Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

Αναρτήθηκε από την
 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...
0

Book Review: ΔΕΝ-ΑΚΟΥΙ της ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ MEMENTO

Αναρτήθηκε από την


 (Της Κατερίνας Τσαμπά)

Είμαι φανατική αναγνώστρια ακόμα και των παιδικών βιβλίων και λόγω της κόρης μου αλλά και λόγω του ότι τα περισσότερα από αυτά πραγματεύονται θέματα που μας απασχολούν εμάς τους γονείς. Με την κόρη μου διαβάσαμε πρόσφατα το “Δεν-ακούι” της Στέλλας Ανδρικοπούλου από Εκδόσεις Memento και ενθουσιαστήκαμε.

Για μένα πετυχημένο παιδικό βιβλίο είναι να προβληματίσει το παιδί, να το οδηγήσει να κάνει ερωτήσεις και εν τέλει να του μείνουν ατάκες από αυτό και να τις επαναλαμβάνει. Το συγκεκριμένο τα έκανε όλα στη μικρή μου.

Η ιστορία αφορά το χωριό “Δεν-ακούι” που ήταν μάλιστα ξακουστό. Σε αυτό οι κάτοικοι μιλούσαν αλλά δεν άκουγαν. Είχαν, λέει, μικρά αυτιά και στόματα μεγάλα νααα. Είναι γραμμένο με έμμετρο τρόπο και αυτό του δίνει και τέμπο αλλά και μια χαριτωμένη χροιά. Εκεί, λοιπόν, άκουγες μόνο κουβέντες αλλά όχι διαλόγους. 

Στο χωριό αυτό ζούσε όμως ο Ακούι που, όπως θα καταλάβατε, άκουγε τα πάντα και από όλους καθώς είχε πολλά αυτιά παντού. Όμως δεν προλάβαινε να μιλήσει, κανείς δεν τον άκουγε. Ώσπου κάποια στιγμή κουράστηκε και δεν έβγαινε για μέρες. Όταν οι Δενακουίτες το πήραν χαμπάρι τότε έγινε κάτι μαγικό.

Ο τρόπος που αποδίδει η συγγραφέας αυτό το θέμα −που, μεταξύ μας, όλους τους γονείς απασχολεί, αλλά αν το καλοσκεφτείτε όχι μόνο− είναι ωραίος, παιχνιδιάρικος και εκπαιδευτικός. Δείχνεις στο παιδί σου πόσο σημαντικό είναι να ακούει πριν μιλήσει, να περιμένει τη σειρά του και πόσο κουραστικό μπορεί να αποβεί μόνο το να μιλάει κάποιος.

Το αγαπήσαμε, το διαβάζουμε συχνά και το προτείνω να το διαβάσετε στα παιδιά σας κι εσείς.

Αναζητήστε το εδώ.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε εδώ το σχόλιό σου...