Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...

Book Review: ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ, του TIM WEAVER, από εκδόσεις BELL

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Σε μια από τις πιο σκοτεινές και προσωπικές υποθέσεις του ιδιωτικού ερευνητή Ντέιβιντ Ρέικερ, ο Tim Weaver επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα, το έκτο κατά σειρά, που εξερευνά την απώλεια, τη μνήμη και τις ρωγμές που αφήνει πίσω της η εξαφάνιση. Το «Τι απομένει» δεν είναι απλώς μια ιστορία αναζήτησης ενός αγνοούμενου, είναι μια κατάδυση σε ό,τι αφήνει πίσω του ένας άνθρωπος όταν φεύγει ή όταν σβήνεται βίαια από τον χάρτη.

Ο Ρέικερ, με την ταλαιπωρημένη ψυχή του και την άκαμπτη επιμονή του, μπλέκεται σε μια υπόθεση που σχετίζεται άμεσα με το παρελθόν του: τον θάνατο ενός πρώην φίλου του, δημοσιογράφου του αστυνομικού ρεπορτάζ. Όταν η χήρα του τελευταίου τον προσεγγίζει ζητώντας του να διερευνήσει μια υπόθεση που ο άντρας της φαινόταν να κυνηγάει ως και λίγο πριν τον θάνατό του, ο Ρέικερ αναγκάζεται να ακολουθήσει τα ίχνη μιας παλιάς τραγωδίας. Η ατμόσφαιρα φορτισμένη, η αφήγηση πολυεπίπεδη, κινείται ανάμεσα στο τώρα και στο τότε, αποκαλύπτοντας σταδιακά τις συνδέσεις ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν.

Αυτό που ξεχωρίζω σε κάθε βιβλίο του Weaver δεν είναι τόσο οι ανατροπές – αν και υπάρχουν πάντα και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές – όσο ο τρόπος που στήνει τους χαρακτήρες του και τους υποβάλλει σε ψυχολογική πίεση. Έτσι κι εδώ: Η εξαφάνιση, η απομόνωση, το πένθος, αλλά και η ανάγκη για λύτρωση είναι βασικά νήματα που διαπερνούν το έργο. Ο συγγραφέας έχει μια έμφυτη ικανότητα να χτίζει την ένταση βήμα-βήμα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, με λεπτές δόσεις ανασφάλειας και σιωπηλού τρόμου, δίνοντας στον αναγνώστη την εντύπωση πως ακόμη και το πιο μικρό στοιχείο μπορεί να ανατρέψει ολόκληρο το οικοδόμημα.

Η γλώσσα του είναι κοφτή, κινηματογραφική, γεμάτη εικόνες που συχνά θυμίζουν noir ταινίες: βροχή, σκοτεινά σοκάκια, ήχοι που προμηνύουν καταστροφή και η αίσθηση ότι κάποιος πάντα παρακολουθεί. Ωστόσο, κάτω από αυτό το σκηνικό αστυνομικού θρίλερ, κρύβεται μια ευρύτερη υπαρξιακή αναζήτηση. Τι σημαίνει να «μένεις πίσω»; Πώς αντιμετωπίζεις την απώλεια; Και το πιο ανατριχιαστικό, ίσως μπορεί κάποιος να επιλέξει να χαθεί;

Το βιβλίο δεν κάνει εκπτώσεις ούτε χαρίζεται στον αναγνώστη. Υπάρχουν στιγμές που η πλοκή πυκνώνει και απαιτεί προσήλωση ενώ υπάρχουν άλλες που οι συναισθηματικές κορυφώσεις έρχονται όχι με κραυγές αλλά με σιωπές. Είναι ένα μυθιστόρημα που σε ανταμείβει όχι για τις αποκαλύψεις του, αλλά για την ατμόσφαιρα που χτίζει και για τον σεβασμό του απέναντι στο τραύμα.

Το «Τι απομένει» είναι μια ιστορία που συνδυάζει το σκοτεινό μυστήριο με έναν βαθύ ανθρώπινο προβληματισμό και καταφέρνει να αγγίξει τον αναγνώστη στα τρίσβαθα της ψυχής του. Γιατί όλοι κάπου εκεί μέσα μας, έχουμε τις προσωπικές μας «απώλειες» και «αναζητήσεις».

Να το διαβάσετε. Θα το βρείτε εδώ.



 

Σχόλια