Book Review: ΤΟ ΠΑΙΔΙ, του FERNANDO ARABURU, από εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

(Της  Γιώτας Βασιλείου ) Ο Fernando Aramburu δεν γράφει απλώς βιβλία, γράφει πληγές που δεν κλείνουν. Με το "Το Παιδί" επιβεβαιώνει πως είναι ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους λογοτέχνες της εποχής μας, ικανός να μετατρέψει την πιο φριχτή πραγματικότητα σε τέχνη που σε συγκλονίζει και σε ανυψώνει ταυτόχρονα. Από την πρώτη σελίδα, η έκρηξη που στοιχίζει τη ζωή ενός παιδιού γίνεται η σπίθα που ανάβει ολόκληρο το μυθιστόρημα. Κι όμως, ο Aramburu δεν σταματά στον εύκολο δρόμο της καταγγελίας. Βυθίζεται στο μετά, στην οδύνη της μητέρας, στη σιωπή του παππού, στον κενό χώρο που αφήνει ένα παιδί που δεν θα μεγαλώσει ποτέ. Το βιβλίο είναι ένας σπαραχτικός ύμνος στη μνήμη και στην απουσία, δοσμένος με μια πρόζα τόσο καθαρή, τόσο λιτή, που μοιάζει με σφυρί που χτυπάει αλύπητα στο στήθος σου. Η δύναμη του Aramburu βρίσκεται στο ότι δεν κραυγάζει. Αφήνει τις λέξεις να υπονοούν, να ψιθυρίζουν, να βαραίνουν. Κάθε μικρή παράγραφος είναι μια αναπνοή που παγώνει, κάθε εικόνα μια πληγή ...

Book Review: Ο ΛΥΚΟΣ, της MO HAYDER, εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Έχω μιλήσει πολλές φορές στο παρελθόν για τα βιβλία της Mo Hayder. Γνωρίζετε ήδη ότι την αγαπώ και απολαμβάνω πολύ τη δουλειά της. Θεωρώ ότι είναι πολύ ταλαντούχα και το αποδεικνύει κάθε φορά αυτό. Με το έβδομο αυτό βιβλίο της, το «Λύκο», η Hayder έρχεται να ολοκληρώσει τον κύκλο της προσωπικής ιστορίας του πρωταγωνιστή της, επιθεωρητή Τζακ Κάφερι. Και πιστεύω ότι αυτό έρχεται την κατάλληλη στιγμή, στο μεταίχμιο θα έλεγα, πριν όλη αυτή η ιστορία αρχίσει και γίνεται βαρετή για τον αναγνώστη.

Στο «Λύκο» ο Κάφερι καλείται να εντοπίσει την οικογένεια ενός σκύλου, ο οποίος βρέθηκε από τον Πλανόβιο να περιφέρεται τραυματισμένος, με τη λέξη «βοήθεια» γραμμένη σε ένα χαρτάκι στο κολάρο του. Φάρσα ή πραγματική έκκληση για βοήθεια; Ο Πλανόβιος απαιτεί από τον Τζακ να δώσει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα κι αυτός σε αντάλλαγμα θα του πει τι πραγματικά συνέβη στον αδελφό του.

"Κάποιος μου είπε κάποτε ότι για να αντιληφθείς το κακό, πρέπει να κοιτάξεις τον άλλο στα μάτια και θα το δεις να σε κοιτάζει."

«Ο Λύκος» είναι πολύ ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ το οποίο ξετυλίγεται δραματικά και μέσα από απανωτές ανατροπές, μέσα στους κόλπους μιας οικογένειας. Η πλοκή, που για μια ακόμη φορά, είναι ευφυέστατη και πολύ καλοσχεδιασμένη, κλιμακώνεται με τρόπο που αναγκάζει τον αναγνώστη να κρατάει την ανάσα του. Ο ρεαλισμός της Μο, που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, κρατεί καλά και εδώ. Οι χαρακτήρες πάντα αληθοφανείς και καλοδουλεμένοι μέσα κι έξω. Οι «κακοί» της υπόθεσης είναι εντελώς αντισυμβατικοί και διαφορετικοί από τους «κακούς» που μας είχε γνωρίσει στα προηγούμενα βιβλία της η συγγραφέας. Τα κεφάλαια πάντα μικρά και περιεκτικά, έτρεχαν σαν το νεράκι.

Στο «Λύκο» ο Κάφερι βάζει τέλος επιτέλους, στην αγωνία που τον ταλανίζει σε ολόκληρη τη ζωή, ολοκληρώνοντας έτσι επιτυχώς, ένα κύκλο. Θέλω να πιστεύω ότι στο επόμενο βιβλίο της η Μο, θα βάλει τον Τζακ σε διαδικασία τακτοποίησης και των λοιπών εκκρεμοτήτων στη ζωή του. Επιπλέον, ένα ακόμη αστυνομικό μυστήριο βρίσκει την απάντησή του, αποδεικνύοντας ότι ποτέ τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται!

Στα μείον του βιβλίου τοποθετώ την απουσία της Φλι, που όσο κι αν τη συναντούσα συχνά στις σκέψεις του Τζακ, μου έλλειψε πολύ καθώς και τον τρόπο της αποκάλυψης της αλήθειας για τον αδελφό του Κάφερι. Περίμενα κάτι περισσότερο από αυτό που έλαβα. Πήρε 7 βιβλία για να μάθει την αλήθεια. Ναι, περίμενα κάτι περισσότερο. 

Ανεξάρτητα όμως από το χλιαρό, για τα δικά μου γούστα πάντα, τέλος, το βιβλίο το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Και θα πω για μια ακόμη φορά ότι βρίσκω εξαιρετική την αλλαγή αυτή «πλεύσης» της Μο. Σας το προτείνω!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ

Σχόλια