Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Oldies But Goodies : ΣΒΗΣΜΕΝΟΣ ΦΑΡΟΣ, της ALEX BARCLAY, από εκδόσεις BELL


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Είχα ξεχάσει ότι το είχα. Είχε πέσει πίσω από τη βιβλιοθήκη και το ανακάλυψα ξεσκονίζοντάς την. Κάθισα να το ξεφυλλίσω λίγο αλλά με συνεπήρε η υπόθεση και ξεχάστηκα. Το άφησα με δυσκολία για να συνεχίσω τις δουλειές, το βράδυ όμως το ξανάπιασα με ζέση. Δεν είναι καινούργιο βιβλίο, μην το ψάχνετε στις νέες κυκλοφορίες. Μόνο στα παλαιοβιβλιοπωλεία θα το βρείτε αλλά πιστέψτε με όταν σας λέω πως αξίζει τον κόπο να το ψάξετε.

Η υπόθεση συνοπτικά έχει ως εξής: Ένας Νεοϋορκέζος αστυνομικός μετακομίζει με την οικογένειά του για ένα χρόνο, σε έναν εγκαταλειμμένο φάρο στη νότια Ιρλανδία. Φτάνοντας εκεί, έρχεται αντιμέτωπος με μια απαγωγή η οποία καταλήγει σε φόνο, με τον οποίο φαίνεται να συνδέεται κι ο ίδιος με κάποιον τρόπο. Οι αγωνιώδεις του έρευνες, φέρνουν τον ίδιο και την οικογένειά του αντιμέτωπους με τον κίνδυνο, ενώ βγαίνουν στην επιφάνεια ψέματα και τρομερά μυστικά για τον ένοχο, την παιδική του ηλικία και αυτό που το μετέτρεψε σε ένα ψυχοπαθή δολοφόνο. 

Στο ντεμπούτο της η Alex Barclay ακολουθεί ένα συγκεκριμένο -και δύσκολο θα έλεγα για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα- συγγραφικό μοντέλο, χωρίς να ξεφεύγει από τα όρια που η ίδια έθεσε στον εαυτό της. Αυτό ίσως να ήταν το μοναδικό σημείο στο οποίο φάνηκε η «απειρία» της, γιατί σε γενικές γραμμές μας προσέφερε μια εξαιρετική προσπάθεια. Η αλήθεια είναι ότι η ανάγνωση των πρώτων κεφαλαίων του βιβλίου, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Υπήρχαν αρκετά πρόσωπα που έπρεπε να θυμάμαι κι επίσης, η τεχνική της να πηδάει από το ένα θέμα στο άλλο, κάποιες φορές μου δημιούργησε σύγχυση. Ωστόσο, σύντομα μπήκα στο πνεύμα και παρακολούθησα άνετα την ιστορία η οποία ρέει όμορφα και χωρίς κοιλιές σε όλη της την έκταση. Διαθέτει ρεαλιστικούς και τρισδιάστατους χαρακτήρες και μια πλοκή που, αν και μπερδεμένη σαν κουβάρι ιδίως στο αποκορύφωμα της, τελικά ξεκαθάρισε στα πάντα.

Στο σύνολο του ο «Σβησμένος φάρος» ήταν ένα πολύ καλογραμμένο κι ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ, το οποίο, αν με ρωτάτε, δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είναι το πρώτο της Barclay. Θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να διαβάσω κάτι ακόμα της συγγραφέα, γιατί αν το πρώτο της ήταν σε αυτό το επίπεδο, μόνο να φανταστώ μπορώ, το που βρίσκονται τα επόμενα. Φυσικά και προτείνεται.

Καλές αναγνώσεις!

Σχόλια