Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΜΑΝΤΑΜ ΑΜΑΝΤΑ, του ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΡΙΑΤΗ, από εκδόσεις 14ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Πρώτη μου επαφή με την πένα του Άγγελου Χαριάτη και δεν το μετανιώνω καθόλου! Το «Μαντάμ Αμάντα» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που βουτά στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης αλλά και της τέχνης. Ο ιδιωτικός ερευνητής Άλκης Μπαμπαλής, γνωστός από το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα («Ο κύριος ΧΙ», 2021, 24Γράμματα), επιστρέφει απογοητευμένος και εξαντλημένος, παλεύοντας με την καθημερινότητα, τις αναμνήσεις και μια ζωή που σιγά σιγά τον διαβρώνει. Η ζωή του περιπλέκεται όταν ένας πρώην ηθοποιός του αναθέτει να εξιχνιάσει μια σειρά από φόνους που θυμίζουν έντονα τα μυθιστορήματα μιας συγγραφέως με το ψευδώνυμο «Μαντάμ Αμάντα».

Ο Άλκης Μπαμπαλής δεν είναι ο κλασικός σκληροτράχηλος ντετέκτιβ. Είναι ένας άντρας φθαρμένος, με ευαισθησίες, εξαρτήσεις, και μια μελαγχολία που τον διαπερνά έως το κόκκαλο. Η σύνδεσή του με μια μπαργούμαν φέρνει στην επιφάνεια την πιο ανθρώπινη πλευρά του. Ο Αιγύπτιος βοηθός του, δίνει έναν τόνο τρυφερότητας και νοσταλγίας, κυρίως μέσα από την αγάπη του για τη λογοτεχνία, λειτουργώντας και ως αντίβαρο στη βία και την παρακμή που διαποτίζουν την πλοκή.

Η γραφή του Χαριάτη είναι πυκνή, ατμοσφαιρική, με χιούμορ και ειρωνεία, εκεί που δεν το περιμένεις. Οι διάλογοι είναι ζωηροί και με φυσικότητα, ενώ οι περιγραφές της νυχτερινής Αθήνας, των μπαρ, των παλιών κινηματογράφων και των σκονισμένων βιβλιοπωλείων, δίνουν μια σχεδόν κινηματογραφική χροιά στο μυθιστόρημα. Ταυτόχρονα, ασκείται καυστική κριτική στην εκδοτική πραγματικότητα, στους τρόπους με τους οποίους εμπορευματοποιείται η λογοτεχνία, αλλά και στη γοητεία της παρακμής που καταπίνει τους ανθρώπους.

Το «Μαντάμ Αμάντα» δεν είναι απλώς μια ιστορία μυστηρίου. Είναι μια περιπλάνηση στα στενά του νουάρ και στους ακόμα πιο λαβυρινθώδεις διαδρόμους της συγγραφικής ταυτότητας. Ο αναγνώστης, όπως και ο ήρωας, δεν ψάχνει μόνο τον ένοχο, αλλά και μια αλήθεια που να αντέχει στο βάρος των λέξεων. Ένα έξυπνο, σύνθετο και ταυτόχρονα απολαυστικό ανάγνωσμα για όσους αγαπούν την αστυνομική λογοτεχνία που δεν περιορίζεται στο «ποιος το έκανε», αλλά ρωτά και «γιατί γράφτηκε έτσι;».

Και τώρα αφήνω πίσω μου τον Μπάμπαλη και τρέχω να προλάβω τον αδελφό Παχούμιο! Εσείς βρείτε την Αμάντα εδώ κι απολαύστε!

Καλή ανάγνωση!



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...