See-Real Reader 2025

  (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το 2025 ήταν μια χρονιά γεμάτη βιβλία. Πολλά βιβλία. Υπέροχα βιβλία. Ιστορίες που με κράτησαν ξάγρυπνη, με τάραξαν, με παρηγόρησαν ή απλώς μου κράτησαν συντροφιά στις σωστές στιγμές. Κι αν υπάρχει κάτι πιο δύσκολο από το να μιλήσεις για όσα αγάπησες, είναι να διαλέξεις μόνο λίγα από αυτά. Με πολλή δυσκολία κατάφερα να ξεχωρίσω τα πέντε που άφησαν το πιο βαθύ αποτύπωμα στη φετινή μου αναγνωστική χρονιά. Όχι γιατί ήταν τα καλύτερα με την αντικειμενική έννοια, αλλά γιατί ήταν εκείνα που έμειναν μαζί μου και αφού γύρισα και την τελευταία τους σελίδα. Αυτά είναι λοιπόν τα πέντε κορυφαία μου για το 2025 και χαίρομαι που τα μοιράζομαι με εσάς, τους διαδικτυακούς και μη φίλους μου - σαν μια μικρή, προσωπική, αναγνωστική εξομολόγηση. Y.Γ. Συγχωρέστε τα λάθη στη φωτογραφία. Η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν είναι και πολύ νοήμων... ακόμα...

BOOK REVIEW: ΠΟΥΡΓΚΑΤΟΡΙΟ του JOHN KILLIAN από ΕΚΔΟΣΕΙΣ BELL

(Της Κατερίνας Τσαμπά),

Καθαρτήριο, κόλαση, θάνατος, απώλεια, επιβίωση. Θάνατος. Σκηνές από ταινία του Κινγκ και αφήγηση ανατριχιαστική, ρεαλιστικές σκηνές, χαρακτήρες ολοζώντανοι. Μικρά κεφάλαια.

Νομίζω ότι αν τελείωνα εδώ την άποψή μου θα έφτανε για να σας παρακινήσω να το διαβάσετε, μα εγώ θέλω να μοιραστώ όλη μου την αναγνωστική εμπειρία από αυτό το βιβλίο.

Πρώτη φορά διαβάζω τρόμου, ίσως πρώτη φορά διαβάζω ένα βιβλίο καθαρού τρόμου. Ένα γνήσιο του είδους του. Τρεις μέρες χρειάστηκα και λέω μέρες γιατί ακόμα κι αν σκοτείνιαζε έξω εγώ είχα αναμμένα στο φουλ τα φώτα. Και του διπλανού δωματίου και του χολ.

Ήταν πραγματικά σαν να έβλεπα ολοζώντανα μπροστά μου να εξελίσσεται η ιστορία. Μια ιστορία απώλειας και θανάτου, με σκληρές σκηνές βίας, λίγο από Κινγκ και λίγο από Stranger things χωρίς αυτό να μειώνει διόλου την πρωτοτυπία της.

Τέσσερις άνθρωποι, δυο γυναίκες και δυο άντρες, βρίσκονται σε ένα μέρος κάπου μακριά, σε ένα μέρος που μοιάζει πραγματικό αλλά μάλλον δεν είναι. Αρχικά δε θυμούνται τίποτα, πώς βρέθηκαν εκεί και κυρίως γιατί. Είναι μπροστά σε μια φωτιά που δεν καίει, δεν τους ζεσταίνει, οι ήχοι από το ποτάμι παραδίπλα είναι απόκοσμοι. Το μόνο που θυμούνται είναι ότι τους άφησε ένα λεωφορείο εκεί. Ναι, αλλά τι είναι το “εκεί”; Θεωρητικά είναι ο Εθνικός Δρυμός Κρόαταν…

Και σιγά σιγά θυμούνται… και ένας ένας λέει την ιστορία του. Ο ένας έγινε τέρας για σοβαρό λόγο. Πόσο σοβαρός μπορεί να είναι ο λόγος που σε κάνει να δολοφονείς χωρίς κρίση κόσμο σε ένα τυχαίο εστιατόριο; Η άλλη είχε γεννηθεί τέρας ή έτσι έμαθε από μικρή, από αυτόν που τη μεγάλωσε. Η τρίτη προκάλεσε το τέρας και κατέστρεψε τον κόσμο. Και το τέταρτος… Ο τέταρτος μας ξεκαθαρίζει το τοπίο. Στο τέλος.

Μέχρι να φτάσουμε όμως στο τέλος βλέπουμε τα πάντα αναλυτικά. Ο Killian έχει μαεστρία στο να στήνει φρικτές (με την καλή έννοια) σκηνές, να αφηγείται και να σε βάζει στην ιστορία, να περιγράφει και να σε κάνει να ανατριχιάζεις, να στήνει διαλόγους που σε τρομάζουν και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα να σε κρατά σε εγρήγορση με αποτέλεσμα το βιβλίο αυτό να γίνεται ένα εκπληκτικό page turner!

Αναζητήστε το εδώ ακόμα κι αν δεν είστε λάτρεις του είδους. Θα με θυμηθείτε.




Σχόλια