(Της Γιώτας Βασιλείου)
Εντάξει, τι να πω για αυτή τη δωδέκατη περιπέτεια του Chris Carter με τον ντετέκτιβ Ρόμπερτ Χάντερ; Είναι πιστεύω πλέον σαφές σε όλους μας ότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χρηστάκης, το «τρελό αγόρι» όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, είναι ο απόλυτος άρχοντας των ψυχολογικών αστυνομικών θρίλερ.
Έχοντας τόσο την κατάρτιση όσο και την επαγγελματική εμπειρία στον τομέα της ψυχοπαθολογίας, μπορεί και εμβαθύνει στα έγκατα των διεστραμμένων μυαλών των σειριακών δολοφόνων. Αυτό, σε συνδυασμό με τις πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες που προσφέρει άπλετα μέσα από τα βιβλία του καθώς και τα ηθικά ερωτήματα που θέτει κάθε φορά, κάνουν τον Carter έναν εξαιρετικό συγγραφέα στο είδος του. Σε αυτό λοιπόν το μυθιστόρημα, κατά την ταπεινή μου άποψη, ξεπέρασε και τον ίδιο του τον εαυτό.
Η καρδιά της ιστορίας, ο λόγος για τα φονικά δηλαδή, δεν είναι κάτι το πρωτότυπο. Σίγουρα το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν. Ωστόσο, Στο σύνολό του το μυθιστόρημα, είναι, τόσο έξυπνα γραμμένο, με ένα συνδυασμό σαγηνευτικών πλοκών, συναρπαστικών ανατροπών και ανατριχιαστικών σκηνών. Η αισθητά βελτιωμένη γραφή, οι γρήγοροι διάλογοι, οι ασθματικές, κινηματογραφικές σκηνές, οι ζωντανές περιγραφές, οι εξαιρετικά σκιαγραφημένοι ‒όπως πάντα άλλωστε‒ χαρακτήρες, όλα αυτά μαζί συντελούν αναμφισβήτητα στο ότι ο «Φόβος» είναι το κορυφαίο μυθιστόρημα του συγγραφέα μέχρι σήμερα.
Το υψηλό επίπεδο αγωνίας, με τον χρόνο να τρέχει αμείλικτα και το τρελό ψυχοπαθές μυαλό του δολοφόνου να έχει καρφωθεί στο επόμενο θύμα του, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα τεντωμένου σκοινιού, που δεν γνωρίζεις ποια ακριβώς στιγμή θα παραπατήσεις και θα γκρεμοτσακιστείς.
Εν κατακλείδι, ο «Φόβος» του Chris Carter είναι πράγματι ένα τρομακτικό και σχεδόν αδύνατο να το αφήσεις από τα χέρια σου, θρίλερ. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! Και που είστε... Αν, καθώς το διαβάζετε νομίζετε ότι καταλάβατε που το πάει, να είστε έτοιμοι να κάνετε λάθος!
Βρείτε το εδώ, κλείστε κινητά κι απολαύστε το!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...