Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...

Book Review: Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΛΕΥΡΑ της ΆΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ, από ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η Άννη Παπαθεοδώρου είναι μια πολυγραφότατη συγγραφέας, ωστόσο εγώ είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με το έργο της και πραγματικά με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. «Η Τέταρτη Πλευρά» είναι ένα μυθιστόρημα που παίζει πολύ έξυπνα με την ιδέα ότι η αλήθεια έχει πάντα περισσότερες από μία όψεις. 

Η συγγραφέας μάς συστήνει μια οικογένεια φαινομενικά συνηθισμένη. Ο πατέρας – δικηγόρος στο επάγγελμα, ένας άκρως αντιπαθητικός τύπος, η μητέρα, μια κλασική γυναίκα που φροντίζει το σπίτι και την οικογένειά της και τα τρία τους παιδιά. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Το ωραίο στο βιβλίο είναι το πώς είναι στημένο το σκηνικό. «Ακούμε» λοιπόν την ίδια ιστορία ξανά και ξανά, κάθε φορά από άλλη ματιά – πρώτα της μικρής κόρης, μετά του μεγάλου αδελφού, μετά του μεσαίου και τέλος της μητέρας. Και κάθε εκδοχή φωτίζει τα γεγονότα από διαφορετική πλευρά και κάθε τι νέο που ξεσκεπάζεται είναι μια νέα αποκάλυψη. Τελικά καταλήγεις να αναρωτιέσαι τι απ’ όλα είναι τελικά η αλήθεια και τι απλώς… η δική σου εκδοχή της.

Η γραφή της κυρίας Παπαθεοδώρου είναι άμεση και ευκολοδιάβαστη, χωρίς περιττά στολίδια και οι χαρακτήρες της σε κερδίζουν γιατί είναι αληθινοί. Κάνουν λάθη, έχουν κρυφές σκέψεις, συναισθήματα.

Αν πρέπει να αναφέρω και κάτι που με "κράτησε πίσω" λίγο, αυτό είναι ότι μερικές φορές – λόγω της αλλαγής της οπτικής, το βιβλίο μοιάζει να κάνει κύκλους και να "κολλάει" στα ίδια γεγονότα. Ωστόσο τελικά στην τελευταία "στροφή" σε φέρνει στο εντυπωσιακό φινάλε. Θέλει λίγη υπομονή, ειδικά αν κάποιος προτιμά πιο σφιχτή πλοκή και όχι τόση ενδοσκόπηση.

Συνολικά πάντως, είναι ένα βιβλίο που σε βάζει να σκεφτείς πώς ο καθένας από εμάς βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά του γυαλιά. Και μόνο για αυτό, αξίζει τον χρόνο σου. Και να θυμάσαι πως «Υπάρχουν πάντα τέσσερις πλευρές σε κάθε ιστορία: η δική σου εκδοχή, η δική τους εκδοχή, η αλήθεια και αυτό που πραγματικά συνέβη»*.

Βρείτε το εδώ και καλή ανάγνωση!

* Ζαν-Ζακ Ρουσσώ


Σχόλια