Book Review: ΜΙΚΡΕΣ ΜΑΥΡΕΣ ΙΣΤΟΡΕΙΣ, Συλλογικό, από εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Δεν ξέρω τι από όλα με κάνει να αγαπώ περισσότερο αυτή τη συλλογή. Το γεγονός ότι μέσα της φιλοξενείται το δικό μου διήγημα; Το ότι σχεδίασα το εξώφυλλο και νιώθω πως κρατώ στα χέρια μου ένα κομμάτι του εαυτού μου; Ή μήπως ότι πρόκειται για ένα βιβλίο που γεννήθηκε μέσα από μια υπέροχη πρωτοβουλία, τον “1ο διαγωνισμό πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας”; Όπως και να έχει, κρατώ αυτή τη συλλογή στα χέρια μου με περηφάνια, αγάπη και –ας το παραδεχτώ– λίγη παραπάνω συγκίνηση. Και δεν θα μπορούσα να μην σας πω δυο λόγια γι’ αυτή. Μικρές ιστορίες, μεγάλες ανατροπές. Η ΕΛΣΑΛ, το Φεστιβάλ Agatha και οι Εκδόσεις Κύφαντα διοργάνωσαν από κοινού έναν διαγωνισμό που στόχο είχε να φέρει νέες φωνές στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Και τι φωνές! Από τις σαράντα επτά συμμετοχές, επιλέχθηκαν οι είκοσι καλύτερες, και το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο γεμάτο μυστήριο, σκοτεινή ατμόσφαιρα, αλλά και απρόσμενες δόσεις χιούμορ. Εδώ θα βρείτε ιστορίες που μοιάζουν με...

Book Review: Ο ΑΣΘΕΝΗΣ, του JUAN GOMEZ-JURADO, από εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Φαντάσου ότι είσαι γιατρός. Ένας σπουδαίος, εξαιρετικά ικανός νευροχειρουργός, από εκείνους που κάνουν θαύματα με το νυστέρι τους. Και μια μέρα, έρχεται κάποιος και σου λέει “Έχεις τρεις μέρες για να σκοτώσεις έναν ασθενή σου. Αν δεν το κάνεις, η κόρη σου θα πεθάνει.”

Αυτό είναι μέσες άκρες το θέμα που πραγματεύεται “ο Ασθενής” του Juan Gómez-Jurado, ένα θρίλερ που δεν κάνει ούτε μία στάλα οικονομία στο σασπένς. Από την πρώτη σελίδα, σε αρπάζει από τα μούτρα και δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Αν νομίζεις ότι μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωση όποτε θες, γελάστηκες. Είναι από εκείνα τα βιβλία που λες “ένα κεφάλαιο ακόμα” και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως έξω έχει ξημερώσει. 

Ο συγγραφέας ξέρει να στήνει την αγωνία με μαεστρία. Το είδαμε άλλωστε και στην τριλογία της “Κόκκινης Βασίλισσας”, που επίσης χάσαμε τον ύπνο μας κάμποσα βράδια. Το γράψιμό του είναι κοφτό, ασθματικό, σχεδόν κινηματογραφικό, γεμάτο με μικρές εκρήξεις έντασης που σε κρατούν στην τσίτα. Δεν υπάρχουν περιττές φλυαρίες εδώ –κάθε φράση είναι ζυγισμένη ώστε να σε σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά στον εφιάλτη του πρωταγωνιστή. Και τι πρωταγωνιστής! Δεν είναι ένας απλός ήρωας. Είναι ένας απελπισμένος πατέρας, ένας επιστήμονας που βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα ηθικό δίλημμα που τον κάνει να ιδρώνει και μόνο που το σκέφτεται.

Ο αντίπαλός του; Ο κύριος Γουάιτ. Κύριος μόνο κατ’ ευφημισμό γιατί κατά τα άλλα είναι μια από τις πιο ψυχρές και αδυσώπητες φιγούρες που έχουμε δει σε θρίλερ τα τελευταία χρόνια. Ο τύπος είναι σχεδόν εξωπραγματικά καλός στη δουλειά του. Σχεδιάζει εγκλήματα σαν να δένει τα κορδόνια του και όταν λέει κάτι, ξέρεις ότι το εννοεί. Δεν είναι απλώς ένας κακός, είναι ο τρόμος προσωποποιημένος, και το πώς ο Gómez-Jurado τον χειρίζεται είναι σκέτη απόλαυση.

Και κάπου εδώ ερχόμαστε στο μεγάλο ατού του βιβλίου: το ηθικό δίλημμα. Ένα δίλημμα που σε βάζει να σκεφτείς. Εσύ, πόσο μακριά θα έφτανες για να σώσεις το παιδί σου; Τι είδους άνθρωπος είσαι όταν τα όρια μεταξύ του σωστού και του λάθους γίνονται ασαφή; Και κυρίως, τι θα έκανες εσύ στη θέση του γιατρού; Θα σκότωνες τον Ασθενή σου για να σώσεις την κόρη σου;

“Ο Ασθενής” δεν είναι ένα απλό θρίλερ δράσης. Είναι ένα βιβλίο με ψυχή, που δεν συγχωρεί. Είναι γρήγορο, ανατρεπτικό και γεμάτο ένταση. Και το τέλος; Χωρίς σπόιλερ, θα πω μόνο αυτό: Ο Gómez-Jurado έχει κρυμμένο έναν άσο στο μανίκι του για το τέλος, που θα σε αφήσει να αναρωτιέσαι τι στο καλό συνέβη.

Αν σου αρέσουν τα θρίλερ που σε κάνουν να δαγκώνεις τα νύχια σου, τότε το βουτάς εδώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Απλώς, μην το αρχίσεις αργά το βράδυ.

Καλές αναγνώσεις!


Σχόλια