Oldies but Goodies: ΕΓΩ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΗ ΒΟΛΕΨΩ και Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΖΑΜΠΑ, του MARCELLO D'ORTA, εκδόσεις ΓΝΩΣΗ

Το παρακάτω κείμενο είναι αφιερωμένο στην αγαπημένη μου φίλη Myriam Onar, που άφησε τον κόσμο αυτό πολύ νωρίς και που σήμερα θα είχε τα γενέθλιά της. Αν δεν ήταν εκείνη, δεν θα γνώριζα ποτέ τον υπέροχο δάσκαλο και τα αξιαγάπητα παιδιά του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το γέλιο που κάναμε σχολιάζοντάς τα! 

Πάνε δυο χρόνια που πρωτοανακάλυψα το Marcello D'Orta  και τα φοβερά πιτσιρίκια του, όταν η αγαπημένη μου φίλη, μού έστειλε να διαβάσω τα δύο από τα βιβλία του. Στα 12 χρόνια της θητείας του ως δάσκαλος στο Αρζάνο της Νάπολης, ο Ντ’ Όρτα κατάφερε να συλλέξει τις πιο διασκεδαστικές εκθέσεις των μαθητών του και χωρίς να αλλάξει το παραμικρό, τις παραθέτει σε όλο το μεγαλείο τους. Αυτή τη στιγμή ο δάσκαλος Ντ’ Όρτα είναι ο πιο διάσημος δάσκαλος, σε ολόκληρη την Ιταλία και με τα υπέροχα βιβλία μας θυμίζει ότι «από τρελό κι από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια». Πόσο μάλλον όταν τα παιδιά είναι κι ολίγον τρελούτσικα…

«Ο άνθρωπος δεν προέρχεται από τους πιθήκους αλλά από τα βαμπίρ!!!»

Το "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω", το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές του 1990, έχει πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, νούμερο ρεκόρ στα παγκόσμια εκδοτικά χρονικά. Η πρώτη αυτή ανθολογία αφορούσε σε εκθέσεις γενικού ενδιαφέροντος, όπως «τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;», «Πες μας πως πέρασες το καλοκαίρι» κτλ. Δυο  χρόνια αργότερα και μετά την επιμονή και παρακίνηση φίλων και συναδέλφων, ο Ντ’ Όρτα αποφάσισε να χαρίσει ένα «αδελφάκι» στο πρώτο του συγγραφικό «τέκνο», το "Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα", μια συλλογή η οποία έχει θέμα την πίστη στο Θεό, τη θρησκεία και την εκκλησία. Τόσο το «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», όσο και το «Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα», αγαπήθηκαν από το ευρύ κοινό και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, ενώ το 1992, το «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω» γυρίστηκε και σε ταινία, με τον τίτλο «Ciao Professore», σε σκηνοθεσία Lina Wertmuller με πρωταγωνιστή τον Paolo Villaggio. Παράλληλα, έχουν διασκευαστεί σε θεατρικά και κάποιες από αυτές τις προσπάθειες έχουμε δει και στη χώρα μας. 

Οι μαθητές από το Αρζάνο της Νάπολης αντιμετωπίζουν την καθημερινότητά τους - την πείνα, τις κακουχίες, την απογοήτευση, τη μιζέρια, το κρύο, τις πλημμύρες, το υπό κατάρρευση σχολείο τους - με αγνό χιούμορ κι αφοπλιστική ειλικρίνεια. Τα γραπτά τους γίνονται ο καθρέφτης του κόσμου στον οποίο ζουν. Τίποτα δε ξεφεύγει από τους μικρούς μαθητές κι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζουν την άποψή τους, αν και φαντάζει αφελής και παιδικός, εν τούτοις είναι απόλυτα αληθινός και πολύ πιο ξεκάθαρος από αυτόν των ενηλίκων.  Και φυσικά απείρως πιο αστείος! Ξεκαρδιστικός! 

Τον αυθορμητισμό αυτό αποτυπώνει στα βιβλία του, ο δάσκαλός τους, ο οποίος θα πρέπει πολλές φορές, πρώτα να μαζέψει τα παιδιά από την αλητεία ή τη δουλειά τους και μετά να τα διδάξει. Όμως η αλητεία και η εργασία δεν είναι τα μοναδικά εμπόδια που έχει να υπερπηδήσει ο δάσκαλος. Το πραγματικό «αγκάθι στο πλευρό» του είναι οι προκαταλήψεις, οι προλήψεις, οι βαθιά ριζωμένοι φόβοι και η αμάθεια, που εμποδίζουν το νου των παιδιών να ανοίξει και να απελευθερωθεί.

