Book Review: ΧΡΟΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ, του MICHEL BUSSI, από εκδόσεις Κέδρος

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Χρόνος ασταμάτητος.
Χρόνος αμείλικτος.
Χρόνος δολοφόνος!

Έτσι ξεκινά η αναμέτρηση της Κλοτίλντ με το παρελθόν της. Ένα παρελθόν που μοιάζει να έχει πεθάνει, αλλά επιμένει να στέλνει σημάδια. Ο Michel Bussi, με το «Χρόνος Δολοφόνος» χτίζει ένα πολυεπίπεδο θρίλερ με φόντο την αγριεμένη ομορφιά της Κορσικής. Ένα νησί που δεν είναι απλώς σκηνικό, αλλά παίζει ενεργό ρόλο, με τον καυτό του ήλιο και την βία που υποβόσκει στις αφιλόξενες πλαγιές, φιλοξενεί μια ιστορία γεμάτη απώλεια, ενοχές και χαμένα νιάτα.

Ο Bussi παίζει με τον χρόνο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η εναλλαγή χρονικών επιπέδων ‒ μεταξύ του 1989 και του 2016 ‒ είναι από τα πιο δυνατά σημεία του βιβλίου. Μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της δεκαπεντάχρονης Κλοτίλντ και τη ματιά της ενήλικης εκδοχής της, χτίζεται σταδιακά μια αίσθηση ταύτισης με την ηρωίδα. Τα flashbacks δεν είναι απλώς εργαλείο πλοκής, είναι εργαλείο ψυχολογίας και χτισίματος της πλοκής.

Ταυτόχρονα, η Κορσική λειτουργεί σαν έναυσμα για ψυχανάλυση των χαρακτήρων. Οι βουβές παραλίες, απόκρημνες πλαγιές, οι ασφυκτικά εύθραυστες οικογενειακές ισορροπίες, η κοινωνική κριτική, τα πάντα συνθέτουν έναν τόπο όπου η σιωπή είναι πιο εύγλωττη από τις λέξεις. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο συγγραφέας σχολιάζει με διακριτικότητα τη μνήμη και το πώς το παρελθόν, όταν θάβεται αντί να προσφέρει λύτρωση, μπορεί να γίνει επικίνδυνο.

Όμως… όταν ο χρόνος τραβάει σε μάκρος, κουράζει. Και ο Bussi, με την τάση του να εξαντλεί κάθε πιθανή οπτική, συχνά πλατειάζει. Υπάρχουν στιγμές όπου η πλοκή χάνει τη συμπύκνωσή της και παρασύρεται σε επαναλήψεις. Κατά τη γνώμη μου, ένα πιο αυστηρό “μοντάζ” και ίσως και καμιά 100ριά σελίδες λιγότερες, θα ανέβαζαν την ένταση και θα έδιναν στο κείμενο περισσότερη δύναμη και σφριγηλότητα. Κατά τη γνώμη μου πάντα.

Σε κάθε περίπτωση, το «Χρόνος Δολοφόνος» είναι ένα βιβλίο που αξίζει την ανάγνωση – όχι μόνο για το μυστήριο, αλλά για το δίπολο θλίψης/ελπίδας που κουβαλά. Η εξαιρετική μετάφραση της Αριάδνης Μοσχονά προσφέρει ρυθμό, στίξη και ατμόσφαιρα, ενώ το εξώφυλλο, λειτουργεί υποβλητικά από το πρώτο κιόλας βλέμμα.

Μια ιστορία όπου ο χρόνος δεν είναι ποτέ απλώς φόντο ‒είναι σωτήρας κι ενίοτε… δολοφόνος.

Βρείτε το εδώ και καλές αναγνώσεις!