Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...

Book Review: ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ, της ΛΙΑΝΑΣ ΤΣΙΡΙΔΟΥ, από εκδόσεις ΙΒΙΣΚΟΣ

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η αλήθεια είναι πως αν δε μου είχε στείλει ο εκδοτικός το βιβλίο δε θα το γνώριζα και θα ήταν κρίμα γιατί το «Δεκατρείς Νύχτες πριν το Ξημέρωμα» είναι ένα πολύ καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα που χαίρεσαι να το διαβάζεις! Ούσα φιλόλογος η συγγραφέας, χρησιμοποιεί μια πολύ όμορφη γλώσσα, απλή, χωρίς υπερβολές και περιττές φιοριτούρες και μοιράζεται μαζί μας μια τρυφερή μα συνάμα δυνατή ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις, την απώλεια, το πένθος, την προδοσία και εν τέλει τη συγχώρεση και την αποδοχή. 

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την Ηρώ, η οποία έχασε τον αγαπημένο της σύζυγο και την κορούλα τους σε τροχαίο. Μέσα από αυτό το φρικτό γεγονός η Ηρώ μένει να ανακαλύψει μια ακόμα πιο άσχημη αλήθεια για τον σύζυγό της. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου βλέπουμε βήμα προς βήμα τον αγώνα της Ηρώς και την εσωτερικής της σύγκρουση, να συγχωρέσει, και να προχωρήσει τη ζωή της αποδεχόμενη όχι μόνο την αλήθεια αλλά και ένα παιδί που δεν είναι δικό της. «Ο πόνος δεν μοιράζεται. Είναι δικός σου, σαδιστικά δικός σου, δεν τελειώνει παρά μόνο με το τέλος σου», παραδέχεται η Ηρώ κάποια στιγμή μέσα στο βιβλίο. Όμως κατά πόσον αποδέχεται πραγματικά το παιδί; Αυτό μένει να αποδειχτεί σύντομα και με τον χειρότερο τρόπο, φέρνοντας την ηρωίδα αντιμέτωπη με τις ευθύνες της απέναντι σε αυτό το παιδί.

Η κυρία Τσιρίδου έχει σκιαγραφήσει τέλεια τους ήρωές της. Έχει πιάσει τον παλμό καθενός από αυτούς και μας έχει δώσει ένα άρτιο και εξαιρετικά ρεαλιστικό ψυχογράφημα. Ξεχώρισα φυσικά τον χαρακτήρα της Ηρούς που ιδιαιτέρως στις σκηνές της μάχης με τον ίδιο της τον εαυτό νικιέται κατά κράτος. 

Τέλος να πω για το εξώφυλλο, που πολύ μου άρεσε το concept του θηλυκού Ίκαρου (αν και πρόκειται για το έργο «Νίκη» του Νίκου Κόκκαλη), που είναι μια μόλις στιγμή πριν την απογείωση. Η έλλειψη του κεφαλιού θα μπορούσε να έχει πολλές ερμηνείες αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση. 

Το βιβλίο είναι ένα σφηνάκι που το ρουφάς με μια ανάσα και στο τέλος σου αφήνει την ικανοποίηση ότι μόλις γεύτηκες κάτι πολύ καλό που δεν γνώριζες ότι υπήρχε. Μα γιατί τέτοιες όμορφες προσπάθειες δε γίνονται γνωστές; Πάντα θα αναρωτιέμαι.

Φυσικά και προτείνεται!

Καλές αναγνώσεις!

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.


Σχόλια