Book Review: ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ του ΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Ένα βιβλίο σε δευτεροπρόσωπη αφήγηση και ενεστώτα χρόνο είναι σχεδόν πάντα ένα δυνατό ανάγνωσμα. Τα δυο αυτά στοιχεία προσδίδουν μια ένταση στην ιστορία, έναν ρυθμό στην ανάγνωση και συναισθήματα που βιώνονται εξίσου με ένταση. Στην ιστορία του κ. Ιατρού είναι ένας πατέρας που αναζητά τον εξαφανισμένο του γιο και του απευθύνει όσα σκέφτεται. Τον βλέπουμε πρώτα να τον ψάχνει και μετά να ζει. Μοιάζει να νιώθει τώρα περισσότερα συναισθήματα από τότε που τον ζούσε και τον μεγάλωνε. Μια συμβατική σχέση με τη γυναίκα του η οποία κατέληξε άδοξα. Ο πατέρας αναπολεί το παρελθόν και αναρωτιέται αν όσα έκανε τα έκανε σωστά, αν και μοιάζει σίγουρος πως όχι. Τον ακούμε να δικαιολογεί τον γιο του που θέλησε να εξαφανιστεί χωρίς να δώσει κάποιο στοιχείο, να δικαιολογεί τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε. Το σπίτι του είναι κατ’ ουσίαν μια πολυθρόνα που την έχει βάλει στη μέση του δωματίου εκείνου και ενώ τα υπόλοιπα τα μετακινεί, αυτή την αφήνει εκεί, ακούνητ...
0

Book Review: ΟΛΑ ΧΑΜΕΝΑ, του ΚΩΣΤΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, από εκδόσεις ΝΗΣΟΣ

Αναρτήθηκε από την


Το ομολογώ κι ας εγείρω αντιδράσεις. Δεν λατρεύω τη θάλασσα. Το καλοκαίρι δεν την αποζητώ παρά μόνο για την παρέα, το παιχνίδι με τη μικρή μου και για δροσιά. Το βιβλίο αυτό, λοιπόν, έχει πολλή από θάλασσα. Όρους, λέξεις, ατμόσφαιρα. Πολλά. Όταν το αντιλήφθηκα ήταν πλέον αργά. Είχα αρχίσει να τη βλέπω με άλλο μάτι.

Η ιστορία σφιχτή, ρέει σαν νερό. Η κορύφωση έρχεται σταδιακά και εκεί που αγγίζει τα κόκκινα το ρουφάς απνευστί. Για να σας δώσω να καταλάβετε σε μία μέρα είχα διαβάσει μόλις 50 σελίδες και την επόμενη τις υπόλοιπες 123. Το βιβλίο τελειώνει αλληγορικά. Ένα όμορφο κλείσιμο μιας δυνατής, που δονεί το εντός σου, ιστορίας.

Αυτή ξεκινάει με την κοπέλα που περιμένει στην παραλία βλέποντας προς τη θάλασσα να ψάχνει το ταίρι της. Μονολογεί και ενίοτε τον βρίζει που την άφησε και δεν την ειδοποίησε ότι θα αργήσει. Βούτηξε να ψαρέψει∙ παρότι είναι για διακοπές εκεί δεν άφησε το αγαπημένο του χόμπι. 

Τα βάζει μαζί του γιατί φοβάται μην τον χάσει. Δεν το πιστεύει, μετράει τις φορές που γυρνάει ο φάρος, το φως του, μετράει την ώρα. Ζούμε τις στιγμές μαζί της, νιώθουμε τα δυνατά συναισθήματα του φόβου της πιθανής απώλειας, την αγωνία να ψάχνει αφορμές να πιαστεί από κάπου ώστε να πιστέψει ότι δε θα έχει συμβεί κάτι κακό. Όχι, δεν έχει συμβεί το κακό. Απλώς θα έχει κουραστεί και θα ξεκουράζεται σε έναν βράχο. Και όταν τον ξαναβρεί υπόσχεται ότι δε θα ξαναγκρινιάξει, δε θα του πει τίποτα.

Βλέπουμε την εξέλιξη της ιστορίας και πώς εκείνη βρίσκεται στο σκάφος δυο έμπειρων με τη θάλασσα αντρών για να ψάξουν τον αγαπημένο της. Μαθαίνουμε την ιστορία τους, πόσο διαφορετικοί είναι, τι τους ενώνει, τι τους χωρίζει, τους δεσμούς με τους οποίους συνδέονται. Πώς τη συμπονούν, πώς αλλάζουν κι αυτοί σιγά σιγά βλέποντας να περνάει η ώρα ψάχνοντας τον αγνοούμενο. Τα μυστικά που κρύβουν. 

Ο Μιχόπουλος γράφει υπέροχα! Σε βάζει στην ιστορία, σε κάνει να αγωνιάς μαζί με τους τρεις ήρωές του και στο τέλος σου δίνει τη χαριστική βολή. 

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...