(Της Κατερίνας Τσαμπά)
Ένα μυθιστόρημα με πλούσια πλοκή είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως. Καλογραμμένο, με ιστορία που έχει τις κορυφώσεις και τις υφέσεις της, τις ανατροπές και τις εκπλήξεις της. Οι χαρακτήρες τρωτοί, ρεαλιστικοί. Μέσω της τριτοπρόσωπης αφήγησης τους γνωρίζουμε πολύ καλά.
Μια οικογένεια δεμένη κάτω από μια φρικτή κατάρα που ξετυλίγεται στην πορεία της ιστορίας. Μια κατάρα τριών γενεών.
Ο φθόνος είναι σαν ένας ακόμα χαρακτήρας στην ιστορία. Είναι αυτό που κινεί τα νήματα και οι μοίρες των ηρώων της ιστορίας είναι ελεγχόμενες.
Ο φθόνος, αυτό το μιαρό συναίσθημα, καταβάλει τον αδερφό της κεντρικής ηρωίδας ο οποίος έχει το χρήμα για θεό και με βάση αυτό πορεύεται. Η οικογένεια αρκετά ευκατάστατη αλλά οι γονείς προσεκτικοί στις κινήσεις τους για να είναι προετοιμασμένοι για την όποια πιθανή δυσκολία στο μέλλον.
Όταν η οικογένεια αντιμετωπίζει πράγματι οικονομικές δυσκολίες ο Γιάννης δεν δίνει σημασία παρά μόνο ζητάει. Οι επιλογές του πολλές φορές τον φέρνουν στα άκρα με αποτέλεσμα να παίρνει λανθασμένες αποφάσεις που επηρεάζουν όλη την οικογένεια.
Τα αδέρφια, Γιάννης και Δωροθέα, μεγαλώνουν και φτιάχνουν τις δικές τους οικογένειες. Δυστυχώς, τίποτα δεν αλλάζει στην περίπτωση του Γιάννη, και ενώ οι γονείς και η αδερφή προσπαθούν να τον στηρίξουν, εκείνος με μία ακόμα κακή απόφαση χειροτερεύει την κατάσταση.
Και αναρωτιέμαι: Ξέρεις τι είναι να τα έχεις όλα και να θες ακόμα περισσότερα; Να έχεις όσα σου αναλογούν και να θες και του άλλου; Ο φθόνος είναι η άσχημη πλευρά της δυσαρέσκειας για την ευτυχία και επιτυχία του άλλου. Αυτό νιώθει ο Γιάννης για την αδερφή του και δυστυχώς αυτό η κόρη του για την ανιψιά του και κόρη της Δωροθέας.
Καμιά φορά, η αδυναμία των γονέων να αντιληφθούν τη διαφορά του «βοηθάω το παιδί μου για να το στηρίξω» από το «καταστρέφω το παιδί μου δίνοντάς του βοήθεια χωρίς όριο» δεν απέχει πολύ.
Το βιβλίο αυτό καταφέρνει να σε προβληματίσει, κι αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία. Τι κάνεις όταν βλέπεις ότι το παιδί σου έχει το χρήμα για θεό και δεν έχει όριο στη διαχείρισή του; Το βοηθάς όταν έρχεται σε ανάγκη ή όχι;
Το διάβασα σε δύο μέρες. Η αφήγηση ρέει σαν νερό.
Αναζητήστε το εδώ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...