Book Review: ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΠΑΝΤΑ του ΝΙΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ

Αναρτήθηκε από την
  (Της  Κατερίνας Τσαμπά )  Ένα βιβλίο σε δευτεροπρόσωπη αφήγηση και ενεστώτα χρόνο είναι σχεδόν πάντα ένα δυνατό ανάγνωσμα. Τα δυο αυτά στοιχεία προσδίδουν μια ένταση στην ιστορία, έναν ρυθμό στην ανάγνωση και συναισθήματα που βιώνονται εξίσου με ένταση. Στην ιστορία του κ. Ιατρού είναι ένας πατέρας που αναζητά τον εξαφανισμένο του γιο και του απευθύνει όσα σκέφτεται. Τον βλέπουμε πρώτα να τον ψάχνει και μετά να ζει. Μοιάζει να νιώθει τώρα περισσότερα συναισθήματα από τότε που τον ζούσε και τον μεγάλωνε. Μια συμβατική σχέση με τη γυναίκα του η οποία κατέληξε άδοξα. Ο πατέρας αναπολεί το παρελθόν και αναρωτιέται αν όσα έκανε τα έκανε σωστά, αν και μοιάζει σίγουρος πως όχι. Τον ακούμε να δικαιολογεί τον γιο του που θέλησε να εξαφανιστεί χωρίς να δώσει κάποιο στοιχείο, να δικαιολογεί τη γυναίκα του που τον εγκατέλειψε. Το σπίτι του είναι κατ’ ουσίαν μια πολυθρόνα που την έχει βάλει στη μέση του δωματίου εκείνου και ενώ τα υπόλοιπα τα μετακινεί, αυτή την αφήνει εκεί, ακούνητ...
0

Book Review: Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, του SEBASTIAN FITZEK, από εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

Αναρτήθηκε από την


(Της Γιώτας Βασιλείου)

Ο Σεμπάστιαν Φίτσεκ επιστρέφει με ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ που θυμίζει escape game, αλλά παίζει εξίσου δυνατά με το μυαλό του αναγνώστη του. Αυτή τη φορά, ο αγαπημένος μας Σεβαστιανός καταπιάνεται με την προσωπαγνωσία – μια σπάνια νευρολογική διαταραχή, κατά την οποία το άτομο αδυνατεί να αναγνωρίσει πρόσωπα, ακόμα και πολύ οικεία, όπως φίλους ή συγγενείς. 

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! Η προσωπαγνωσία εδώ δεν είναι απλώς αφηγηματικό τέχνασμα· γίνεται κεντρικός άξονας αμφιβολίας, αγωνίας και υπαρξιακού τρόμου. Ποιον μπορείς να εμπιστευτείς όταν δεν είσαι σίγουρος αν τον έχεις ξαναδεί; 

Ο Φίτσεκ χτίζει με κλειστοφοβική ακρίβεια μια ιστορία όπου ο τρόμος δεν προέρχεται από το ποιος σε κυνηγάει, αλλά από το αν μπορείς να τον αναγνωρίσεις όταν σταθεί μπροστά σου. Γρήγορος ρυθμός, κεφάλαια που τρέχουν και συνεχείς ανατροπές που άλλοτε με ενθουσίασαν κι άλλοτε είπα «εεεε νισάφι».

Όπως και να έχει όμως, για μια φορά ο αγαπημένος τρελογερμανός έγραψε ένα page-turner που ψάχνει τον φόβο όχι στα τέρατα του Κόσμου, αλλά στα τέρατα που γεννά το μυαλό μας, όταν αυτό χάνει την αντίληψή του. Κι αυτό είναι – πιο τρομακτικό απ’ ό,τι νομίζεις.

Όσοι πιστοί Φιτσεκικοί, προσέλθετε! Θα το βρείτε εδώ, βεβαίως-βεβαίως!


Υ.Γ. Photo created by A.I.



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...