEADLiNE ξεκίνησε όντως ως παιχνίδι και τελικά κατέληξε ως στοίχημα, τότε Αντώνη μου το κέρδισες πανηγυρικά! Θερμά συγχαρητήρια!
Καλές αναγνώσεις!
Υ.Γ. Μου άρεσε πολύ το πεζό i στον τίτλο, που όμως δεν σας λέω τι είναι. Να το διαβάσετε για να μάθετε!!!
Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...