Book Review: Η ΤΥΧΕΡΗ ΔΑΦΝΗ, του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ, από εκδόσεις KEY BOOKS

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

«Όταν πέφτεις στο νερό, ολόκληρος ο κόσμος συρρικνώνεται σε ένα σημείο. Εκείνες τις στιγμές βιώνεις την ύπαρξη σου με απίστευτη ένταση. Ένας στόχος, μια κατεύθυνση. Είσαι στο σκοτάδι και παλεύεις να πας στο φως. Πάση θυσία.»

Αν κι έχει πλασαριστεί ως αστυνομικό μυθιστόρημα, «Η τυχερή Δάφνη» του Κωνσταντίνου Γαβριήλ χαρακτηρίζεται πάρα πολύ έντονα από το κοινωνικό και το ψυχογραφικό στοιχείο. Οπωσδήποτε έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα σωστό αστυνομικό μυθιστόρημα, ωστόσο ο Κωνσταντίνος καταφέρνει και διεισδύει βαθιά στον ψυχολογικό κόσμο των χαρακτήρων του, προσφέροντάς μας άρτια ψυχογραφήματα, σκιαγραφώντας υπέροχα προσωπικότητες και ιδιοσυγκρασίες. 

Η ιστορία εξυφαίνεται γύρω από τη Δάφνη Κορρέ, πρώην πρωταθλήτρια κολύμβησης και νυν δικηγόρο και μελλοντική νυφούλα, η οποία -μαύρη να ήταν η ώρα- αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι αναψυχής με ιστιοφόρο με τρεις άντρες. Ένα ευχάριστο νέο για τη Δάφνη διαρρέει και την κάνει επίκεντρο του φονικού ενδιαφέροντος των τριών αντρών, οι οποίοι αποφασίζουν να στήσουν μια απίστευτη συνομωσία. Η απόφασή τους αυτή μέλλει να τους στοιχειώσει και θα τη μετανιώνουν για πάντα.

Το μυθιστόρημα είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Το πριν και το μετά τη διαρροή του νέου που στάθηκε η αφορμή για τη συνομωσία. Σκεφθείτε τώρα τέσσερις ανθρώπους μόνους τους, περιορισμένους σε ένα χώρο, χαλαρούς και λάιτ, με ποτά, μπανάκια στη θάλασσα και ηλιοθεραπεία. Ζωή και κότα. Φανταστείτε τους τώρα στον ίδιο χώρο, με τη χαλαρότητα να έχει χαθεί και την καχυποψία να έχει πάρει τη θέση της. Οι βουτιές στη θάλασσα και η ηλιοθεραπεία να έχουν λάβει τέλος και τα μόνα μπάνια να είναι αυτά στον ιδρώτα. Τα ποτά πολλά αλλά η κατανάλωσή τους πια δεν γίνεται εν είδει ευχαρίστησης αλλά με την ανάγκη του ανθρώπου που χρειάζεται να πάρει θάρρος. 

Ο Κωνσταντίνος κατάφερε να διατηρήσει υπέροχα τις ισορροπίες μεταξύ των χαρακτήρων του και να πλάσει υπέροχα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του καθενός. Η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στα πρόσωπα, επιτρέποντάς μας να διακρίνουμε από πρώτο χέρι την οπτική γωνία και το πως αισθάνεται ο καθένας τους την κάθε στιγμή. Και όλα αυτά γίνονται με τη χρήση υπέροχης γλώσσας και δομημένο λόγο! Με όμορφες εκφράσεις, ναυτικές ορολογίες, δυνατά ρήματα και όλα εκείνα τα «στολίδια» τα οποία χαρίζουν σε ένα κείμενο τη λυρικότητα που χρειάζεται  για να χαρακτηρίζεται λογοτεχνικό. Η δομή τώρα της ιστορίας, η πλοκή της… εξαιρετική. Γρήγορη, αγωνιώδης, ενίοτε ασθματική. Υπέροχες περιγραφές που μεταφέρουν εικόνες και σε ταξιδεύουν κι ένα τέλος τόσο ανατρεπτικό που σε αφήνει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό!

Τι κι αν διαδραματίζεται μεσοπέλαγα, κάτω από τον καυτό ήλιο; «Η τυχερή Δάφνη» είναι ένα θρίλερ σκοτεινό κι ατμοσφαιρικό. Ένα δράμα που εξετάζει τα όρια που μπορεί να περάσει ο άνθρωπος, όταν του δοθεί η ευκαιρία. Μπράβο Κωνσταντίνε! Όρτσα τα πανιά τώρα για το επόμενο!

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ. 

Photo credits: vecteezy.com