Book Review: ΚΑΣΚΟ, του ΣΕΡΓΙΟΥ ΓΚΑΚΑ, από εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από τη στιγμή που έκλεισα την τελευταία σελίδα του “Κάσκο” και όμως, το κείμενο ακόμα δονείται μέσα μου. Είναι από εκείνα τα ελάχιστα μυθιστορήματα που δεν τελειώνουν όταν τελειώνει η ανάγνωσή τους. Εισβάλλει στη σκέψη σου, χτίζει φωλιά στη μνήμη σου, βγάζει ρίζες και σε τυλίγει με αυτές! Δεν είναι απλώς ένα δυνατό αστυνομικό αφήγημα· είναι ένα σκοτεινό έπος, μια βουτιά στις πιο πυκνές σκιές της ανθρώπινης ύπαρξης.

Το “Κάσκο” δεν είναι απλώς ένα από τα καλύτερα ελληνικά νουάρ που κυκλοφορούν. EINAI ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΟΥΑΡ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ.

Μια πόλη-λαβύρινθος, μια πλοκή που δαγκώνει. Η Θεσσαλονίκη του Γκάκα είναι παραπάνω από ένα απλό σκηνικό, είναι ζωντανός οργανισμός. Οι δρόμοι της υγροί από βροχή, δάκρυα και ιδρώτα, φωτισμένοι από κίτρινες λάμπες και χαμένα, θολά από το αλκοόλ και τον φόβο βλέμματα. Οι άνθρωποι της δεν είναι καρικατούρες, αλλά αληθινές φιγούρες, πολυεπίπεδες, γεμάτες, άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες, ήττες.

Η πλοκή σφιχτή, βρόχος που σταδιακά σφίγγει γύρω από τον λαιμό του πρωταγωνιστή. Ο ρυθμός αμείλικτος, τρέχει ακάθεκτος, δίχως περιττές ανάσες. Κάθε διάλογος, σαν πυροβολισμός ακριβείας, κάθε σκηνή, γεμάτη υπόγεια ένταση. Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις, δεν υπάρχει γραμμικότητα ούτε εξιδανίκευση. Μόνο ωμή αλήθεια.

Γλώσσα σαν γροθιά, γραφή που δεν χαϊδεύει, δεν στρογγυλεύει, δεν φλυαρεί. Είναι κοφτή, χαρακιά από στιλέτο, με μια μουσικότητα βρώμικου μπλουζ που παίζει σε υπόγειο καταγώγιο, όπως αρμόζει στην περίσταση. Οι προτάσεις μικρές, σχεδόν αγχωτικές, ασματικές. Ο ρυθμός κινηματογραφικός, αλλά δίχως επιτήδευση. Ο αφηγητής μοιάζει να σου μιλά χαμηλόφωνα, σχεδόν συνωμοτικά, πριν σε τραβήξει βίαια σε έναν κόσμο χωρίς επιστροφή: Que se destruyen los cupables – ας καταστραφούν οι ένοχοι.

Ένα νουάρ που σε στοιχειώνει είναι το “Κάσκο”, αυτό είναι. Μια εμπειρία. Ένα βιβλίο που αποτυπώνεται στη συνείδηση και σε αλλάζει, έστω και ανεπαίσθητα. Είναι ένα έργο που στέκει ισάξια δίπλα στα κλασικά αριστουργήματα του είδους, χωρίς να προσπαθεί να τα μιμηθεί. Κι εδώ ακριβώς έρχεται η η ευθύνη των εκδόσεων Καστανιώτη. Οφείλουν να το καταστήσουν κλασικό. Να το επανεκδώσουν σε σκληρόδετη έκδοση, όπως ακριβώς αρμόζει στα αριστουργήματα. Να το τοποθετήσουν στη θέση που του αξίζει: στην κορυφή του ελληνικού νουάρ, στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας, να το βρουν και οι μελλοντικές γενιές.

Σέργιος Γκάκας – ένα όνομα που έφυγε νωρίς αλλά γράφτηκε με μελάνι ανεξίτηλο στην ιστορία του ελληνικού νουάρ. Και το "Κάσκο", είναι το απόλυτο αριστούργημά του!

Βρείτε το εδώ, βουτήξτε το και διαβάστε το. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!