Book Review: ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΑΝΟΔΑΣΟΣ, της ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥ, από εκδόσεις ΠΗΓΗ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το “Έγκλημα στο Καστανόδασος” είναι σαν ένα καλά κρυμμένο μυστικό ανάμεσα σε γηραιές καστανιές. Ένα μυστικό που σου σιγοψιθυρίζει: «Ψάξε με, αν τολμάς».

Η Αγγελική Ζούμπου σκηνοθετεί με αστυνομική μαεστρία ένα γρίφο όπου το στοιχείο του μυστικιστισμού συναρπάζει εξίσου με το αίμα που κυλά στο πρώτο κεφάλαιο - μια σκηνή τόσο ζωντανά αποδομένη, που σχεδόν την ακούς να πάλλεται ανάμεσα στις λέξεις.

«Είµαι πάνω από το πτώµα και το παρατηρώ µε ενδιαφέρον. Το αίµα κυλάει ακόµη στην άσφαλτο. Έχει µια περίεργη οµορφιά το θέαµα. Δεν ακούγονται καθόλου ήχοι. Αν συγκεντρώσω την προσοχή µου απόλυτα και κλείσω τα µάτια, παίρνω όρκο ότι µπορώ να ακούσω το αίµα να κυλάει».

Η πλοκή ξεδιπλώνεται σαν φιδογυριστό μονοπάτι μέσα σε δάσος· άλλοτε στρωτό κι άλλοτε πυκνό και απατηλό, σε παρασύρει μέσα από φευγαλέες μαρτυρίες και ύπουλες ομολογίες, αποκαλύπτοντας χαρακτήρες που κουβαλούν ενοχές, πάθη και βαθιές, ανομολόγητες πληγές. Δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις· κάθε παράγραφος σε τραβάει λίγο πιο βαθιά και κάπου πίσω σου να αντηχεί μια φωνή να σου ψιθυρίζει… «Δεν είναι αυτό που νομίζεις».

Αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι ο τολμηρός συνδυασμός που επιχειρεί η συγγραφέας: Από τη μία, η παραδοσιακή αστυνομική έρευνα, με ανακρίσεις, μυστικά, ψέματα και αποδείξεις και από την άλλη, ένας κόσμος γεμάτος διαίσθηση, ενέργεια, μεταφυσικά σημάδια, κρυστάλλους και ανθρώπους που “βλέπουν” πίσω από τα φαινόμενα. Θα περίμενε κανείς αυτά τα δύο να συγκρουστούν, αλλά εδώ συνυπάρχουν απρόσμενα αρμονικά. Η αναζήτηση της αλήθειας δεν στηρίζεται μόνο σε απτά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά αφήνει χώρο στη διαίσθηση, στο ένστικτο, ακόμα και σε μια πιο εσωτερική, σχεδόν πνευματική, ματιά στα γεγονότα. Οι ήρωες πλοηγούνται ανάμεσα στην ψευδαίσθηση της ασφάλειας και την ανάγκη για νόημα και βγαίνουν αλώβητοι μόνο όμως μέχρι ενός σημείου. Η ίδια η αφήγηση ακολουθεί τον ρυθμό της ηρωίδας· αργός, προσεκτικός, ερευνητικός, με μια αγωνία που χτίζεται σταδιακά και μια ματιά που σαρώνει κάθε λεπτομέρεια, όσο ασήμαντη κι αν φαίνεται.

Αξίζει να σημειώσω πως, αν και το βασικό μυστικό της ιστορίας μου αποκαλύφθηκε αρκετά νωρίς, αυτό δεν με ενόχλησε ούτε στο ελάχιστο· αντίθετα, με κράτησε σε διαρκή αγωνία και ανυπομονησία για το πώς θα ξετυλιχτεί η αφήγηση, πώς θα δέσει το… παζλ και πώς θα φτάσει στην τελική αποκάλυψη. Και πίστεψέ με όταν σου λέω πως τα κατάφερε πε-ρί-φη-μα!

Σε μια λογοτεχνική σκηνή όπου ολοένα και περισσότεροι Έλληνες συγγραφείς εξερευνούν το πεδίο του domestic crime, η Αγγελική Ζούμπου χαράζει δική της πορεία, συνδυάζοντας την αστυνομική πλοκή με μια υπόγεια, σχεδόν υπνωτιστική, μεταφυσική ατμόσφαιρα. Το τέλος δεν λειτουργεί απλώς ως κάθαρση· έρχεται ήσυχα αλλά κοφτά, όπως η τελεία που δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Δεν σε σοκάρει με φανφάρες αλλά σε αναγκάζει να αναθεωρήσεις όλα όσα πίστευες μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Με γραφή που σε κρατάει στο τρέξιμο, πλοκή που δεν σταματάει να εκπλήσσει και χαρακτήρες που σε συντροφεύουν και μετά την τελευταία σελίδα, το “Έγκλημα στο Καστανόδασος” είναι ένα μυθιστόρημα-δέλεαρ, που σε παρασύρει μέχρι την τελευταία του σελίδα. Και που είσαι… διαβάζοντάς το ίσως να ακούσεις τον δικό σου “εσωτερικό κρυστάλλινο παλμό” να χτυπά στο τέλος.

Προτείνεται με τα χίλια! Τσίμπα το εδώ και καλά… αστρικά ταξίδια!

Υ.Γ. Photo created by A.I.