Της Γιώτας Βασιλείου)
Αν το “Colombian Psycho” ήταν τραγούδι, θα ήταν ένα γρήγορο
ρεγκετόν που επαναλαμβάνει στο τέμπο του ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ο Santiago Gamboa παραδίδει ένα
κοινωνικοπολιτικό θρίλερ που δεν αρκείται στο να κρατά τον αναγνώστη σε αγωνία,
επιδιώκει –και το καταφέρνει– να τον ταράξει. Να τον στήσει μπροστά σε έναν
καθρέφτη, θολό και ραγισμένο, όπου αντικατοπτρίζεται μια χώρα σημαδεμένη
από τη βία, την υποκρισία και τη διαστρέβλωση κάθε έννοιας ηθικής.
Μετά τη συγκλονιστική ανακάλυψη ανθρώπινων οστών σε ένα από
τα πιο πλούσια προάστια της Μπογκοτά, ο εισαγγελέας ειδικών ερευνών Χουτσινιαμούι
αναλαμβάνει την υπόθεση με τη βοήθεια του αστυνόμου Λαϊσέκα και της φίλης του,
της δημοσιογράφου Χουλιέτας Λεζάμα. Η έρευνά τους φέρνει στην επιφάνεια μια
μακρά αλυσίδα εγκλημάτων που φτάνει στα τρίσβαθα της Κολομβιανής κοινωνίας.
Ανάμεσα στους υπόπτους και τους ενόχους, εμφανίζεται και ο ίδιος ο συγγραφέας ως
χαρακτήρας του βιβλίου, με το όνομά του, την ιδιότητά του και το παρελθόν του.
Το έργο του φαίνεται να κρύβει ένα θεμελιώδες στοιχείο για την κατανόηση της
υπόθεσης. Έτσι στήνεται ένα παιχνίδι όπου η φαντασία και η
πραγματικότητα εναλλάσσονται διαρκώς, σε μια ιστορία που θυμίζει εφιάλτη αλλά
βασίζεται σε γεγονότα τρομακτικά αληθινά.
Κι εδώ είναι που ο Gamboa κάνει το μεγάλο του κόλπο. Όχι απλώς μιλά για την κοινωνία
της Κολομβίας, όχι απλώς ξεσκεπάζει το πρόσωπο της εξουσίας, του φανατισμού,
της βίας, γίνεται και ο ίδιος μέρος της αφήγησης, σαν να μας λέει «κι εγώ εδώ
ζω, μαζί σας, και κουβαλάω κι εγώ την ενοχή μου». Το γεγονός ότι εμπλέκει τον
εαυτό του στην πλοκή –ανοιχτά, ονομαστικά, ξεκάθαρα– είναι από τα πιο έξυπνα
και ανατρεπτικά στοιχεία του βιβλίου. Και δίνει μια διάσταση σχεδόν μεταφυσική
στο όλο εγχείρημα. Φανταστείτε το… ένας συγγραφέας που αναζητά τη λύση ενός
μυστηρίου που ίσως και ο ίδιος να προκάλεσε;
Υπάρχει ένα σημείο κάπου στη μέση του βιβλίου όπου ένιωσα
ότι ο ρυθμός φρέναρε. Ωστόσο, αν του δώσεις χώρο, σε ανταμείβει. Γιατί η
αφήγηση δεν επαναλαμβάνεται ποτέ τυχαία· κάθε επιστροφή, κάθε στροφή προς τα
μέσα, λειτουργεί όπως τα κομμάτια ενός παζλ που πρέπει να τα συνταιριάξεις μέχρι
να φανεί ολόκληρη η εικόνα. Κι αυτό συνήθως παίρνει χρόνο.
Το “Colombian Psycho” είναι πολιτικό, χωρίς να γίνεται ποτέ
διδακτικό. Είναι σκληρό, αλλά όχι φτηνά σοκαριστικό. Είναι ένα βιβλίο που σε
αναγκάζει να κοιτάξεις όχι μόνο προς τη Λατινική Αμερική, αλλά και προς τα μέσα
σου – εκεί που εσύ αποφασίζεις τι σημαίνει δικαιοσύνη, ποιος είναι θύμα και
ποιος θύτης.
Αν αγαπάτε τα αστυνομικά που ξεπερνούν την πλοκή και στήνουν
έναν ολόκληρο κόσμο γύρω από το έγκλημα, αν δεν φοβάστε να διαβάσετε κάτι που
θα σας προκαλέσει, θα σας θυμώσει και τελικά θα σας συνεπάρει, τότε διαβάστε
το.
Βρείτε το βιβλίο εδώ και καλή ανάγνωση!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...