Book Review: ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ από ATHENS VOICE BOOKS

  (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό παντρεύει πολλά θέματα. Τη μυθοπλασία, τα βιωματικά κείμενα, την τεχνητή νοημοσύνη και είναι γεμάτο από λογοτεχνία. Τόσες ιδέες, τόσα κείμενα που μπορούν άνετα να γίνουν από μόνα τους βιβλία, δεν έχω ξαναδεί σε κάποιο λογοτεχνικό έργο. Δύο χαρακτήρες, ο συγγραφέας και το ΑΙ, συνεργάζονται για να βρουν ιδέες για λογαριασμό του συγγραφέα που να προορίζονται για δυο βιβλία: ένα αστυνομικό και ένα παιδικό. Βλέπουμε αρχικά τον συγγραφέα να είναι διστακτικός, να σκέφτεται αν πρέπει να κάνει το βήμα ή όχι και τελικά να ενδίδει. Ζητάει λοιπόν το ΑΙ, που στη συνέχεια το ονομάζει Χαλ, να τον βοηθήσει δίνοντάς του ιδέες για τα δυο βιβλία που έχει κοντινό deadline . Είναι αγχωμένος, ο χρόνος τον πιέζει. Εκείνο ανταποκρίνεται άμεσα με ένα σωρό ιδέες τις οποίες όμως μία προς μία καταρρίπτει ο συγγραφέας ως μη κατάλληλες και με τη δικαιολογία ότι δεν ανήκουν καν στα είδη που του ζήτησε. Κάθε μέρα κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη να πάει ή όχι να συζητήσει ...

BOOK REVIEW: ΠΟΥΡΓΚΑΤΟΡΙΟ του JOHN KILLIAN από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

(Της Κατερίνας Τσαμπά),

Καθαρτήριο, κόλαση, θάνατος, απώλεια, επιβίωση. Θάνατος. Σκηνές από ταινία του Κινγκ και αφήγηση ανατριχιαστική, ρεαλιστικές σκηνές, χαρακτήρες ολοζώντανοι. Μικρά κεφάλαια.

Νομίζω ότι αν τελείωνα εδώ την άποψή μου θα έφτανε για να σας παρακινήσω να το διαβάσετε, μα εγώ θέλω να μοιραστώ όλη μου την αναγνωστική εμπειρία από αυτό το βιβλίο.

Πρώτη φορά διαβάζω τρόμου, ίσως πρώτη φορά διαβάζω ένα βιβλίο καθαρού τρόμου. Ένα γνήσιο του είδους του. Τρεις μέρες χρειάστηκα και λέω μέρες γιατί ακόμα κι αν σκοτείνιαζε έξω εγώ είχα αναμμένα στο φουλ τα φώτα. Και του διπλανού δωματίου και του χολ.

Ήταν πραγματικά σαν να έβλεπα ολοζώντανα μπροστά μου να εξελίσσεται η ιστορία. Μια ιστορία απώλειας και θανάτου, με σκληρές σκηνές βίας, λίγο από Κινγκ και λίγο από Stranger things χωρίς αυτό να μειώνει διόλου την πρωτοτυπία της.

Τέσσερις άνθρωποι, δυο γυναίκες και δυο άντρες, βρίσκονται σε ένα μέρος κάπου μακριά, σε ένα μέρος που μοιάζει πραγματικό αλλά μάλλον δεν είναι. Αρχικά δε θυμούνται τίποτα, πώς βρέθηκαν εκεί και κυρίως γιατί. Είναι μπροστά σε μια φωτιά που δεν καίει, δεν τους ζεσταίνει, οι ήχοι από το ποτάμι παραδίπλα είναι απόκοσμοι. Το μόνο που θυμούνται είναι ότι τους άφησε ένα λεωφορείο εκεί. Ναι, αλλά τι είναι το “εκεί”; Θεωρητικά είναι ο Εθνικός Δρυμός Κρόαταν…

Και σιγά σιγά θυμούνται… και ένας ένας λέει την ιστορία του. Ο ένας έγινε τέρας για σοβαρό λόγο. Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ο λόγος που σε κάνει να δολοφονείς χωρίς κρίση κόσμο σε ένα τυχαίο εστιατόριο; Η άλλη είχε γεννηθεί τέρας ή έτσι έμαθε από μικρή, από αυτόν που τη μεγάλωσε. Η τρίτη προκάλεσε το τέρας και κατέστρεψε τον κόσμο. Και το τέταρτος… Ο τέταρτος μας ξεκαθαρίζει το τοπίο. Στο τέλος.

Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος βλέπουμε τα πάντα αναλυτικά. Ο Killian έχει μαεστρία στο να στήνει φρικτές (με την καλή έννοια) σκηνές, να αφηγείται και να σε βάζει στην ιστορία, να περιγράφει και να σε κάνει να ανατριχιάζεις, να στήνει διαλόγους που σε τρομάζουν και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να σε κρατά σε εγρήγορση με αποτέλεσμα το βιβλίο αυτό να γίνεται ένα εκπληκτικό page turner!

Αναζητήστε το εδώ ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις του είδους. Θα με θυμηθείτε.




Σχόλια