Book Review: ΒΡΕΣ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ, της NGAIO MARSH, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Πρώτη μου επαφή με τη Ngaio Marsh (Νάιο Μαρς) και η εμπειρία ήταν η καλύτερη που θα μπορούσα να φανταστώ. Η Marsh θεωρείται μια από τις τέσσερις «βασίλισσες του εγκλήματος» της Χρυσής Εποχής, μαζί φυσικά με την Agatha Christie, τη Margery Allingham και την Dorothy Sayers. Όπως αναφέρει ο μεταφραστής του βιβλίου Στράτος Μυρογιάννης στην πολύ κατατοπιστική εισαγωγή του, στην αρχή της συγγραφικής της καριέρας, η ενασχόληση με τη συγγραφή ήταν ένα διασκεδαστικό πάρεργο για τη Marsh, αφού το πρώτο της έργο, το «Βρες το δολοφόνο», γράφτηκε παράλληλα με την επιχειρηματική της δραστηριότητα ως διακοσμήτρια. Ευτυχώς για εμάς τους αναγνώστες όμως, την κέρδισε τελικά η συγγραφή.

Το «Βρες το δολοφόνο» (A man lay dead, 1934) είναι το πρώτο από μια σειρά τριάντα τριών βιβλίων με ήρωα τον Ρόντρικ Άλεν. Διαθέτει όλα εκείνα τα πλούσια στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα αξιόλογο βιβλίο μυστηρίου της Χρυσής Εποχής: Το γνωστό βρετανικό χιούμορ με όλο το φλέγμα και την ειρωνεία που το διακρίνει, υπέροχη σκιαγράφηση της εποχής και της κοινωνίας τότε, με τους ευκατάστατους Άγγλους να αναζητούν τη διασκέδαση σε αριστοκρατικές επαύλεις, όμορφες και περιεκτικές περιγραφές που δεν ξεφεύγουν κουράζοντας, ξεκάθαροι χαρακτήρες χωρίς υπερβολές, «φρου-φρού κι αρώματα». 

Από πλευράς ιστορίας έχουμε να εντυπωσιακό πάρτι με πολλούς κι επιφανείς καλεσμένους, μια άπιστη σύζυγο, μια ζηλιάρα φιλενάδα, μια μυστηριώδη femme fatale, ένα δαιμόνιο δημοσιογράφο, ένα μανιώδη συλλέκτη και φυσικά ένα «παιχνίδι φόνου», το οποίο στραβώνει εντελώς, όταν ένα πραγματικό πτώμα κάνει την εμφάνισή του στο προσκήνιο. Το σκάνδαλο, οι συγκρούσεις μεταξύ φίλων και η απληστία μπαίνουν στο παιχνίδι. Και τότε είναι η σειρά του διάσημου ντετέκτιβ της Σκότλαντ Γιαρντ, Ρόντρικ Άλεν να κάνει την εμφάνισή του. Και κανένας δε θα φύγει αν δε βρεθεί ο πραγματικός δολοφόνος! Πολλές ανατροπές οδηγούν την πλοκή, στοιχεία σε κοινή θέα, αναμειγνύονται έξυπνα με άλλα παραπλανητικά, που όλα μαζί οδηγούν σε ένα έξοχο φινάλε.

Μιλώντας για τους χαρακτήρες θα ήθελα να πω ότι ξεχώρισα -όπως ήταν φυσικό- το ντετέκτιβ Άλεν ο οποίος είναι ένας σπουδαίος χαρακτήρας, πολύ όμορφα σχεδιασμένος, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι χαρακτήρες της Marsh, οι οποίοι αναδύονται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Ξαναγυρνώντας όμως στον Άλεν θέλω να πω πως είναι ένας ιδιαίτερος τύπος ανθρώπου με αριστοκρατική συμπεριφορά και με οξύ και πολλές φορές αιχμηρό- τρόπο σκέψης και δράσης. Αψύς κάτω από το λούστρο του τζέντλεμαν. Ένα υβρίδιο μεταξύ Σέρλοκ Χολμς και Ηρακλή Πουρό.  

Στα αρνητικά θα βάλω την ίδια την έκδοση που μου θύμισε περισσότερο βιβλίο τσέπης με το πολύ μαλακό εξώφυλλο, χωρίς αυτιά και την πλαστικοποίηση στην οποία μένουν έντονες δαχτυλιές. Στο εσωτερικό το χαρτί είναι πολύ ελαφρύ επίσης και δε με ικανοποίησε. Στον αντίποδα η ρετρό γραμματοσειρά ταιριάζει με το ύφος του βιβλίου. Θα μπορούσε ίσως να είναι, μια στιγμή μονάχα πιο μεγάλη.

Για να επιστρέψω στο προκείμενο, η Ngaio Marsh είναι κατά τη γνώμη μου, μια συγγραφέας που δεν «εξαπατά» τους αναγνώστες της, με «λαγούς και πετραχείλια». Πιστεύω πως αν κάποιος είναι αρκούντως έξυπνος και κρατάει κάποιες λίγες σημειώσεις, μπορεί πάρα πολύ εύκολα να καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα που κατέληξε κι ο ντετέκτιβ Ρόντρικ Άλεν, πολύ πριν αυτός κάνει τις αποκαλύψεις του. Προσωπικά, δεν το έκανα, δεν κράτησα σημειώσεις, απλά χαλάρωσα κι αφέθηκα στα άκρως ικανά χέρια της Ngaio Marsh για να το απολαύσω. Και σίγουρα δε βγήκα χαμένη αφού πρόκειται για ένα τέλειο μυστήριο δολοφονίας που με κράτησε από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο. Ένα σωστό πεντάστερο! Φυσικά και προτείνεται!

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.