Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...

Book Review: Ο ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ, του OLEN STEINHAUER, από εκδόσεις ΠΟΛΙΣ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Όλα τα πλάσματα της φύσης ζουν με έναν κοινό σκοπό: την επιβίωση. Είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη θεωρία των πάντων.»

«Τουρίστας» ονομάζεται ένας εκπαιδευμένος πράκτορας της CIA, ο οποίος εκτελεί «συμβόλαια» θανάτου σε όλο τον κόσμο. Δεν έχει προσωπική ζωή, οικογένεια, φίλους. Ένας «Τουρίστας» δε θα διστάσει να σκοτώσει οποιονδήποτε, εάν λάβει σχετική εντολή από την υπηρεσία του. 

«Ο Τουρίστας» του Olen Steinhauer είναι μια περίπλοκη ιστορία για την «τέχνη» της κατασκοπίας. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή με «τρόμαξε» λίγο. Μου πήρε περί το ¼ της διαδρομής για να αρχίσει να ανεβάζει ταχύτητες. Μέχρι τότε ήταν αρκετά αργό, για το συγκεκριμένο είδος λογοτεχνίας. Από κει και πέρα όμως, ανέβασε στροφές και οι ανατροπές διαδέχονταν η μία την άλλη. Υπήρξαν κεφάλαια με έντονη δράση που πραγματικά με τράβηξαν πολύ και τα απόλαυσα όσο τίποτα. Παρόλο που σε σύγκριση με άλλα κατασκοπευτικά θρίλερ, το συγκεκριμένο δεν είχε πολλές περιπετειώδεις σκηνές, εν τούτοις θεωρώ ότι είχε τόσο όσο χρειαζόταν, για να μην αποσπά η δράση την προσοχή του αναγνώστη, από το μυστήριο και τα γεγονότα που οδηγούν στην επίλυσή του. 

Οι χαρακτήρες είναι όλοι καλογραμμένοι, ρεαλιστικοί και συναρπαστικοί. Ο Milo δεν είναι ακριβώς ένας συμπαθητικός χαρακτήρας. Ακόμα και μετά το τέλος του βιβλίου, δεν αισθάνομαι ότι πραγματικά τον συμπάθησα. Κι όμως, αυτή ακριβώς η αίσθηση που έχω απέναντι στο πρόσωπο του βασικού ήρωα, νομίζω ότι είναι και η επιτυχία του. Γιατί ο Μάιλο δεν είναι ο σούπερ ήρωας που τα πετυχαίνει όλα με ένα μαγικό τρόπο. Είναι πανέξυπνος, είναι άριστος στη δουλειά του αλλά δεν είναι ήρωας. Δεν είναι Τζέιμς Μποντ. Είναι ένας απλός και καθημερινός άνθρωπος με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Κι έχει μπόλικα από αυτά τα δεύτερα... Κι αυτό ακριβώς είναι που τελικά μου αρέσει. 

«Αυτός είναι στ’ αλήθεια ο λόγος που γράφω κατασκοπική λογοτεχνία: για να εξετάσω τις επιπτώσεις που έχει μια ζωή εξαπάτησης και υποκρισίας πάνω σε ουσιαστικά ηθικούς ανθρώπους.»

Θα έλεγα πως το στοιχείο που κάνει αυτό το βιβλίο να ξεχωρίζει, δεν είναι η ανατρεπτική πλοκή, ούτε η περιπέτεια και η δράση. Είναι ο τρόπος γραφής του Steinhauer. Πιο συγκεκριμένα, το πώς αλληλεπιδρά ο κύριος χαρακτήρας με τα κομμάτια της αφήγησης.  Σε πολλά κατασκοπευτικά βιβλία, ο αναγνώστης είτε γνωρίζει από την αρχή την απάντηση, είτε παραμένει στο σκοτάδι, μέχρι τη μεγάλη αποκάλυψη στο τέλος του βιβλίου. Εδώ δε συμβαίνει τίποτα από τα δύο. Ακολουθούμε κατά πόδας το Μάιλο και ανακαλύπτουμε μαζί του τα μυστικά και βιώνουμε τις ανατροπές. Κι εκεί που νομίζουμε ότι έχουμε την πλήρη εικόνα των πραγμάτων, ξαφνικά έρχεται η επόμενη ανατροπή η οποία καταμαρτυρά πως δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά «υποχείρια» του συγγραφέα, ο οποίος παίζει με το μυαλό μας. 

Ακριβώς επειδή υπάρχουν πολλά τα οποία τρέχουν παράλληλα και που πρέπει να τα παρακολουθεί στενά ο αναγνώστης, το βιβλίο απαιτεί την προσοχή στη λεπτομέρεια. Δυστυχώς για μένα, δεν το γνώριζα αυτό κι επέλεξα για να το διαβάσω, μια πολύ πιεσμένη χρονική περίοδο, όπου δε μου έμενε αρκετός χρόνος για διάβασμα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι από ανάγνωση σε ανάγνωση έχανα την επαφή μου με το κείμενο και ξεχνούσα τα δεκάδες ονόματα, για να μην αναφέρω τα τμήματα που βρίσκονται εντός των τμημάτων της CIA και του FBI. Μόνο με λίστα και σημειώσεις τα έβγαλα πέρα. Παρ’όλες όμως τις δυσκολίες, χαίρομαι που το διάβασα και περιμένω σύντομα το επόμενο της σειράς. 

Θέλω να αναφερθώ και στην πάρα πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή του συγγραφέα, ο οποίος μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τις εμπειρίες που τον οδήγησαν να γράψει τον «Τουρίστα» καθώς και στις αναλυτικές σημειώσεις της μεταφράστριας, κυρίας Άλκηστις Τριμπέρη, που δίνουν πολλές κι ενδιαφέρουσες πληροφορίες για διάφορα γεγονότα, πρόσωπα κτλ, που αναφέρονται στο βιβλίο. 

«Κάθε ανόητος έχει την ευκαιρία να είναι νέος κάποτε.»

Εν κατακλείδι… ευφυέστατη πλοκή, καλογραμμένη ιστορία γεμάτη ίντριγκα και μυστήριο, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και απολαυστική γραφή. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα βιβλίο κατασκοπευτικής λογοτεχνίας;  

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα για το βιβλίο εδώ.

Σχόλια