(Της Γιώτας Βασιλείου)Έχετε ακούσει για έργα τέχνης που αν και μικρά σε μέγεθος έχουν τεράστια αξία; Έτσι και η νουβέλα της Selva Almada «Δεν είναι ποτάμι»· ενώ είναι μια σταλιά βιβλιαράκι είναι ένα διαμαντάκι μεγάλης λογοτεχνικής αξίας! Σημειωτέων ότι το έπιασα στα χέρια μου απλά για να το ξεφυλλίσω και κατέληξα, δυόμιση ώρες μετά, να το κλείσω εντυπωσιασμένη, με την ψυχή μου γεμάτη συναισθήματα.
Πρόκειται για μια βαθιά και λυρική εξερεύνηση της αγροτικής ζωής, μέσα από την οποία συνυφαίνονται θέματα περιβάλλοντος, απώλειας και ανθρώπινης ύπαρξης. Η αφήγηση της Almada αιχμαλωτίζει την ουσία του τοπίου της Αργεντινής, προσφέροντας μας ένα ζωηρό υπόβαθρο στο εξελισσόμενο δράμα.
Η ιστορία διαπραγματεύεται ένα τραγικό γεγονός που εμπλέκει τρεις φίλους, με τις συνέπειές του να διαπερνούν τη ζωή τους. Τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα δίπλα από τον ποταμό που διατρέχει τον τόπο τους, ο οποίος φαντάζει έμψυχος σχεδόν. Η συγγραφέας με την πένα της έχει δώσει πνοή στο ποτάμι, κάνοντάς το έναν από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας της. Έτσι λοιπόν, με κεντρικό άξονα τον ποταμό η Almada στήνει την πλοκή της με πρόζα που αποδίδει διακριτικά αλλά ισχυρά το συναισθηματικό τοπίο των χαρακτήρων, υπογραμμίζοντας τους εσωτερικούς τους αγώνες και τις προσπάθειές τους να βρουν ανακούφιση.
Μιλώντας για τους χαρακτήρες, ενώ είναι όλοι πλούσια αποτυπωμένοι, ο καθένας με τα δικά του βάρη, αντανακλώντας τις σκληρές πραγματικότητες του περιβάλλοντός του, εγώ θα ήθελα να μιλήσω συγκεκριμένα για έναν. Ο Πνιγμένος, ένας από τους πιο μυστηριώδεις και συμβολικούς χαρακτήρες της νουβέλας, αντιπροσωπεύει τις αχαρτογράφητες και συχνά σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχής. Μέσα από αυτόν, εγείρονται θέματα όπως η μοναξιά, η τραγωδία και η αδυναμία να ξεφύγουμε από το παρελθόν. Η αλληλεπίδρασή του με τους άλλους χαρακτήρες δείχνουν τη σύνθετη φύση του ανθρώπου, την αλληλεξάρτηση και την ανάγκη για κατανόηση και για το ανήκειν εν γένει.
Το στυλ γραφής της Almada το χαρακτηρίζουν οι σύντομες, κοφτές προτάσεις της. Αυτό το… τσεκουράτο, ας το πούμε ύφος, προσδίδει αμεσότητα και ένταση, υπογραμμίζοντας τη σημασία κάθε λέξης. Οι κοφτές προτάσεις δημιουργούν έναν ρυθμό που αντανακλά την τραχύτητα της αγροτικής ζωής και την αυστηρότητα του περιβάλλοντός. Κάθε πρόταση λειτουργεί σαν ένας χτύπος της καρδιάς, προσθέτοντας βάθος και συναίσθημα. Μέσα από αυτό το στυλ, η Almada καταφέρνει να συλλάβει τις μικρές μα σημαντικές στιγμές της καθημερινής ζωής, δημιουργώντας μια αίσθηση εγγύτητας και οικειότητας ανάμεσα στους χαρακτήρες και τον αναγνώστη. Παράλληλα όμως επιτείνει το ρυθμό ανάγνωσης, οδηγώντας μας στο τέλος πριν καν καλά-καλά το καταλάβουμε.
Ολοκληρώνοντας, το «Δεν είναι ποτάμι» της Selva Almada, είναι μια συγκινητικό, στοχαστικό αναγνωστικό ταξίδι που θα σας αφήσει ένα μόνιμο αποτύπωμα, ένα όμορφο τατουάζ στην ψυχή. Κι αν δεν είναι ποτάμι, ρέει σα χείμαρρος!
Αναζητήστε το εδώ και καλά ταξίδια!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...