"Εγώ δεν θα ήθελα να γίνω μεγάλος αλλά φοβάμαι ότι πρέπει... "

Τα βιβλία του Marcello D'Orta είναι απίθανα! Όχι απλά αστεία αλλά σπαρταριστά. Παράλληλα όμως βγάζουν αλήθειες τόσο σκληρές, που πονάνε. Ξέρω ότι πως κι αν πω, δεν είναι αρκετό για να περιγράψει την εμπειρία της ανάγνωσης των δυο αυτών ανθολογιών. Τίποτα δεν μπορεί να προετοιμάσει τον αναγνώστη για αυτή την υπερβολική δόση γλύκας και τρυφερότητας που βγάζουν. Σας τα συστήνω ανεπιφύλακτα και σας εγγυώμαι ότι θα γελάσετε πολύ. Κι ο Θεός μόνο και οι μαθητές του D'Orta, ξέρουν πόσο χρειαζόμαστε το γέλιο τις μέρες αυτές που ζούμε…

Παραθέτω μερικά από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα:

Θέμα: Ποια από τις πολλές παραβολές του Χριστού προτιμάτε;

Απάντηση: Εγώ προτιμάω το τέλος του κόσμου, γιατί δε φοβάμαι, επειδή θα είμαι πεθαμένος από ένα αιώνα κιόλας.

Θέμα: Περιγράψτε την αίθουσά μας

Απάντηση: Αυτός μας είπε ότι στην αρχή του χρόνου, όταν δίνονται οι αίθουσες, γίνεται κόλαση ανάμεσα στους δασκάλους. Ο καθένας θέλει την πιο ωραία αίθουσα και την πιο καινούργια, ιδιαίτερα οι γριές δασκάλες. Τσακώνονται, καβγαδίζουνε, καταριούνται. Ο δάσκαλος μου σκέφτεται ότι αυτοί είναι όλοι βάρβαροι και δε μπαίνει στην κουβέντα. Τότε, όταν βλέπουνε οτί αυτός δε λέει τίποτα για τον εαυτό του, τον παίρνουνε για μαλάκα (με συγχωρείτε για τη λέξη) και του δίνουνε πάντα την πιο βρώμικη αίθουσα.

Θέμα: Γράψε για το μυστήριο της Βάφτισης

Απάντηση 1: Ο Χίτλερ, μήπως επειδή τον βαφτίσανε θα πάει στον Παράδεισο; Αυτός, ακόμα και αν πέθαινε στην κοιλιά της μαμάς, θα πήγαινε στον Κόλαση, γιατί ο Θεός που βλέπει στο μέλλον, το ήξερε όλο το κακό που θα έκανε. Εγώ όμως τα παιδιά μου θα τα βαφτίσω, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.

Θέμα: Γιατί μας έπλασε ο Θεός (σκόρπιες σκέψεις)

Απάντηση 1: Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα

Απάντηση 2: Ο Θεός μας έπλασε πανάρχαιους

Απάντηση 3: Όταν μας εξηγήσατε γιατί μας έπλασε ο Θεός, εγώ απουσίαζα

Θέμα: Αύριο είναι του Αγίου Βαλεντίνου. Γράψτε γι’ αυτήν τη ξεχωριστή γιορτή.

Απάντηση: Εγώ, μια μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μερικά χρόνια πριν, είδα δυο σκυλιά που γλειφόντουσαν στη μέση της πλατείας, και σκέφτηκα ότι ίσως να γιόρταζαν κι αυτά.

Θέμα: Όλοι θ' αφήσουμε αυτή τη Γη.

Απάντηση: Μπορείς να πεθάνεις αμέσως ή λίγο κάθε φορά. Εγώ ας ελπίσουμε λίγο κάθε φορά. Έτσι θα συνηθίσω.

Ο Marcello D'Orta, γεννήθηκε στη Νάπολη στις 25 Ιανουαρίου του 1953 και πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 2013, στη γενέτειρά του, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Περισσότερα για το συγγραφέα και τα βιβλία του μπορείτε να διαβάσετε εδώ.