Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ..., της ΖΟΕΛ ΛΟΠΙΝΟ, από εκδόσεις ΜΙΝΩΑ

Αναρτήθηκε από την

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Υπάρχουν βιβλία που τα τελειώνεις με την αίσθηση ότι έτρεξες μαραθώνιο. Και υπάρχουν κι εκείνα που σε αφήνουν σαν να έκανες έναν αργό περίπατο δίπλα στη θάλασσα: χαλαρά, χωρίς λαχάνιασμα, αλλά και χωρίς πυροτεχνήματα. Το "Αν δεν είχα γεννηθεί…" ανήκει σίγουρα στη δεύτερη κατηγορία.

Η Ζοέλ Λοπινό ξέρει να χτίζει ατμόσφαιρα και χαρακτήρες με τη γνωστή της ευαισθησία. Η γραφή της είναι ζεστή, σχεδόν καλοκαιρινή - εκείνη που θυμίζει ηλιοβασίλεμα στην Κρήτη, ακόμα κι όταν δεν μιλάει άμεσα για το νησί. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του βιβλίου, σε ταξιδεύει με γαλήνη και μια αίσθηση τρυφερότητας.

Κι εδώ κάπου έρχεται το μείον 1,5 αστέρι στην βαθμολογία μου στο Goodreads. Η πλοκή που κινείται με αργούς ρυθμούς, οι ελάχιστες ανατροπές, η περιορισμένη ένταση, τα κλισέ, είναι αυτά που οδήγησαν στην αφαίρεσή του. Προς θεού, μην φανταστείς ότι το βιβλίο είναι κακό. Το αντίθετο μάλιστα. Απλά μιλώντας σε σύγκριση πάντα με τα προηγούμενα της συγγραφέως, αν περιμένεις δραματικές κορυφώσεις, θα φύγεις λίγο ανικανοποίητος.

Συμπέρασμα; Ένα βιβλίο που διαβάζεται με απόλαυση, που έχει ποιότητα και στυλ, αλλά δεν εκτοξεύεται στα ύψη όπως άλλα έργα της κυρίας Λοπινό. Μια γλυκιά, ήρεμη ιστορία που θα σου κρατήσει συντροφιά σε ένα απόγευμα με καφέ.

Βρείτε το εδώ και καλές αναγνώσεις!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...