(Της Κατερίνας Τσαμπά)Τη γραφή της Feeney τη γνώρισα από το προηγούμενο βιβλίο της «Ντέιζι Ντάρκερ» το οποίο λάτρεψα. Η συγγραφέας καταφέρνει να στήνει χαρακτήρες τόσο οικείους που ή θα ταυτιστείς ή θα συμπαθήσεις ή θα αντιπαθήσεις. Ίσως κι αυτούς που θα αντιπαθήσεις κάπου να τους δικαιολογήσεις. Είναι εξαιρετικά ρεαλιστικοί.
Στο νέο της βιβλίο «Καλό κακό κορίτσι» έχουμε τέσσερις γυναίκες, την Πέισενσς, τη Φράνκι, την Κλίο και την Ίντιθ. Η Πέισενς είναι μια κοπέλα που δουλεύει σε γηροκομείο και έχει αδυναμία στην Ίντιθ που μένει εκεί, η οποία μαθαίνουμε σύντομα ότι δεν έχει καθόλου καλή σχέση με την κόρη της. Συγκεκριμένα, η κόρη της δολίως την έβαλε στον οίκο ευγηρίας ξεσπιτώνοντάς τη και μάλιστα έδωσε το σκυλάκι της σε καταφύγιο. Η Κλίο είναι η κόρη της Ίντιθ και είναι ψυχολόγος, και η Φράνκι είναι μια γυναίκα που ψάχνει την κόρη της η οποία εξαφανίστηκε πριν έναν χρόνο.
Το βιβλίο ξεκινάει με μια γυναίκα που είχε πάει στο σούπερ μάρκετ με το έξι μηνών μωρό της στο καρότσι. Διαβάζουμε τις εσωτερικές σκέψεις της και καταλαβαίνουμε ότι είναι τρομερά κουρασμένη. Ενώ είναι χαρούμενη που έχει το μωρό της, εκείνη κάνει ζοφερές σκέψεις. Στρέφει την προσοχή της σε μια γνωστή και όταν ξαναγυρνά να κοιτάξει το μωρό έχει εξαφανιστεί.
Η συγγραφέας ονομάζει κάθε κεφάλαιο με το όνομα της κάθε ηρωίδας. Το μοναδικό που είναι σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι αυτό της Πέισενες. Μαθαίνουμε, γρήγορα, ότι είναι μόνη. Κάπου υπάρχει η μαμά αλλά δεν πολυκαταλαβαίνουμε τι συμβαίνει με αυτή. Η κοπέλα ζει στη σοφίτα πάνω από μια γκαλερί την οποία και της παραχωρεί ο ιδιοκτήτης που ναι μεν δεν της ζητάει ενοίκιο αλλά της παίρνει τα έργα χαρτοκοπτικής της και τα πουλάει. Και όχι μόνο…
Η ιστορία αρχίζει να περιπλέκεται όταν σιγά σιγά, με ψήγματα στοιχείων που μας δίνει η συγγραφέας, αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε περισσότερα για τις σχέσεις της Κλίο με την Ίντιθ και της Πέισενς με τον κόσμο. Η Φράνκι δουλεύει στη βιβλιοθήκη των γυναικείων φυλακών. Μαθαίνουμε πόσο αγαπάει τα βιβλία αλλά είναι τόσο αναστατωμένη τον τελευταίο χρόνο ψάχνοντας την κόρη της που δεν απολαμβάνει αυτό που κάνει όσο παλιότερα.
Κάποια στιγμή, η διευθύντρια του οίκου ευγηρίας βρίσκεται δολοφονημένη και από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει η αγωνία. Ποιος τη σκότωσε και γιατί;
Μερικές φορές δεν είναι τα πράγματα όπως τα σκεφτόμαστε ή νομίζουμε ότι είναι. Βγάζουμε συμπεράσματα, μιλάμε σαν να έχουμε όλη τη γνώση του κόσμου, παίρνουμε αποφάσεις για άλλους χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη… τους άλλους.
Το βιβλίο διαδραματίζεται στη γιορτή της μητέρας. Κάποτε και τώρα. Μιλάει για τη σχέση μητέρας κόρης. Πιάνει τόσο πολλά θέματα γύρω από αυτή που πραγματικά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και τι να πω χωρίς να αποκαλύψω σημαντικά στοιχεία και κάνω σπόιλερ.
Τα λάθη που μπορεί να κάνει μια μητέρα προς την κόρη της συνήθως προκαλούν αλυσιδωτές αντιδράσεις με μόνα θύματα τις ίδιες. Τα μυστικά που κρατάει μια μάνα μπορεί να καταστρέψει την κόρη. Και εδώ βλέπουμε πολλές μορφές αυτής της καταστροφής∙ από μυστικά, από πρωτοβουλίες, από ανάγκη, από πίστη ότι κάνει το σωστό.
Μια από τις ηρωίδες κάποια στιγμή αναρωτιέται: «Γιατί σε μένα; Είμαι καλός άνθρωπος».
Η απάντηση ήταν: «Μερικές φορές κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους. Και τότε οι καλοί άνθρωποι αναγκάζονται να κάνουν κακά πράγματα».
Η ανατροπή έρχεται εκεί που πρέπει και είναι κάτι που με ξάφνιασε πολύ. Ενώ κάπου είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τι γίνεται, ακριβώς τότε ήρε κάτι να ανατρέψει την ιστορία και να την οδηγήσει στη λύτρωση. Και για πιο σωστά θα έλεγα εξιλέωση.
Έχει πολύ ωραία αποφθέγματα το βιβλίο. Αυτό που κρατώ είναι η παρακάτω:
«Υπάρχει συχνά μία απόσταση ανάμεσα σε αυτό που σκεφτόμαστε και σε αυτό που λέμε: εκεί ζει αυτό που νιώθουμε!»
Αναζητήστε το εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...