Book Review: ΧΡΥΣΟΣ ΝΑΟΣ, του ΧΡΗΣΤΟΥ ΑΖΑΡΙΑΔΗ, από εκδόσεις BELL

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Αν νομίζετε πως το μόνο που χρειάζεστε για να διαβάσετε το “Χρυσός Ναός” είναι μια άνετη καρέκλα και καφές, ξανασκεφθείτε το. Πάρτε μαζί σας μια πυξίδα, ένα αντικουνουπικό και την υπομονή σας, γιατί ο Χρήστος Αζαριάδης μας στέλνει κατευθείαν στον πυρήνα της ζούγκλας του Αμαζονίου, εκεί όπου ο κροκόδειλος χαμογελάει ύποπτα κι ο κίνδυνος φοράει χρυσή μάσκα και το χαμόγελο της crest.

Το cast του Χρήστου αξίζει για oscar και για το βραβείο της… ανοιχτής παλάμης! Η ετερόκλητη ομάδα του βιβλίου μοιάζει με τους Avengers σε (extremely) low budget έκδοση: έχουμε τον υπερ-ευφυή Χριστόφορο, τη μοναχική και ψιλοκούκου χακερού Νίνα, τον δολοφόνο με υπαρξιακή κρίση 4Κ, το ζευγάρι κλεφτών πολυτελείας Λάζαρο και Άννα και έναν πρώην κρατούμενο, τον Ισπανό, που κουβαλάει τις τύψεις του σαν σακίδιο σε εκδρομή. Μαζί τους και η αδίστακτη Βάιολετ, η οποία θυμίζει boss σε τελικό level videogame. Αυτός ο συρφετός λοιπόν, που φέρνει σε αποτυχημένο cast του “Lost”, μπλέκει σ’ ένα κυνήγι θησαυρού, με τον μυστήριο αρχιμαφιόζο Έψιλον να κινεί τα νήματα. Ο τύπος αυτός εν τω μεταξύ από την αρχή μου θύμισε τον “κακό” με την γάτα στον “Αστυνόμο Σαΐνη”, τον θυμάστε;

Περιπέτεια, γέλιο και... εντομοκτόνα! Α! Και την υπομονή σας! Αυτά να πάρετε μαζί στο ταξίδι σας, ξαναλέω. Ο Χρήστος Αζαριάδης έχει ετοιμάσει τη λίστα ήδη από το σημείωμά του, στην αρχή του βιβλίου. Με γραφή που συνδυάζει το χιούμορ του Ντάγκλας Άνταμς, την επινοητικότητα του Μαγκάιβερ και την ένταση του Ιντιάνα Τζόουνς (χωρίς το μαστίγιο), μας δίνει μια περιπέτεια που μας κάνει να γελάμε, να αγωνιούμε και να αναρωτιόμαστε αν και πώς η πολύπαθη ομάδα θα καταφέρει να επιβιώσει. Οι περιγραφές της ζούγκλας είναι τόσο ζωντανές που νιώθεις τα κουνούπια να σβουρίζουν στο αυτί σου. Από ανακόντες μέχρι νυχτερίδες, η χλωρίδα και η πανίδα του Αμαζονίου είναι ένα ακόμα μέλος της παρέας – και μάλλον το πιο λογικό.

Η αφήγηση του Χρήστου είναι γεμάτη σπιρτάδα και αυτοσαρκασμό, όπως είναι άλλωστε και ο ίδιος όταν τον συναντήσεις από κοντά. Οι χαρακτήρες αν και ιδιόμορφοι, είναι ανθρώπινοι, γεμάτοι ατέλειες και βάθη, ενώ οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι, αστείοι και συχνά πικρόχολοι. Είναι ένα βιβλίο που σε προκαλεί να το διαβάσεις μονορούφι – σαν μια περιπέτεια από την οποία δεν θες να φύγεις, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να παλεύεις με τις παγίδες των Ίνκας, των Αζτέκων, των Ζούλου, των Μάου Μάου, κι εγώ δεν ξέρω ποιων άλλων.

Συμπέρασμα; Ένας Ναός που αξίζει το βάρος του σε… χρυσάφι! Το “Χρυσός Ναός” δεν είναι απλώς ένα ακόμα βιβλίο περιπέτειας. Είναι κινηματογραφική εμπειρία τυπωμένη στο χαρτί. Ο Χρήστος Αζαριάδης δείχνει πως ξέρει να φτιάχνει κόσμους όπου το φανταστικό συναντά το ανθρώπινο, με μια γραφή που δεν φοβάται να πειραματιστεί. Κι αν κάποιος το διαβάσει και δεν γελάσει, δεν νιώσει αγωνία και δεν βιώσει στο πετσί του την ιστορία, τότε μάλλον διάβασε λάθος βιβλίο.

Όσο για σένα που διαβάζεις την άποψή μου αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μπεις στη ζούγκλα. Είσαι έτοιμος/η;

Κόψε εισιτήριο εδώ και καλό ταξίδι!