Book Review: ΘΗΡΑΜΑΤΑ, του GABRIEL BERGMOSER, εκδόσεις BELL

(της Μαριάννας Φλέσσα)

Μία από πιο αγαπημένες φίλες μου ζει στην Αυστραλία και συγκεκριμένα στο βορειοδυτικό κομμάτι της χώρας. Είναι κτηνίατρος και πολλές φορές χρειάζεται να ταξιδέψει πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα για να επισκεφτεί κάποια φάρμα στην ενδοχώρα όπου χρειάζονται της υπηρεσίες της. Οι ιστορίες που έχει να μου διηγηθεί για αυτά τα ταξίδια της είναι απίστευτες και θα μπορούσαν, άνετα, να γυριστούν σε ταινία. Η Αυστραλία είναι μία τεράστια χώρα-ήπειρος-νησί που κατοικείται ως επί το πλείστον στα παράλιά της με το κέντρο της να είναι εξαιρετικά αραιοκατοικημένο και σχεδόν ερημοποιημένο τόσο εξαιτίας της παλαιότερης ανθρώπινης δραστηριότητας όσο κι εξαιτίας της ίδιας της φύσης. Η φίλη μου όταν πραγματοποιεί κάποιο από αυτά τα ταξίδια, κουβαλάει μαζί της μεγάλες προμήθειες τροφής και καυσίμων, γιατί σπάνια θα βρει μέρος να ανεφοδιαστεί, ενώ για εκατοντάδες χιλιόμετρα δεν έχει ούτε σήμα στο κινητό της.  Δεν υπάρχει, συνήθως, καμία πόλη ή σταθμός εφοδιασμού και δεν συναντά ούτε καν άλλο αυτοκίνητο για πολλές ώρες! «Είναι φορές», μου έλεγε, «που νομίζω ότι βρίσκομαι σε άλλο πλανήτη»! Αυτές τις διηγήσεις και το φόβο της μήπως ξεμείνει στη μέση του πουθενά, κατόρθωσα να τις κάνω εικόνα όταν διάβασα τα Θηράματα, του Gabriel Bergmoser που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Bell, σε πολύ καλή μετάφραση της κας Χριστίνας Ριζοπούλου. 

Στη μέση του πουθενά, στο κέντρο της Αυστραλίας, μια ετοιμοθάνατη, βουτηγμένη στο αίμα γυναίκα, η Μάγκι, τρέχει να ξεφύγει από κάποιους που την καταδιώκουν με τα αυτοκίνητά τους. Βρίσκει καταφύγιο στο σταθμό αυτοκινήτων του Φρανκ, ο οποίος ζει μια ήσυχη απομονωμένη ζωή στη μέση του πουθενά, σε μια επαρχιακή πόλη στα ενδότερα της Αυστραλίας. Πόλη την ονομάζουν αλλά δεν είναι. Είναι ο τελευταίος σταθμός πριν τις ατέλειωτες άνυδρες ερήμους της χώρας. Μαζί του ζει η εγγονή του που την έχουν στείλει οι γονείς της να περάσει λίγο χρόνο με τον παππού της λόγω του ατίθασου χαρακτήρα της και της παραβατικής συμπεριφοράς της. Ενα ασύμβατο δίδυμο, που σχεδόν δεν ανταλλάσσει κουβέντα μεταξύ του, χάνει την ησυχία του εξαιτίας της κυνηγημένης γυναίκας και μπλέκει σε μια σκληρή και αιματοβαμμένη περιπέτεια. Οι κυνηγοί της γυναίκας έχουν πάρει απόφαση να σκοτώσουν όχι μόνο όποιον τους σταθεί εμπόδιο αλλά και όποιον, απλά, βρεθεί μπροστά τους. Ο Φρανκ, η εγγονή του, οι ανύποπτοι ελάχιστοι θαμώνες του σταθμού βρίσκονται στο δρόμο των διωκτών και γίνονται και οι ίδιοι αντικείμενα της καταδίωξής τους. Τι κρύβει η γυναίκα; Γιατί την κυνηγούν; Ο Φρανκ βρίσκεται τυχαία στο δρόμο τους ή όχι; Είναι πολλά τα γιατί που πρέπει να απαντηθούν.

Η πρώτη συγγραφική προσπάθεια του Gabriel Bergmoser είναι αξιοπρόσεκτη. Περιέχει όλα τα στοιχεία που κάνουν τα μυθιστορήματα αυτού του είδους επιτυχημένα: ξέφρενη δράση, σκοτεινό παρελθόν των ηρώων, έναν ήρωα που αποφασίζει να αντιταχθεί στη βία και να πάρει πάνω του τη σωτηρία του θύματος. Επίσης, προοδευτική αύξηση της αγωνίας, αίμα, τρόμος. Όλα τα παραπάνω στοιχεία ο συγγραφέας τα ενσωματώνει σταδιακά στην πλοκή ξεκινώντας από μια εισαγωγή νηνεμίας. Τίποτα δεν συμβαίνει, τίποτα δεν κινείται. Όλα μοιάζουν στάσιμα και για το λόγο αυτό ίσως το μέρος αυτό που βρίσκεται στη μέση του πουθενά να είναι και το ιδανικότερο για να συνετιστεί η εγγονή του Φρανκ. Υπόγεια ενέργεια που ψάχνει τρόπο να διοχετευτεί, ένα κρεσέντο αγωνίας. Και μετά έρχεται η έκρηξη.Το νιώθεις ότι ΑΥΤΗ η ησυχία δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα…

Τα κεφάλαια εναλλάξ διηγούνται το χθες και το τώρα αυξάνοντας την αίσθηση του τρόμου και του εγκλωβισμού που διαρρέει όλο το κείμενο. Με μαεστρία ο Bergmoser συνθέτει έναν καμβά καλογραμμένων χαρακτήρων που ισότιμα λειτουργούν στην εξέλιξη της ιστορίας. Πολύς κόσμος, πολλά τα γιατί, πολλές οι πιθανές αιτίες αλλά όλα λειτουργούν αρμονικά στην κατεύθυνση της αύξησης της έντασης. Η κορύφωση είναι ακαριαία και απρόσμενη δίνοντας αρκετά ικανοποιητικές εξηγήσεις για τους … ποταμούς αίματος που ρέουν στις σελίδες τού μυθιστορήματος. Το τελευταίο μέρος είναι ανατρεπτικό, απρόσμενο, αγγίζει την παραφροσύνη.

Διαβάζοντας τα Θηράματα, τα έβλεπα συγχρόνως, στο μυαλό μου, στην κινηματογραφική τους εκδοχή. Δεν είναι το απαύγασμα της λογοτεχνίας αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός που γράφτηκε το βιβλίο. Ως θρίλερ δράσης θα έλεγα ότι είναι ένα τίμιο ανάγνωσμα και ότι θα ικανοποιήσει πολύ τους λάτρεις του είδους. Εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα, γιατί όλο αυτό εκτυλίσσεται στην αυστραλιανή ενδοχώρα κι είναι όπως ακριβώς την είχα φανταστεί: ξερή, αφιλόξενη, εξωγήινη. 

Πολύ σκληρό. Αίμα. Πολύ αίμα. Διαβάστε το!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ!