Book Review: ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ του ΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Ένα βιβλίο σε δευτεροπρόσωπη αφήγηση και ενεστώτα χρόνο είναι σχεδόν πάντα ένα δυνατό ανάγνωσμα. Τα δυο αυτά στοιχεία προσδίδουν μια ένταση στην ιστορία, έναν ρυθμό στην ανάγνωση και συναισθήματα που βιώνονται εξίσου με ένταση. Στην ιστορία του κ. Ιατρού είναι ένας πατέρας που αναζητά τον εξαφανισμένο του γιο και του απευθύνει όσα σκέφτεται. Τον βλέπουμε πρώτα να τον ψάχνει και μετά να ζει. Μοιάζει να νιώθει τώρα περισσότερα συναισθήματα από τότε που τον ζούσε και τον μεγάλωνε. Μια συμβατική σχέση με τη γυναίκα του η οποία κατέληξε άδοξα. Ο πατέρας αναπολεί το παρελθόν και αναρωτιέται αν όσα έκανε τα έκανε σωστά, αν και μοιάζει σίγουρος πως όχι. Τον ακούμε να δικαιολογεί τον γιο του που θέλησε να εξαφανιστεί χωρίς να δώσει κάποιο στοιχείο, να δικαιολογεί τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε. Το σπίτι του είναι κατ’ ουσίαν μια πολυθρόνα που την έχει βάλει στη μέση του δωματίου εκείνου και ενώ τα υπόλοιπα τα μετακινεί, αυτή την αφήνει εκεί, ακούνητ...
0

Book Review: ΜΑΝΤΑΜ ΑΜΑΝΤΑ, του ΑΓΓΕΛΟΥ ΧΑΡΙΑΤΗ, από εκδόσεις 14ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Πρώτη μου επαφή με την πένα του Άγγελου Χαριάτη και δεν το μετανιώνω καθόλου! Το «Μαντάμ Αμάντα» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που βουτά στη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης αλλά και της τέχνης. Ο ιδιωτικός ερευνητής Άλκης Μπαμπαλής, γνωστός από το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα («Ο κύριος ΧΙ», 2021, 24Γράμματα), επιστρέφει απογοητευμένος και εξαντλημένος, παλεύοντας με την καθημερινότητα, τις αναμνήσεις και μια ζωή που σιγά σιγά τον διαβρώνει. Η ζωή του περιπλέκεται όταν ένας πρώην ηθοποιός του αναθέτει να εξιχνιάσει μια σειρά από φόνους που θυμίζουν έντονα τα μυθιστορήματα μιας συγγραφέως με το ψευδώνυμο «Μαντάμ Αμάντα».

Ο Άλκης Μπαμπαλής δεν είναι ο κλασικός σκληροτράχηλος ντετέκτιβ. Είναι ένας άντρας φθαρμένος, με ευαισθησίες, εξαρτήσεις, και μια μελαγχολία που τον διαπερνά έως το κόκκαλο. Η σύνδεσή του με μια μπαργούμαν φέρνει στην επιφάνεια την πιο ανθρώπινη πλευρά του. Ο Αιγύπτιος βοηθός του, δίνει έναν τόνο τρυφερότητας και νοσταλγίας, κυρίως μέσα από την αγάπη του για τη λογοτεχνία, λειτουργώντας και ως αντίβαρο στη βία και την παρακμή που διαποτίζουν την πλοκή.

Η γραφή του Χαριάτη είναι πυκνή, ατμοσφαιρική, με χιούμορ και ειρωνεία, εκεί που δεν το περιμένεις. Οι διάλογοι είναι ζωηροί και με φυσικότητα, ενώ οι περιγραφές της νυχτερινής Αθήνας, των μπαρ, των παλιών κινηματογράφων και των σκονισμένων βιβλιοπωλείων, δίνουν μια σχεδόν κινηματογραφική χροιά στο μυθιστόρημα. Ταυτόχρονα, ασκείται καυστική κριτική στην εκδοτική πραγματικότητα, στους τρόπους με τους οποίους εμπορευματοποιείται η λογοτεχνία, αλλά και στη γοητεία της παρακμής που καταπίνει τους ανθρώπους.

Το «Μαντάμ Αμάντα» δεν είναι απλώς μια ιστορία μυστηρίου. Είναι μια περιπλάνηση στα στενά του νουάρ και στους ακόμα πιο λαβυρινθώδεις διαδρόμους της συγγραφικής ταυτότητας. Ο αναγνώστης, όπως και ο ήρωας, δεν ψάχνει μόνο τον ένοχο, αλλά και μια αλήθεια που να αντέχει στο βάρος των λέξεων. Ένα έξυπνο, σύνθετο και ταυτόχρονα απολαυστικό ανάγνωσμα για όσους αγαπούν την αστυνομική λογοτεχνία που δεν περιορίζεται στο «ποιος το έκανε», αλλά ρωτά και «γιατί γράφτηκε έτσι;».

Και τώρα αφήνω πίσω μου τον Μπάμπαλη και τρέχω να προλάβω τον αδελφό Παχούμιο! Εσείς βρείτε την Αμάντα εδώ κι απολαύστε!

Καλή ανάγνωση!



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...