Book Review: Ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΙΝΟΥ ΤΡΕΝΟΥ, του JEAN-PAUL DIDIERLAURENT, από Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Ο αφηγητής του πρωινού τρένου» είναι ένα τρυφερό παραμύθι για μεγάλα παιδιά. Μια υπέροχη ιστορία που προάγει την βιβλιοφιλία. Διαβάζεται σε λίγες μόνο ώρες και στις σελίδες του ο καθένας από εμάς αναγνωρίζει ένα κομμάτι του εαυτού του. 

[…] Το Πράγμα γεννήθηκε για να αλέθει, να συνθλίβει, να λιώνει, να σακατεύει, να σκίζει να κομματιάζει, να κουρελιάζει, να πετσοκόβει, να αναδεύει, να ζυμώνει, να ζεματίσει. Αλλά ο καλύτερος ορισμός που άκουσε ποτέ ήταν εκείνος που ο γέρο-Τζουζέππε χαίρονταν να τον λέει φωναχτά, όταν το παλιόκρασο που κατέβαζε ολημερίς δεν έφτανε για να σβήσει το βαθύ του μίσος, συσσωρευμένο μίσος χρόνων ολάκερων, για το Zerstor 500: «Γενοκτονία» […]

Ποια όμως είναι αλήθεια η αξία των βιβλίων; Για τον ήρωά μας, τον Γκυλαίν, είναι ανεκτίμητη. Και τι ειρωνεία… Εργάζεται σε ένα εργοστάσιο πολτοποίησης χαρτιού. Παρ’ όλ’ αυτά, μέσα από την ασχήμια της καταστροφής των βιβλίων, κατορθώνει να βγάλει κάτι καλό. Κι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μερικές σελίδες που μπλοκάρονται κατά τη διαδικασία πολτοποίησης και δεν καταλήγουν στα μαχαίρια του τερατώδους μηχανήματος. Τις σελίδες αυτές διαβάζει μεγαλοφώνως στο τρένο, όχι για τους συνοδοιπόρους του, όπως εκείνοι φαίνονται να πιστεύουν αλλά για την δική του τέρψη. Μέχρι που η τύχη του, του πετά κυριολεκτικά στα ποδιά του, ένα φλασάκι. Και το φλασάκι αυτό, θα του αλλάξει ολόκληρη τη ζωή!

Όπως προείπα, το βιβλίο διαβάζεται απνευστί και όταν τελειώνει θες κι άλλο τόσο. Αυτή η ολιγοσέλιδη νουβέλα, τα έχει όλα στις σωστές δόσεις: Αισιοδοξία, ρομαντισμό, χιούμορ, εκκεντρικότητα των χαρακτήρων, πικρία και σαρκασμό. Με κάποιο μαγικό τρόπο, παρόλο που περιμένει κανείς την ιστορία να είναι λίγο μελό, ο Didierlaurent κατορθώνει ακριβώς το αντίθετο. Αποφεύγει τα κλισέ και μας προσφέρει μια γλυκιά και ρομαντική μα συγχρόνως, καθόλου γλυκανάλατη αφήγηση. Μέσα από την βασική ροή της πλοκής, ξεπηδάνε ακόμα δυο ιστορίες. Αυτές του καλύτερου φίλου του Γκυλαίν, του γέρο-Τζουζέππε και της Ζυλί, την οποία την γνωρίζουμε μόνο μέσα από τα γραπτά της. Οι δυο επιμέρους ιστορίες συνδέονται περίτεχνα στο βασικό κορμό, μόνο και μόνο για να μας οδηγήσουν σε ένα εξαιρετικό τέλος, το οποίο δε θα το άλλαζα με τίποτα.

Εν κατακλείδι, «Ο αφηγητής του πρωινού τρένου» είναι από τα βιβλία εκείνα που τελειώνοντάς τα χαμογελάς. Σε κάθε του σελίδα μας υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ωραία και πως πρέπει να χαιρόμαστε κάθε της στιγμή. Είναι ένα ευαίσθητο και ξεχωριστό βιβλίο που θα το απολαύσεις σίγουρα. 

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα ή να αγοράσεις το βιβλίο εδώ.


Σχόλια