Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...

Book Review: ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, του ΠΟΛ ΟΣΤΕΡ, από εκδόσεις Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Είχα ακούσει πολλά για τον Όστερ πριν πιάσω αυτό το μικρό βιβλιαράκι στα χέρια μου. Είναι εκτός κυκλοφορίας και όταν μπήκα στο metabook κάποια στιγμή για να βρω ένα άλλο βιβλίο, έπεσε μπροστά στα ματιά μου αυτό. Αυτό το βιβλιαράκι που μόνο λόγω των λιγοστών του σελίδων μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο. Γιατί, κατά τ’ άλλα, είναι βιβλιάρα!

Η γραφή του Όστερ είναι απλώς ερωτεύσιμη. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσω, αλήθεια. Είναι τόσο μεστή, τόσο ωραία, απαλή παρότι ο κόσμος που χτίζει στην ιστορία του είναι άσχημος, τρομακτικός και τόσο απέραντα κοντινός. Σαν να μπορείς να απλώσεις το χέρι σου και να τον αγγίξεις.

Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη η οποία ενώ ξέρω πόσο δύσκολα διαχειρίσιμη είναι, ο Όστερ στην παρουσιάζει τόσο απλή. Δεν είναι, πιστέψτε με. Κι ας είναι μόλις 191 σελίδες.

Ο κόσμος που ζει η Άννα είναι ζοφερός, σκοτεινός και πολύ τρομακτικός. Κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή σε αυτόν κι αν τελικά πεθάνεις τότε δεν υπάρχεις. Σε λεηλατούν εν ριπή οφθαλμού κι αυτό για να μπορέσουν να ζήσουν αυτοί που το κάνουν.

Αν δεν πεθάνεις από πείνα ή θα κοιτάξεις να προστατευτείς με κάποιον τρόπο ή να αυτοκτονήσεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. 

Η Άννα τα αφηγείται όλα σε ένα γράμμα στον εραστή της στην άλλη πλευρά της χώρας. Το πώς ξεκίνησε να μπει σε αυτόν τον κόσμο για να βρει τον αδερφό της, το πώς επιβιώνει, τις φυλές που υπάρχουν εκεί, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει, τα σχέδια και τα όνειρα που κάνει, τους έρωτές της, τις απώλειές της, την ανάγκη της για ελευθερία, για επιβίωση, την ανάγκη της να μην ξεχάσει και τελικά για την αποδοχή της πραγματικότητας αλλά όχι την παραίτηση. Με μόνο της όπλο τον λόγο. 

Αν το βρείτε, μην το χάσετε. Αξίζει να το διαβάσετε και να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας.

https://www.sizacharopoulos.gr/



 

Σχόλια