Book review: ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΕΜΑΣ, της COLLEEN HOOVER, από εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου) 

"Κανείς δεν είναι μόνο κακός ή μόνο καλός. Απλώς κάποιοι πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο για να καταπνίξουν την κακή τους πλευρά."

Ξενύχτησα για να το τελειώσω. Μου πήρε μόλις μερικές ώρες. Το ξεκίνησα χωρίς να έχω ιδέα για τη συγγραφέα ή για το ίδιο το βιβλίο. Ήξερα μόνο ότι αφορά στην ενδοοικογενειακή βία. Δεν είχα διαβάσει κριτικές, δεν το είχα συζητήσει. Και τώρα ψάχνω να βρω και τα υπόλοιπα της συγγραφέα.

Η άποψη μου μάλλον μοιάζει διχασμένη αλλά δεν είναι. Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, με άγγιξε και με πλημμύρισε συναίσθημα. Το μεγάλο μειονέκτημα του για μένα ήταν ότι περιστασιακά με έκανε να νιώθω ότι διαβάζω μια εναλλακτική εκδοχή των 50 αποχρώσεων του γκρι αλλά με τη βία αθέλητη. Νέο, όμορφο, ευκατάστατο και πετυχημένο αγόρι αγαπάει κορίτσι όμορφο, πληγωμένο αλλά με στόχους στη ζωή. Όλα πάνε υπέροχα μέχρι που εκείνος σηκώνει για πρώτη φορά το χέρι του. Λαβ στόρι πασπαλισμένο με ενδοοικογενειακή βία. Θεώρησα επίσης ότι το τέλος ήταν πολύ εξιδανικευμένο κι όχι απαραίτητα το σωστό. Βασικά εγώ θα το προτιμούσα διαφορετικό.

ΑΛΛΑ...!

Με απορρόφησε τόσο πολύ που δε μπορούσα να το αφήσω από το χέρι μου. Σας είπα, ξενύχτησα για να το τελειώσω. Οι εγγραφές του ημερολογίου ήταν σπαρακτικές, τόσο που δάκρυσα κάμποσες φορές. Οι σελίδες αυτές θα μπορούσαν να σταθούν και μόνες τους, ανεξάρτητα, σαν ένας εκ βαθέων μονόλογος. Με γέμισε συναισθήματα όλων των ειδών και σε διαφορετικές εντάσεις. Και με δεδομένο ότι βασίζεται σε προσωπικά βιώματα της συγγραφέα, είναι ακόμη πιο συγκλονιστικό. 

"Δεκαπέντε δευτερόλεπτα. Τόσα χρειάζονται για να αλλάξει τελείως ένας άνθρωπος."

Αφαιρεί ένα-ένα τα στρώματα της προσωπικότητας των χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων, ξεγυμνώνοντάς τους εντελώς, για να κάνει κάτι που τόσοι πολλοί άλλοι συγγραφείς προσπάθησαν και απέτυχαν. Να μας κάνει να κατανοήσουμε μια κατάσταση που για τους περισσότερους είναι αδιέξοδη και χωρίς νόημα. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο στις ανθρώπινες σχέσεις. Υπάρχει και μια γκρίζα περιοχή όπου εκεί παίζονται τα μεγαλύτερα δράματα.

"Το να εμποδίσεις την καρδιά σου να συγχωρήσει κάποιον που αγαπάς είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο δύσκολο από το να τον συγχωρήσεις απλά."

Προσοχή! Ακολουθεί μίνι σπόιλερ:

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τρέφω τον μέγιστο σεβασμό για τις γυναίκες που αντιστέκονται σθεναρά στη βία κάθε μορφής και με το βιβλίο της καθώς και με το σημείωμά της στο τέλος του, η συγγραφέας μου έδωσε την ελπίδα ότι κάθε μέρα οι γυναίκες αυτές θα γίνονται όλο και περισσότερες. Και κατά μία έννοια καταλαβαίνω γιατί εξιδανίκευσε τόσο πολύ τις όμορφες στιγμές του ζευγαριού καθώς και το τέλος του βιβλίου της. Έπρεπε προφανώς να βγει κάτι "καλό" από την κακοποίηση της μητέρας της. Ίσως και να εξιλεώσει μέσα της τον πατέρα της και πιθανό, μέσω αυτού του βιβλίου, να τον συγχωρέσει.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Τέλος σπόιλερ.

"Δεν είναι οι πράξεις που πονάνε περισσότερο. Είναι η αγάπη"

Ναι, μου άρεσε, με άγγιξε και με έβαλε σε σκέψεις.  Το "Τελειώνει με εμάς είναι μια πολύ οδυνηρή και συνάμα εξαιρετικά ειλικρινής ιστορία. Η καρδιά μου πονούσε διαβάζοντάς το. Δε μπορώ να του δώσω το 10 το καλό λόγω του υπερβολικού για μένα, ρομάντζου αλλά το 8,5 το παίρνει επάξια. 

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.