Book Review: Μετά τη βροχή, του FREDERIC H. FAJARDIE, από εκδόσεις ANGELUS NOVUS


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Αν υπάρχει κάτι που εκτιμώ πολύ σε κάποια βιβλία Γάλλων συγγραφέων είναι ότι, ακόμα κι αν ασχολούνται με πολυφορεμένα θέματα, το κάνουν με ένα μοναδικό, δικό τους τρόπο, που τους ξεχωρίζει από τις μάζες. Το «Μετά τη βροχή» του Frédéric H. Fajardie, είναι μια noir ερωτική/αστυνομική ιστορία, της néo-polar σχολής, που αν και δεν το κατατάσσω στα αγαπημένα μου, το ευχαριστήθηκα σε μεγάλο βαθμό. 

Οι ήρωές μας, ο Ζοζέφ, παρασημοφορημένος πρώην στρατιώτης και νυν ιδιωτικός ερευνητής και η Λουλού, μία πανέμορφη και χυμώδης ιερόδουλος, αν και αταίριαστοι κατά τα φαινόμενα, θα ερωτευτούν κεραυνοβόλα. Ο έρωτάς τους θα ανθίσει στο «πνιγηρό» περιβάλλον της μεταπολεμικής Γαλλίας. Όμως, δεν είναι μόνο ο έρωτας των δυο νέων που θα μας απασχολήσει στην ιστορία αυτή. Υπάρχει και το κομμάτι της αστυνομικής έρευνας, όπου ο Ζοζέφ καλείται να διαλευκάνει τον μυστηριώδη θάνατο ενός πάμπλουτου επιχειρηματία. 

Όντας ο μάστορας της néo-polar, ο Φαζαρντί μας μεταφέρει έξοχα την ατμόσφαιρα της Γαλλίας, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αν και διαφέρει αρκετά από το κλασικό whοdunnit, στο «Μετά τη βροχή» ο συγγραφέας καταφέρνει να «χτίσει» σελίδα τη σελίδα μια  ενδιαφέρουσα αστυνομική πλοκή, μέχρι το τέλος, που μας αφήνει τη ρομαντική διάθεση που υπάρχει διάχυτη σε όλο το βιβλίο να αιωρείται. Ομολογουμένως, το τέλος μου άρεσε πάρα πολύ.

Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τη γραφή του Fajardie και τον τρόπο που έπλεξε τις δυο ιστορίες σε μία, μέσα από πολλά χρονικά πισωγυρίσματα. Το πώς ήρθαν και συγχωνεύτηκαν η αστυνομική έρευνα με το ερωτικό πάθος των πρωταγωνιστών. Στον απόηχο όμως τούτου, θεωρώ ότι ο συγγραφέας ασχολήθηκε παραπάνω απ’ όσο εγώ θα ήθελα, με την σωματοδομή της Λουλού και κυρίως με τα οπίσθιά της καθώς και ο έρωτας του Ζοζέφ για την όμορφη πόρνη πλησιάζει και κάποιες φορές ξεπερνά, τα όρια του γλυκανάλατου. Καταλαβαίνω από διάφορες απόψεις που έχω διαβάσει, ότι το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μακράν το πιο ρομαντικό του Φαζαρντί, ωστόσο για μένα ήταν υπερβολικά ρομαντικό για noir. 

Όσον αφορά την έκδοση, θέλω να σταθώ σε κάποια πράγματα που τα εκτίμησα δεόντως: Το πανέμορφο εξώφυλλο με την υπέροχη υδατογραφία, το οποίο προσπάθησα, ανεπιτυχώς είναι αλήθεια, να πλησιάσω με τα πινέλα μου, την εξαιρετική μετάφραση του Γιάννη Καυκιά και την πολύ προσεγμένη επιμέλεια του κειμένου με τις κατατοπιστικές σημειώσεις στο τέλος να δίνουν πολλές και σημαντικές πληροφορίες. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προτείνω στις εκδόσεις, να σκεφτούν την πιθανότητα, τις σημειώσεις να τις βάζουν στο τέλος της σελίδας και όχι στο τέλος του βιβλίου. Είναι πολύ πιο εύκολο για τον αναγνώστη.

Συνοψίζοντας, το «Μετά τη βροχή» στο κομμάτι της αστυνομικής έρευνας είναι ένα όμορφο και καλογραμμένο νουάρ αστυνομικό. Το ρομαντικό του στοιχείο το βρήκα υπερβολικό και αυτό ήταν ο λόγος που με έχασε κάποιες φορές. Όμως δε με έχασε εντελώς, μιας και έχοντας διαβάσει τη «Νύχτα των παπουτσωμένων γάτων», γνωρίζω τη δυναμική του συγγραφέα και σκοπεύω να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του. Ξέρω ότι δε θα με απογοητεύσει.

Το μουσικό κομμάτι που θα το έντυνα φυσικά, δεν είναι άλλο από το ομώνυμο Après la pluie, του René Aubry, το οποίο και λατρεύω!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.



Σχόλια