(Της Γιώτας Βασιλείου)
Αρχίζω να πιστεύω ότι μου αρέσει αυτή η αλλαγή πλεύσης της Mo. Το παρατήρησα και σχολίασα ήδη, από το προηγούμενο βιβλίο της, "Το μάτι στο σκοτάδι" αλλά στην Κούκλα είναι πια απόλυτα εμφανές ότι αλλάζει "στρατόπεδο" και ξεφεύγει από τα αγωνιώδη splatters. Πλέον βαδίζει με σίγουρα βήματα, στο μονοπάτι του ψυχολογικού θρίλερ. Για καλό ή για κακό δε ξέρω, αυτό όμως που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι ότι εμένα μου αρέσει.
Στο συγκεκριμένο πόνημα της Hayder είχαμε δύο ιστορίες να "τρέχουν" παράλληλα. Η μία σε συνέχεια των προηγούμενων βιβλίων της Hayder κι η άλλη μια νέα περιπέτεια. Η αλήθεια είναι πως κάποια στιγμή ένοιωσα ότι η παλιά ιστορία έρχεται να "κουκουλώσει" τη νέα. Ωστόσο, στην πορεία αυτή έλαβε τη θέση που της αρμόζει και αναδύθηκε στην επιφάνεια.
"Αν περπατάει σαν πάπια, κρώζει σαν πάπια και κολυμπάει σαν πάπια, τότε είναι πάπια."
Η νέα αυτή ιστορία της Mo Hayder βασίζεται τόσο στην "τέχνη της παρατήρησης", όσο και στην αστυνομική έρευνα. Μια ακόμα νέα εισαγωγή, στο συγγραφικό ημερολόγιο της συγγραφέα. Εκτός από τους δύο γνωστούς μας ερευνητές, τον Τζακ και τη Φλι, κάνει την εμφάνιση του και ο φροντιστής της ψυχιατρικής κλινικής, όπου εκτυλίσσεται μεγάλο μέρος της ιστορίας. Ενδιαφέρων χαρακτήρας που θα μπορούσε πιθανόν να σταθεί επικουρικά, σαν σύμβουλος ή κάτι τέτοιο, σε μελλοντικές ιστορίες της Hayder .
Σαφέστατα και δεν έχουμε την ένταση και το σασπένς που είχαμε στα πρώτα της βιβλία και φυσικά λείπουν και τα ειδεχθή φονικά. Για την ακρίβεια, πιο ανατριχιαστικό είναι το εξώφυλλο, παρά το ίδιο το βιβλίο. Σε αντίθεση όμως έχουμε, εξαιρετικά ψυχογραφήματα και όμορφες αναλύσεις χαρακτήρων. Τα μικρούλια με αλλά περιεκτικά δε κεφάλαια, εναλλάσσονται γρήγορα και κοφτά και χαρίζουν γρήγορο ρυθμό ανάγνωσης. Σημειώστε ότι αν και κοντά 500 σελίδες, το ολοκλήρωσα σε μόλις δύο ημέρες. Όσον αφορά στη λύση του μυστηρίου, προσωπικά την είδα να έρχεται σχετικά νωρίς, ωστόσο αυτό δε μείωσε την αξία της ανάγνωσης αλλά ούτε και την απόλαυσή μου. Επίσης, να επισημάνω ότι δεν έγινε καθόλου ή έγινε ελάχιστη αναφορά στον Πλανόβιο και την εξαφάνιση του αδελφού του Κάφερι. Και ναι, το παραδέχομαι, δε μου έλειψαν καθόλου. Είχαν αρχίσει να καταντούν σαν τσιχλόφουσκα που τη μασάς ώρες κι έχει χάσει τη γλύκα της.
Τέλος, έχουμε πρόοδο στη σχέση μεταξύ του Τζακ και της Φλι. Μετά τη "στείρα" και γεμάτη ένταση περίοδο που πέρασαν, τους βλέπουμε να επαναπροσδιορίζουν τη σχέση τους, να παραδέχονται πράγματα - στους εαυτούς τους κυρίως - και να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα, πάνω σε νέα και πολύ πιο ξεκάθαρη βάση.
Έχω στην αναμονή το Λύκο, το οποίο θα το πιάσω σύντομα και θα επανέλθω με άποψη. Μέχρι τότε, όσοι αγαπάτε Μο προσέλθετε! 😉
Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...