Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

Αναρτήθηκε από την
   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...
0

BOOK REVIEW: ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΑΡΙΤΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ

Αναρτήθηκε από την

(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Οι λέξεις αυτού του βιβλίου χαράχτηκαν βαθιά μέσα μου, στο είναι μου. Τις διάβαζα δύο φορές, τις άφηνα να καταλαγιάσουν και μετά πήγαινα στις επόμενες.

Τα γράμματα αυτά είναι ενός ανθρώπου με πίστη, αγάπη, αλλά και αδυναμίες, φόβους και συναισθήματα που δεν είναι, κατά μέσον όρο, αποδεκτά όπως ο θυμός, η αμφιβολία. Είναι ανθρώπινος σε όλη του την υπόσταση, θυμώνει, φοβάται, εκνευρίζεται, επιτίθεται. 

«Αν με ρωτούσες τι ήρθα να κάνω στον κόσμο, 

θα σου έλεγα να τον περπατήσω. Μήπως και τον μάθω».

Όλα τα γράμματα απευθύνονται στη μάνα, στην υπέρτατη εκείνη φιγούρα που είναι το στήριγμα, ο ναός όπου κάποιος θα εξομολογηθεί και θα γίνουν αποδεκτά τα “αμαρτήματά” του. 

Είναι σαν προσευχή. Σαν να επιθυμεί μέσα από αυτή να ηρεμήσει, να νιώσει καλύτερα, να ξεπεράσει πληγές, σκέψεις, φόβους. Και εν τέλει να προχωρήσει.

Βαθιά ανθρώπινο το βιβλίο αυτό και παράλληλα μια αποκάλυψη. Προσωπική αποκάλυψη του καθενός. Να βρει τον εαυτό του, να κλείσει τις πληγές του και ίσως να γίνει καλύτερος απ’ ό,τι ήταν πριν.

Επίσης, φιλοσοφικό. Όλοι έχουμε κάτι θεϊκό μέσα μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαστε θεοί. Μένει να το ανακαλύψουμε, να το κρατήσουμε σαν θησαυρό και να το φέρνουμε στην επιφάνεια όταν χρειάζεται. 

Οι λέξεις αυτού του βιβλίου είναι απαλές, αλλά συνάμα δυνατές. Λέει σε ένα σημείο: «Πολλές φορές φεύγω από κάποιο σπίτι με πλήρη επίγνωση πως απέτυχα. Πως πρόδωσα την εμπιστοσύνη τους. Κλαίνε το λάδι και το ψωμί που μας φιλέψανε. Το νιώθω, καθώς δεν σηκώνεται κανείς να με χαιρετήσει. Μια βουερή σιωπή που μου παγώνει τη ράχη καθώς απομακρύνομαι. Πάω τότε σε κάποια σκοτεινή γωνιά και κλαίω. Λέω στους άλλους πως προσεύχομαι».

Σε άλλο σημείο: «Πρέπει να βρω τη γλώσσα, μάνα. Πρέπει να βρω μια γλώσσα που δεν θα έχουν ξανακούσει οι άνθρωποι. Εγώ τις λέξεις ήρθα να αναστήσω. Αν καταφέρω να αναστήσω τις λέξεις, μπορώ να σηκώσω και το σώμα τους από το χώμα».

«Αυτό που βρίσκω πιο δύσκολο και πιο ξένο είναι που δεν έχω δικαίωμα σε μια δική μου αγάπη. Που δεν κάνει να ξεχωρίζω».

Γι’ αυτό σας λέω χαράχτηκαν βαθιά μέσα μου οι λέξεις. Το δε τέλος σπαρακτικό.

Αν θέλετε μια δόση ζεστασιάς να απαλύνει το είναι σας, αναζητήστε το βιβλίο εδώ. 


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...