BOOK REVIEW: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Είναι κάποια βιβλία μπροστά στα οποία σκύβω το κεφάλι και νιώθω τόσο μικρή όταν ειδικά καλούμαι να γράψω δυο λόγια για αυτά. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα. Αν δεν επέμενε τόσο η Γιώτα (Βασιλείου) για να το διαβάσω, ίσως να μην το τολμούσα ποτέ. Την ευχαριστώ γιατί η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του ήταν εκπληκτική. Το ταξίδι, που λέμε καμιά φορά, υπέροχο. Τι να πρωτογράψω σκέφτομαι κι αυτό που υπερτερεί στο μυαλό μου είναι ότι το βιβλίο αυτό μοιάζει σαν απολογισμός της καθημερινότητας και καταγραφή συναισθημάτων, ώστε να τα διαβάσει κάποιος κάποτε. Σαν να θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τη ζωή, την τέχνη, τον θάνατο και τόσα άλλα. Μοιάζει να θέλει να δηλώσει τη θέση του. Λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο ότι δεν εγκατέλειψε εντελώς τον Θεό αλλά ούτε και δέχτηκε ποτέ την ανθρωπότητα. Ότι η πραγματικότητα που μας δόθηκε δεν είναι άλλη από τις αισθήσεις μας κι αυτές εξερευνούμε. Θεωρεί τη ζωή ως “πανδοχείο” και σε αυτό περιμ...

Book Review: ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, του ΠΟΛ ΟΣΤΕΡ, από εκδόσεις Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Είχα ακούσει πολλά για τον Όστερ πριν πιάσω αυτό το μικρό βιβλιαράκι στα χέρια μου. Είναι εκτός κυκλοφορίας και όταν μπήκα στο metabook κάποια στιγμή για να βρω ένα άλλο βιβλίο, έπεσε μπροστά στα ματιά μου αυτό. Αυτό το βιβλιαράκι που μόνο λόγω των λιγοστών του σελίδων μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοιο. Γιατί, κατά τ’ άλλα, είναι βιβλιάρα!

Η γραφή του Όστερ είναι απλώς ερωτεύσιμη. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσω, αλήθεια. Είναι τόσο μεστή, τόσο ωραία, απαλή παρότι ο κόσμος που χτίζει στην ιστορία του είναι άσχημος, τρομακτικός και τόσο απέραντα κοντινός. Σαν να μπορείς να απλώσεις το χέρι σου και να τον αγγίξεις.

Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη η οποία ενώ ξέρω πόσο δύσκολα διαχειρίσιμη είναι, ο Όστερ στην παρουσιάζει τόσο απλή. Δεν είναι, πιστέψτε με. Κι ας είναι μόλις 191 σελίδες.

Ο κόσμος που ζει η Άννα είναι ζοφερός, σκοτεινός και πολύ τρομακτικός. Κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή σε αυτόν κι αν τελικά πεθάνεις τότε δεν υπάρχεις. Σε λεηλατούν εν ριπή οφθαλμού κι αυτό για να μπορέσουν να ζήσουν αυτοί που το κάνουν.

Αν δεν πεθάνεις από πείνα ή θα κοιτάξεις να προστατευτείς με κάποιον τρόπο ή να αυτοκτονήσεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. 

Η Άννα τα αφηγείται όλα σε ένα γράμμα στον εραστή της στην άλλη πλευρά της χώρας. Το πώς ξεκίνησε να μπει σε αυτόν τον κόσμο για να βρει τον αδερφό της, το πώς επιβιώνει, τις φυλές που υπάρχουν εκεί, τους κινδύνους που αντιμετωπίζει, τα σχέδια και τα όνειρα που κάνει, τους έρωτές της, τις απώλειές της, την ανάγκη της για ελευθερία, για επιβίωση, την ανάγκη της να μην ξεχάσει και τελικά για την αποδοχή της πραγματικότητας αλλά όχι την παραίτηση. Με μόνο της όπλο τον λόγο. 

Αν το βρείτε, μην το χάσετε. Αξίζει να το διαβάσετε και να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας.

https://www.sizacharopoulos.gr/



 

Σχόλια