(Της Γιώτας Βασιλείου)
Όλοι κουβαλάμε έναν «άγνωστο» κρυμμένο πίσω από το πρόσωπό μας και κάποτε φτάνει η στιγμή που η αντανάκλασή μας σε έναν… «καθρέφτη» μας τον φανερώνει. Αυτός ο «καθρέφτης» λοιπόν γίνεται το πιο δυνατό όπλο του μυθιστορήματος του Γεώργιου‑Χρυσόστομου Νικολαΐδη. Ένα θρίλερ που μπλέκει ψυχαναλυτικές αναζητήσεις, καυστική σάτιρα και ανατροπές σε ένα μωσαϊκό χωρίς εύκολες απαντήσεις.
Η ιστορία ξεκινά με δύο φαινομενικά ασύνδετες απαγωγές που
σιγά σιγά αποκαλύπτουν έναν κοινό πυρήνα: ένα μυστικό θαμμένο εδώ και πενήντα
χρόνια, αρκετό για να γκρεμίσει ζωές και βεβαιότητες. Στην καρδιά της πλοκής
στέκει μια γυναίκα, πληγωμένη απ’ τον έρωτα, που πυροδοτεί μια εκδίκηση τόσο
προσωπική όσο και σκοτεινή κι ένας άντρας-φάντασμα, με τα δικά του, σκοτεινά
κίνητρα. Ο συγγραφέας δεν διστάζει να ανοίξει τα ψυχολογικά τραύματα και να τα
δέσει με τη μοναξιά, τις ενοχές και τις σιωπές που όλοι κουβαλάμε – δημιουργώντας
μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα.
Αξιοσημείωτο είναι πως ακόμη και οι πιο «δευτερεύοντες»
χαρακτήρες δεν μένουν ποτέ διακοσμητικοί· αντίθετα, παίρνουν ζωή και επηρεάζουν
με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την έκβαση της ιστορίας.
Αν υπάρχει κάτι που ίσως δυσκολέψει τον πιο ανυποψίαστο
αναγνώστη, είναι η πυκνότητα γεγονότων και μικρών αφηγήσεων που στήνουν παγίδες
στον αφηγηματικό άξονα – ωστόσο, ακόμη κι αυτό γίνεται κομμάτι του παιχνιδιού
που στήνει ο Νικολαΐδης. Στο τέλος, ο «άγνωστος» στον καθρέφτη ίσως είναι ο
καθένας από εμάς· κι αυτή είναι μια σκέψη που μένει να σε ακολουθεί πολύ μετά
το κλείσιμο του βιβλίου.
Αναζητήστε το εδώ.
Καλή ανάγνωση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...