BOOK REVIEW: ΦΟΝΙΚΟ ΣΤΟΥΣ ΚΟΡΦΟΥΣ της ΣΩΤΗΡΗ ΤΡΙΒΙΖΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΚΟΛΗ

Αναρτήθηκε από την
(Της  Αγγελικής Ζούμπου ) «Μου έλειψε η Κέρκυρα στο βιβλίο σου, και είπα να γράψω ένα δικό μου». Ο Σωτήρης Τριβιζάς, μέγας γνώστης και μελετητής της λογοτεχνίας, με πλούσιο δικό του έργο, μ’ αυτά τα λόγια μού εξήγησε για ποιο λόγο έγραψε το «Φονικό στους Κορφούς», την αστυνομική νουβέλα που διαβάζεται απνευστί με ένα χαμόγελο στα χείλη από την πρώτη μέχρι την τελευταία γραμμή. Παρότι πρόκειται για αστυνομική νουβέλα, η αστυνομική πλοκή δεν είναι παρά το πρόσχημα για να μας πάρει ο συγγραφέας από το χέρι και να μας ξεναγήσει στην Κέρκυρα του χθες. Οι περισσότεροι χαρακτήρες (πλην των κεντρικών) είναι πρόσωπα υπαρκτά, που έζησαν και περπάτησαν στα καντούνια του νησιού. Όλα τα μέρη που περιδιαβαίνουμε παρακολουθώντας την ιστορία είναι υπαρκτά. Κάποια υπάρχουν ακόμα, κάποια τα κατάπιε ο αχόρταγος ρους της ιστορίας. Πολλά τα θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια, άλλα τα συζητούσαν οι παππούδες μου ή οι γονείς μου.  Δεν θέλω όμως να θεωρήσετε πως τούτο το βιβλίο με εντυπωσίασε αμιγώς γ...
0

Book Review: ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ της ΣΟΝΙΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

Αναρτήθηκε από την

(Της Αγγελικής Ζούμπου)

Η Σόνια Σαουλίδου είναι από τις καλύτερες πένες του ψυχολογικού θρίλερ στην Ελλάδα. Δεν εκπλήσσομαι, λοιπόν, που το «Ουδέν Κρυπτόν», το τελευταίο της μυθιστόρημα, με κράτησε μέχρι αργά τη νύχτα να γυρίζω τη μία σελίδα μετά την άλλη σπάζοντας το κεφάλι μου να καταλάβω τι συμβαίνει.

Δύο ζευγάρια γνωρίζονται στην Ιαπωνία. Δύο ζευγάρια Αμερικανών, το ένα από τα οποία ήδη κατοικεί στο Τόκιο και το άλλο έχει πάει στην Ιαπωνία με σκοπό να βολιδοσκοπήσουν πώς μπορούν κι εκείνοι να μετακομίσουν εκεί. Δύο άντρες, δύο γυναίκες. Δύο γυναίκες που αρχίζουν να φέρονται πολύ περίεργα και κάποια στιγμή η μία από τις δύο εξαφανίζεται κατά τη διάρκεια μίας εκδρομής στο Όρος Φούτζι. Τι έχει συμβεί στη γυναίκα αυτή; Και κυρίως, τι συμβαίνει στο κεφάλι της επιζήσασας; 

Η Σαουλίδου, με τον γνωστό της τρόπο, παίζει με το μυαλό μας. Μας βάζει να κάνουμε σενάρια και υποθέσεις, και στην επόμενη σελίδα τα καταρρίπτει και μας βάζει ξανά να ξεφυσάμε στη γραμμή εκκίνησης.

Η γραφή είναι ρέουσα και χωρίς πολλά στολίδια, κάθε σελίδα οδηγεί ξεκούραστα και αβίαστα στην επόμενη. Το Τόκιο, όπως περιγράφεται, απλά αλλά γλαφυρά, είναι πρόσωπο της ιστορίας, και το όρος Φούτζι ένα ακόμα. Ομολογώ ότι οι αγαπημένες μου σελίδες και περιγραφές ήταν εκείνες που αναφέρονταν στο Φούτζι, ένα βουνό μυστηριακό, σύνορο μεταξύ υλικού και άυλου κόσμου, όπου ακόμα και οι ήχοι μοιάζουν να καταπίνονται από μία αόρατη καταβόθρα που οδηγεί στο μεταίχμιο μεταξύ των κόσμων... Μην αφήνετε όμως αυτό το στοιχείο να σας παρασύρει σε υποθέσεις… Κάθε πληροφορία που φυτεύεται στο κείμενο μας οδηγεί με μαεστρία σε ατραπούς που τελικά δεν καταλήγουν εκεί που εικάζαμε…

Το μόνο που έχετε να χάσετε διαβάζοντας τούτο το βιβλίο, είναι τον ύπνο σας.

Αναζητήστε το βιβλίο εδώ.

Διαβάστε και την άποψη της Γιώτας Βασιλείου για το βιβλίο εδώ. 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...