Book Review: ΟΜΟΡΦΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ, της KARIN SLAUGHTER, από εκδόσεις GUTENBERG

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Τα τελευταία χρόνια έχουμε διαβάσει πολλά βιβλία για πολλά κορίτσια που εξαφανίστηκαν, σφαγιάστηκαν ή/και κακοποιήθηκαν. Ωστόσο, τα «Όμορφα κορίτσια» της Slaughter είναι πολλά περισσότερα από το χρονικό μιας εξαφάνισης ή μια αστυνομική ιστορία. Είναι η εκ βαθέων χαρτογράφηση της ψυχοσύνθεσης μιας οικογένειας που έρχεται αντιμέτωπη με το χαμο ενός μέλους της.

To 1991 η Τζούλια εξαφανίστηκε. Κανείς δε ξέρει αν είναι νεκρή ή ζωντανή αφού δε βρέθηκε πουθενά, έστω κάποιο στοιχείο για το τι της συνέβη. Η οικογένειά της αντιμετωπίζει την απώλεια αυτή με διαφορετικό τρόπο. Η μητέρα λειώνει μέρα τη μέρα, μέσα από ένα σιωπηρό θρήνο ενώ ο πατέρας δεν εγκατέλειψε ποτέ την ελπίδα και συνεχίζει την αναζήτηση. Οι δυο αδελφές της,  Λύντια και Κλερ, διαμετρικά αντίθετες σαν χαρακτήρες, άφησαν τον πόνο για την εξαφάνιση της αδερφής τους να τις απομακρύνει τη μια από την άλλη. Και να, που 21 χρόνια μετά, μια νέα εξαφάνιση ενός έφηβου κοριτσιού και η  δολοφονία ενός μεσήλικα αναγκάζει τις δυο αδελφές να ξαναέρθουν κοντά. Και κάπως έτσι, ξεκινά η Karin Slaughter να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας των «Όμορφων Κοριτσιών»! 

Τα «Όμορφα κορίτσια είναι ένα πολυδιάστατο κι ευφυές αστυνομικό θρίλερ όπου, από την αρχή του κιόλας, συναντάμε πολλές εκπλήξεις. Οι ανατροπές ξεκινούν σχεδόν με το «καλημέρα». Η συγγραφέας με μοναδικό τρόπο κατορθώνει να αποδώσει άψογα το πώς ένα τραγικό συμβάν μπορεί να επηρεάσει τους εμπλεκόμενους. Τον τρόπο που το αντιμετωπίζει ο καθένας και το πώς μπορεί κάποιος, με τις ενέργειές σου να εξαπολύσει μια αλυσιδωτή αντίδραση, να διαμορφώσει τις ενέργειες ή ακόμη και το μέλλον των υπολοίπων. Το «φαινόμενο της πεταλούδας» σε πλήρη εξέλιξη, θα μπορούσαμε να πούμε. 

Η πλοκή ξεδιπλώνεται με σωστό, για τον όγκο του βιβλίου ρυθμό κι εξελίσσεται σταδιακά, χωρίς κραυγαλέες διακυμάνσεις. Σελίδα τη σελίδα αυξάνει την αγωνία ενώ οι ανατροπές δεν αφήνουν τον αναγνώστη να πάρει ανάσα. Η γραφή και η περιγραφική δεινότητα της Slaughter μόνο ως δεξιοτεχνικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Εναλλάσσεται τεχνηέντως από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, από πρωτοπρόσωπη σε τριτοπρόσωπη, αναλόγως το πρόσωπο το οποίο διηγείται την ιστορία. Με αυτόν τον τρόπο κατορθώνει να μας κάνει από τη μια κοινωνούς του πόνου του πατέρα κι από την άλλη μας βοηθά να απορροφήσουμε, να ενστερνιστούμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις των αδελφών. Καταδύεται βαθιά στο ψυχικό κόσμο των ηρώων της και ξεδιπλώνει και τις πιο απόκρυφες πτυχές των χαρακτήρων της. Οι περιγραφές της σκληρές, ωμές κι ανατριχιαστικές αλλά άκρως αληθοφανείς, μας υπενθυμίζουν την ασχήμια του κόσμου που ζούμε. 

Δεν ήταν εύκολο βιβλίο για διάφορους λόγους. Ο ένας ήταν ότι εμπλέκονταν πολλά άτομα με πολλές και διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες όμως συνδέθηκαν αριστοτεχνικά, στο τέλος της ιστορίας. Ήθελε ωστόσο αρκετή συγκέντρωση και προσοχή, ώστε να καταφέρεις να φέρεις βόλτα όλες αυτές τις απόψεις, τα συναισθήματα και τις σκέψεις των ηρώων. Επιπλέον, ήταν πολύ ζόρι, για μένα τουλάχιστον, οι τόσο γλαφυρές περιγραφές. Με βάρυναν πολύ, με στρέσαραν και με στεναχώρησαν. Σκηνές snuff, βασανιστήρια, σαδισμός, σκοτεινό διαδίκτυο και διάφορες τέτοιες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες με έκαναν να θέλω να φωνάξω στις ηρωίδες να σταματήσουν! Να τις αποτρέψω από το να κάνουν το επόμενο βήμα. Ήταν πάρα πολύ όλα αυτά για μένα και η αλήθεια είναι ότι πέρασα κάποιες από τις περιγραφές με διαγώνια ανάγνωση και στο fast forward (Slaughter όνομα και πράγμα*).

Ζόρικη ήταν επίσης η ανάγνωση του βιβλίου αυτού καθ’ αυτού ανεξάρτητα από την όποια δυσκολία της ιστορίας. Η μικρή γραμματοσειρά και το πυκνά τυπωμένο κείμενο με ταλαιπώρησαν πολύ είναι η αλήθεια και κούρασαν τα μάτια μου. Επιπλέον, ο μεγάλος όγκος του βιβλίου, το σχετικά μαλακό του εξώφυλλο και η εύκαμπτη ράχη, με γέμισαν άγχος ότι θα του κάνω ζημιά, μιας κι ήταν δανεικό από φίλη και η ευθύνη μου μεγάλη. Γενικά η σειρά Aldina των εκδόσεων Gutenberg, ενώ σαν τίτλοι είναι όλα ένα κι ένα, έχει αυτά τα θέματα κι ίσως θα ήταν καλό να επανεξεταστούν.

Παρ'όλη όμως τη στενόχωρη κατάσταση που με έριξαν, τα «Όμορφα κορίτσια» ήταν ένα εξαιρετικό βιβλίο από πάρα πολλές απόψεις και χαίρομαι που άντεξα να το φτάσω έως το πολύ συγκινητικό και λυτρωτικό του τέλος. Έχω ένα ακόμα βιβλίο της Karin Slaughter στη βιβλιοθήκη μου να με περιμένει, αλλά για να είμαι ειλικρινής δε ξέρω αν θα το πιάσω ποτέ. Η πρώτη μου εμπειρία μαζί της ήταν μεν δυνατή κι άξιζε μα συνάμα ήταν και τραυματική. Θέλει γερό στομάχι, γι’ αυτό το διαβάζεις με δική σου ευθύνη. 

*Slaughter (αγγλικά) = Σφαγή, αιματοκύλισμα, σφάζω, φονεύω

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.