Book Review: ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ, της ΣΟΝΙΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ, από εκδόσεις BELL

Αναρτήθηκε από την
(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το πρώτο κιόλας βράδυ ξενύχτησα διαβάζοντας κοντά διακόσιες σελίδες! Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να επικοινωνήσω από τη νύστα ΑΛΛΑ ούτε και να σταματήσω να σκέφτομαι τι στο καλό συνέβη στο όρος Φούτζι μπορούσα! Παρόλο που ξέρω πάνω κάτω τι να περιμένω απ’ αυτή τη γυναίκα, η Σόνια Σαουλίδου με αιφνιδίασε ξανά. Το Ουδέν Κρυπτόν δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό θρίλερ, είναι ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα στη μνήμη, την ενοχή και την σιωπή. Και το παίζει τόσο καλά που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό των χαρακτήρων, παρακολουθώντας τη συνείδησή τους να αλλάζει μορφή σαν άλλος χαμαιλέοντας, κάθε φορά που ξεπετάγεται μια νέα αλήθεια ή ένα ψέμα. Η ιστορία ξεκινά με μια απλή γνωριμία δύο ζευγαριών στην Ιαπωνία και καταλήγει σε ένα λαβύρινθο εξαφανίσεων και μυστικών που λοξοδρομεί κάθε φορά που νομίζεις πως έπιασες την άκρη της. Η Σόνια έχει αυτό το χάρισμα –το έχουμε δει να συμβαίνει σε όλα τα προηγούμενα βιβλία της– να σε κάνει να νιώθεις ότι παρακολου...
0

BOOK REVIEW: ΠΟΥΡΓΚΑΤΟΡΙΟ του JOHN KILLIAN από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

Αναρτήθηκε από την

(Της Κατερίνας Τσαμπά),

Καθαρτήριο, κόλαση, θάνατος, απώλεια, επιβίωση. Θάνατος. Σκηνές από ταινία του Κινγκ και αφήγηση ανατριχιαστική, ρεαλιστικές σκηνές, χαρακτήρες ολοζώντανοι. Μικρά κεφάλαια.

Νομίζω ότι αν τελείωνα εδώ την άποψή μου θα έφτανε για να σας παρακινήσω να το διαβάσετε, μα εγώ θέλω να μοιραστώ όλη μου την αναγνωστική εμπειρία από αυτό το βιβλίο.

Πρώτη φορά διαβάζω τρόμου, ίσως πρώτη φορά διαβάζω ένα βιβλίο καθαρού τρόμου. Ένα γνήσιο του είδους του. Τρεις μέρες χρειάστηκα και λέω μέρες γιατί ακόμα κι αν σκοτείνιαζε έξω εγώ είχα αναμμένα στο φουλ τα φώτα. Και του διπλανού δωματίου και του χολ.

Ήταν πραγματικά σαν να έβλεπα ολοζώντανα μπροστά μου να εξελίσσεται η ιστορία. Μια ιστορία απώλειας και θανάτου, με σκληρές σκηνές βίας, λίγο από Κινγκ και λίγο από Stranger things χωρίς αυτό να μειώνει διόλου την πρωτοτυπία της.

Τέσσερις άνθρωποι, δυο γυναίκες και δυο άντρες, βρίσκονται σε ένα μέρος κάπου μακριά, σε ένα μέρος που μοιάζει πραγματικό αλλά μάλλον δεν είναι. Αρχικά δε θυμούνται τίποτα, πώς βρέθηκαν εκεί και κυρίως γιατί. Είναι μπροστά σε μια φωτιά που δεν καίει, δεν τους ζεσταίνει, οι ήχοι από το ποτάμι παραδίπλα είναι απόκοσμοι. Το μόνο που θυμούνται είναι ότι τους άφησε ένα λεωφορείο εκεί. Ναι, αλλά τι είναι το “εκεί”; Θεωρητικά είναι ο Εθνικός Δρυμός Κρόαταν…

Και σιγά σιγά θυμούνται… και ένας ένας λέει την ιστορία του. Ο ένας έγινε τέρας για σοβαρό λόγο. Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ο λόγος που σε κάνει να δολοφονείς χωρίς κρίση κόσμο σε ένα τυχαίο εστιατόριο; Η άλλη είχε γεννηθεί τέρας ή έτσι έμαθε από μικρή, από αυτόν που τη μεγάλωσε. Η τρίτη προκάλεσε το τέρας και κατέστρεψε τον κόσμο. Και το τέταρτος… Ο τέταρτος μας ξεκαθαρίζει το τοπίο. Στο τέλος.

Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος βλέπουμε τα πάντα αναλυτικά. Ο Killian έχει μαεστρία στο να στήνει φρικτές (με την καλή έννοια) σκηνές, να αφηγείται και να σε βάζει στην ιστορία, να περιγράφει και να σε κάνει να ανατριχιάζεις, να στήνει διαλόγους που σε τρομάζουν και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να σε κρατά σε εγρήγορση με αποτέλεσμα το βιβλίο αυτό να γίνεται ένα εκπληκτικό page turner!

Αναζητήστε το εδώ ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις του είδους. Θα με θυμηθείτε.




Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...