Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...

Book Review: Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΛΕΥΡΑ της ΆΝΝΗΣ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ, από ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Η Άννη Παπαθεοδώρου είναι μια πολυγραφότατη συγγραφέας, ωστόσο εγώ είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με το έργο της και πραγματικά με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. «Η Τέταρτη Πλευρά» είναι ένα μυθιστόρημα που παίζει πολύ έξυπνα με την ιδέα ότι η αλήθεια έχει πάντα περισσότερες από μία όψεις. 

Η συγγραφέας μάς συστήνει μια οικογένεια φαινομενικά συνηθισμένη. Ο πατέρας – δικηγόρος στο επάγγελμα, ένας άκρως αντιπαθητικός τύπος, η μητέρα, μια κλασική γυναίκα που φροντίζει το σπίτι και την οικογένειά της και τα τρία τους παιδιά. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Το ωραίο στο βιβλίο είναι το πώς είναι στημένο το σκηνικό. «Ακούμε» λοιπόν την ίδια ιστορία ξανά και ξανά, κάθε φορά από άλλη ματιά – πρώτα της μικρής κόρης, μετά του μεγάλου αδελφού, μετά του μεσαίου και τέλος της μητέρας. Και κάθε εκδοχή φωτίζει τα γεγονότα από διαφορετική πλευρά και κάθε τι νέο που ξεσκεπάζεται είναι μια νέα αποκάλυψη. Τελικά καταλήγεις να αναρωτιέσαι τι απ’ όλα είναι τελικά η αλήθεια και τι απλώς… η δική σου εκδοχή της.

Η γραφή της κυρίας Παπαθεοδώρου είναι άμεση και ευκολοδιάβαστη, χωρίς περιττά στολίδια και οι χαρακτήρες της σε κερδίζουν γιατί είναι αληθινοί. Κάνουν λάθη, έχουν κρυφές σκέψεις, συναισθήματα.

Αν πρέπει να αναφέρω και κάτι που με "κράτησε πίσω" λίγο, αυτό είναι ότι μερικές φορές – λόγω της αλλαγής της οπτικής, το βιβλίο μοιάζει να κάνει κύκλους και να "κολλάει" στα ίδια γεγονότα. Ωστόσο τελικά στην τελευταία "στροφή" σε φέρνει στο εντυπωσιακό φινάλε. Θέλει λίγη υπομονή, ειδικά αν κάποιος προτιμά πιο σφιχτή πλοκή και όχι τόση ενδοσκόπηση.

Συνολικά πάντως, είναι ένα βιβλίο που σε βάζει να σκεφτείς πώς ο καθένας από εμάς βλέπει τον κόσμο μέσα από τα δικά του γυαλιά. Και μόνο για αυτό, αξίζει τον χρόνο σου. Και να θυμάσαι πως «Υπάρχουν πάντα τέσσερις πλευρές σε κάθε ιστορία: η δική σου εκδοχή, η δική τους εκδοχή, η αλήθεια και αυτό που πραγματικά συνέβη»*.

Βρείτε το εδώ και καλή ανάγνωση!

* Ζαν-Ζακ Ρουσσώ


Σχόλια