Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...

Book Review: Ο ΑΣΘΕΝΗΣ, του JUAN GOMEZ-JURADO, από εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Φαντάσου ότι είσαι γιατρός. Ένας σπουδαίος, εξαιρετικά ικανός νευροχειρουργός, από εκείνους που κάνουν θαύματα με το νυστέρι τους. Και μια μέρα, έρχεται κάποιος και σου λέει “Έχεις τρεις μέρες για να σκοτώσεις έναν ασθενή σου. Αν δεν το κάνεις, η κόρη σου θα πεθάνει.”

Αυτό είναι μέσες άκρες το θέμα που πραγματεύεται “ο Ασθενής” του Juan Gómez-Jurado, ένα θρίλερ που δεν κάνει ούτε μία στάλα οικονομία στο σασπένς. Από την πρώτη σελίδα, σε αρπάζει από τα μούτρα και δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Αν νομίζεις ότι μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωση όποτε θες, γελάστηκες. Είναι από εκείνα τα βιβλία που λες “ένα κεφάλαιο ακόμα” και ξαφνικά συνειδητοποιείς πως έξω έχει ξημερώσει. 

Ο συγγραφέας ξέρει να στήνει την αγωνία με μαεστρία. Το είδαμε άλλωστε και στην τριλογία της “Κόκκινης Βασίλισσας”, που επίσης χάσαμε τον ύπνο μας κάμποσα βράδια. Το γράψιμό του είναι κοφτό, ασθματικό, σχεδόν κινηματογραφικό, γεμάτο με μικρές εκρήξεις έντασης που σε κρατούν στην τσίτα. Δεν υπάρχουν περιττές φλυαρίες εδώ –κάθε φράση είναι ζυγισμένη ώστε να σε σπρώχνει ακόμα πιο βαθιά στον εφιάλτη του πρωταγωνιστή. Και τι πρωταγωνιστής! Δεν είναι ένας απλός ήρωας. Είναι ένας απελπισμένος πατέρας, ένας επιστήμονας που βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα ηθικό δίλημμα που τον κάνει να ιδρώνει και μόνο που το σκέφτεται.

Ο αντίπαλός του; Ο κύριος Γουάιτ. Κύριος μόνο κατ’ ευφημισμό γιατί κατά τα άλλα είναι μια από τις πιο ψυχρές και αδυσώπητες φιγούρες που έχουμε δει σε θρίλερ τα τελευταία χρόνια. Ο τύπος είναι σχεδόν εξωπραγματικά καλός στη δουλειά του. Σχεδιάζει εγκλήματα σαν να δένει τα κορδόνια του και όταν λέει κάτι, ξέρεις ότι το εννοεί. Δεν είναι απλώς ένας κακός, είναι ο τρόμος προσωποποιημένος, και το πώς ο Gómez-Jurado τον χειρίζεται είναι σκέτη απόλαυση.

Και κάπου εδώ ερχόμαστε στο μεγάλο ατού του βιβλίου: το ηθικό δίλημμα. Ένα δίλημμα που σε βάζει να σκεφτείς. Εσύ, πόσο μακριά θα έφτανες για να σώσεις το παιδί σου; Τι είδους άνθρωπος είσαι όταν τα όρια μεταξύ του σωστού και του λάθους γίνονται ασαφή; Και κυρίως, τι θα έκανες εσύ στη θέση του γιατρού; Θα σκότωνες τον Ασθενή σου για να σώσεις την κόρη σου;

“Ο Ασθενής” δεν είναι ένα απλό θρίλερ δράσης. Είναι ένα βιβλίο με ψυχή, που δεν συγχωρεί. Είναι γρήγορο, ανατρεπτικό και γεμάτο ένταση. Και το τέλος; Χωρίς σπόιλερ, θα πω μόνο αυτό: Ο Gómez-Jurado έχει κρυμμένο έναν άσο στο μανίκι του για το τέλος, που θα σε αφήσει να αναρωτιέσαι τι στο καλό συνέβη.

Αν σου αρέσουν τα θρίλερ που σε κάνουν να δαγκώνεις τα νύχια σου, τότε το βουτάς εδώ χωρίς δεύτερη σκέψη. Απλώς, μην το αρχίσεις αργά το βράδυ.

Καλές αναγνώσεις!


Σχόλια