Book Review: ΤΑ ΒΛΕΠΩ, της ΓΙΩΤΑΣ ΚΑΛΑΜΑΡΑ, από εκδόσεις ΓΡΑΦΗΜΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το βιβλίο μου το πρότεινε η Κατερίνα Τσαμπά. Ξεκινώντας λοιπόν να διαβάζω τη νουβέλα με τίτλο «Τα βλέπω» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γράφημα, με έκπληξη διαπίστωσα ότι η συγγραφέας του, αν και ουσιαστικά είναι πολύ νέα στο χώρο, έχει μια συγγραφική ωριμότητα που σπάνια συναντάμε σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς. Πρόκειται για ένα πανέμορφο μικράκι που καταφέρνει χωρίς φρου-φρου κι αρώματα να συνδυάσει το ψυχολογικό θρίλερ, με το κοινωνικό δράμα και την αστυνομική πλοκή.

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της νουβέλας της, η Γιώτα με γοήτευσε τόσο με την ιστορία που διάλεξε να διηγηθεί αλλά και με τους ήρωές της, που είναι όλοι διαλεγμένοι ένας κι ένας, ολοζώντανη και με πλαστικότητα, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Η γραφή της είναι ρέουσα, με γλώσσα απλή, σύγχρονη και η πλοκή ξετυλίγεται με πάρα πολύ καλό ρυθμό μέχρι το τέλος. Η Γιώτα μας λέει μιαν ολόκληρη ιστορία, μας γεμίζει συναίσθημα σε μόλις εκατόν ογδόντα σελίδες, αποδεικνύοντας περίτρανα, ότι δεν χρειάζονται τόμοι για να πεις αυτό που θες. Όταν έχεις ταλέντο, το λες και σε ελάχιστες σελίδες! 

Τα συναισθήματα που πηγάζουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της Γιώτας είναι πολλά και πηγαία. Ποικίλουν από το θυμό, την αντιπάθεια, το μίσος, την οργή και την αγανάκτηση, μέχρι την αγωνία, τη λύπηση, τον οίκτο και την συμπόνια. Τη βλέπουμε λέξη τη λέξη να «ξυπνά τέρατα» από χρόνια «κοιμισμένα», τέρατα όπως εκείνο της εκδίκησης, που μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων και τη σαρώνει, αφήνοντας πίσω ερείπια και καταστροφή. 

Εξαρτήσεις, κακοποίηση, τραυματικές εμπειρίες. Το τρίπτυχο της ανθρώπινης καταστροφής. Κι ακριβώς επειδή μέσα από τις αράδες του βλέπουμε να προκύπτουν πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που έχουν σχέση με το τρίπτυχο αυτό, όπως ο εθισμός στον τζόγο και το αλκόολ, η ενδοοικογενειακή βία κτλ., ο αναγνώστης δύναται να ταυτιστεί και να τοποθετήσει εαυτόν μέσα στην ιστορία και να τη βιώσει στο «πετσί» του. 

Η μόνη αρνητική ίσως παρατήρηση που έχω να κάνω για το βιβλίο είναι η εξής: Φτάνοντας προς το φινάλε και την κάθαρση, έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ανατροπή με κάμποση δόση φαντασίας. Λέω ενδιαφέρουσα και ήταν όντως έτσι, αφού η αλήθεια είναι ότι αυτό ήταν κάτι που δεν το περίμενα και φυσικά ούτε καν το είδα να έρχεται. Ομολογώ όμως πως αν έλειπε, δε θα μου έλειπε. 

Πριν κλείσω θέλω να επισημάνω δυο πραγματάκια για την πολύ όμορφη έκδοση και το εξαιρετικό εξώφυλλο και την σημειολογία του. Για τη γυναίκα που κείτεται δεν θα πω κάτι, γιατί παραπέμπει στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου και δε θέλω να σας κάνω σπόιλερ. Θα μιλήσω όμως για τον τίτλο με τα ασημένια γυαλιστερά γράμματα, τα οποία τα διατρέχει μια γραμμή στο κέντρο τους, σαν να τα διαγράφει. Η αντικατάσταση επίσης του Ω με το σύμβολο του μπαστουνιού, που στη χαρτοπαιξία συμβαίνει συμβολικά «θάνατος», μα και ο τίτλος αυτός καθ’ αυτός που αφορά σε όρο του πόκερ. Όλα σε τέλεια αρμονία με την ιστορία, όλα ταιριαστά. Πολλά μπράβο στις εκδόσεις. 

Πράγματι, με την πρώτη της αυτή προσπάθεια η Γιώτα Καλαμαρά δείχνει πως έχουμε να περιμένουμε πολλά και καλά από εκείνη. Κι εγώ δεν έχω να κάνω τίποτα άλλο, παρά να περιμένω την επόμενη προσπάθεια.

Καλές αναγνώσεις!

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.