Book Review: ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ, του ΣΠΥΡΟΥ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ, από εκδόσεις ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το τηλέφωνο χτυπάει. Εκείνος απαντά. «Δέκα και δέκα» του λέει μια γυναικεία φωνή και κλείνει η γραμμή. Το επόμενο βράδυ το ίδιο. Και το μεθεπόμενο και κάθε βράδυ έκτοτε. Φάρσα ή απειλή; Το ερώτημα ταλανίζει τον Μάριο Μαθιόπουλο και τον αναγκάζει να ανατρέξει στα πρώτα κεφάλαια της ενήλικης ζωής του. Το «Δέκα και Δέκα» του Σπύρου Κακατσάκη είναι ένα παιχνίδι με τον χρόνο, ένα βιβλίο μυστηρίου που καταπιάνεται με την ανθρώπινη φύση με κατανόηση αλλά και με κριτική ματιά. Με τον τίτλο του να θυμίζει διαρκώς το σταμάτημα του ρολογιού σε μια συμβολική ώρα, το μυθιστόρημα φτιάχνει μια ατμόσφαιρα διακριτικού σασπένς. Η καθημερινότητα του ήρωα ανατρέπεται από μια φράση που θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη – αλλά σιγά σιγά μετατρέπεται σε εμμονή, σαν ένα ξυπνητήρι της μνήμης, σαν σε καθρέφτη που τον καλεί να κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή του. Η γραφή του Κακατσάκη είναι απλή αλλά όχι απλοϊκή. Χτίζει τις σκηνές του αργά και προσεκτικά. Με την αίσθηση ότι ο χρόνος κυλάει...
0

BOOK REVIEW: ΠΟΥΡΓΚΑΤΟΡΙΟ του JOHN KILLIAN από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

Αναρτήθηκε από την

(Της Κατερίνας Τσαμπά),

Καθαρτήριο, κόλαση, θάνατος, απώλεια, επιβίωση. Θάνατος. Σκηνές από ταινία του Κινγκ και αφήγηση ανατριχιαστική, ρεαλιστικές σκηνές, χαρακτήρες ολοζώντανοι. Μικρά κεφάλαια.

Νομίζω ότι αν τελείωνα εδώ την άποψή μου θα έφτανε για να σας παρακινήσω να το διαβάσετε, μα εγώ θέλω να μοιραστώ όλη μου την αναγνωστική εμπειρία από αυτό το βιβλίο.

Πρώτη φορά διαβάζω τρόμου, ίσως πρώτη φορά διαβάζω ένα βιβλίο καθαρού τρόμου. Ένα γνήσιο του είδους του. Τρεις μέρες χρειάστηκα και λέω μέρες γιατί ακόμα κι αν σκοτείνιαζε έξω εγώ είχα αναμμένα στο φουλ τα φώτα. Και του διπλανού δωματίου και του χολ.

Ήταν πραγματικά σαν να έβλεπα ολοζώντανα μπροστά μου να εξελίσσεται η ιστορία. Μια ιστορία απώλειας και θανάτου, με σκληρές σκηνές βίας, λίγο από Κινγκ και λίγο από Stranger things χωρίς αυτό να μειώνει διόλου την πρωτοτυπία της.

Τέσσερις άνθρωποι, δυο γυναίκες και δυο άντρες, βρίσκονται σε ένα μέρος κάπου μακριά, σε ένα μέρος που μοιάζει πραγματικό αλλά μάλλον δεν είναι. Αρχικά δε θυμούνται τίποτα, πώς βρέθηκαν εκεί και κυρίως γιατί. Είναι μπροστά σε μια φωτιά που δεν καίει, δεν τους ζεσταίνει, οι ήχοι από το ποτάμι παραδίπλα είναι απόκοσμοι. Το μόνο που θυμούνται είναι ότι τους άφησε ένα λεωφορείο εκεί. Ναι, αλλά τι είναι το “εκεί”; Θεωρητικά είναι ο Εθνικός Δρυμός Κρόαταν…

Και σιγά σιγά θυμούνται… και ένας ένας λέει την ιστορία του. Ο ένας έγινε τέρας για σοβαρό λόγο. Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ο λόγος που σε κάνει να δολοφονείς χωρίς κρίση κόσμο σε ένα τυχαίο εστιατόριο; Η άλλη είχε γεννηθεί τέρας ή έτσι έμαθε από μικρή, από αυτόν που τη μεγάλωσε. Η τρίτη προκάλεσε το τέρας και κατέστρεψε τον κόσμο. Και το τέταρτος… Ο τέταρτος μας ξεκαθαρίζει το τοπίο. Στο τέλος.

Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος βλέπουμε τα πάντα αναλυτικά. Ο Killian έχει μαεστρία στο να στήνει φρικτές (με την καλή έννοια) σκηνές, να αφηγείται και να σε βάζει στην ιστορία, να περιγράφει και να σε κάνει να ανατριχιάζεις, να στήνει διαλόγους που σε τρομάζουν και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να σε κρατά σε εγρήγορση με αποτέλεσμα το βιβλίο αυτό να γίνεται ένα εκπληκτικό page turner!

Αναζητήστε το εδώ ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις του είδους. Θα με θυμηθείτε.




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...