Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...

Book Review: ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL


(Της 
Κατερίνας Τσαμπά)

Μέχρι να διαβάσω αυτό το βιβλίο δεν ήξερα ακριβώς τι σημαίνει να είναι κάποιος εσωστρεφής. Τώρα και ξέρω και πιστεύω ότι πράγματι είναι μια υπερδύναμη.

Ο Κυριάκος κάνει ξεκάθαρα τα πόσο πολλά μπορούν να κάνουν οι εσωστρεφείς άνθρωποι. Και το κάνει απευθυνόμενος σε αυτούς. Με τον λιτό του λόγο και την υπέροχη γλώσσα που χρησιμοποιεί, αποδεικνύει ότι μπορεί να διαχειριστεί και άλλο κείμενο εκτός από fiction βιβλία. Καλά, το έχω δει ξανά με τον οδηγό συγγραφής του (εξαιρετικό!) αλλά είναι το αντικείμενό του εκείνο και το θεώρησα πιο απλό, τρόπον τινά, να καταπιαστεί με αυτό το θέμα σε ένα non fiction βιβλίο. Αλλά η εσωστρέφεια; Πώς;

Ο Κυριάκος είναι εσωστρεφής και είναι πολύ καλά με αυτό. Όμως αυτό που θέλει να καταστήσει σαφές είναι ότι ο εσωστρεφής άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα έχει περάσει δύσκολα στην παιδική του ηλικία, γιατί οι γονείς συνήθως θέλουμε να βλέπουμε τα παιδιά μας να παίζουν, να είναι ομιλητικά, να θέλουν να βγαίνουν έξω, να να, αλλά δεν κοιτάμε να προσαρμοστούμε στην προσωπικότητα του παιδιού και να αποδεχτούμε ακόμα κι αυτό που μπορεί να είναι τελείως κόντρα στη δική μας προσωπικότητα και ζωή. Έτσι, τα παιδιά αυτά μπορεί να μεγαλώσουν με την αίσθηση ότι «κάτι δεν πάει καλά με αυτά» και να προσπαθούν να πάνε κόντρα τα ίδια με τη δική τους φύση. Και κάποια να τα καταφέρνουν αλλά τελικά να πιέζονται.

Μα γιατί να κάνεις κάτι που είναι κόντρα σε σένα; Και εκεί ο Κυριάκος τα περιγράφει πολύ ωραία.

Σας φέρνω ένα παράδειγμα. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι εσωστρεφείς άνθρωποι γιατί έτσι μπορούν να μένουν με τις σκέψεις τους και να δημιουργούν. Το γράφω πολύ απλοϊκά∙ ο Κυριάκος αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο γι’ αυτό. Οι εσωστρεφείς δεν νιώθουν περίεργα ή μόνοι, αλλά το αντίθετο. Για να αποδώσουν καλύτερα όλοι οι καλλιτέχνες μένουν ούτως ή άλλως μόνοι, σωστά; Απλώς οι εσωστρεφείς το κάνουν χωρίς να το βάλουν στο πρόγραμμα.

Διαβάζοντας το βιβλίο κατάλαβα ότι πολλοί άνθρωποι μπορεί να είμαστε και εξωστρεφείς και εσωστρεφείς. Εγώ για παράδειγμα διέκρινα κάποια χαρακτηριστικά των εσωστρεφών ανθρώπων σε μένα. Δεν το περίμενα, γιατί θεωρώ τον εαυτό μου εξωστρεφή period.

Το βιβλίο αυτό αφορά όλους, γιατί πολύ απλά ακόμα κι αν εμείς δεν είμαστε οι ίδιοι εσωστρεφείς ή δεν έχουμε εσωστρεφές παιδί, έχουμε σίγουρα συναναστραφεί με κάποιο εσωστρεφές άτομο. Και καλό είναι να δούμε την αλήθεια κατάματα ώστε να μάθουμε απλώς να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και τον άλλον όπως είναι.

Σ’ ευχαριστούμε, Κυριάκο γι’ αυτό το υπέροχο μάθημα.

Αναζητήστε το εδώ

 

Σχόλια