Συνέντευξη: ΒΑΛΕΡΙΑ ΚΑΛΦΑ: «Η έμπνευση είναι όμορφη, αλλά η πειθαρχία είναι εκείνη που φέρνει αποτελέσματα!»

Η Βαλέρια συνδυάζει έναν κόσμο τηλεπικοινωνιών και επιχειρηματικής ανάπτυξης με τη δημιουργία λογοτεχνικών συμπάντων, κάτι που φαίνεται αντιφατικό, μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς ότι και στις δύο περιπτώσεις χτίζει συνδέσεις! Γράφει από την παιδική της ηλικία, όταν τα ποιήματα και τα παραμύθια ήταν ο τρόπος της να κατανοήσει τον κόσμο. Σήμερα, για να βυθιστεί στη γραφή, χρειάζεται την τέλεια συνταγή: καφέ χωρίς όρια (και ας είναι ντεκαφεινέ - όλα είναι στο μυαλό, guys), μουσική που σε κάνει να νοσταλγείς, και εικόνες βροχής ή χιονιού που παίζουν στην οθόνη της. Εάν καταπιανόταν με κάποια άλλη τέχνη, αυτή θα ήταν σίγουρα η υποκριτική - ίσως γι' αυτό κατάφερε να δώσει τόση ζωή στους ήρωές της. Στις ώρες ανάπαυλας, δημιουργεί diamond paintings ή παίζει επιτραπέζια, αποδεικνύοντας ότι η υπομονή είναι κλειδί τόσο στη ζωή όσο και στη συγγραφή.

(Συνέντευξη στην Αγγελική Ζούμπου)

Βαλέρια καλησπέρα, και σ’ ευχαριστώ που δέχτηκες να μιλήσουμε! Ξεκίνησες με κοινωνικό μυθιστόρημα και συνεχίζεις με δύο βιβλία φάντασι. Πόσο εύκολη ήταν η μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο;

Καλησπέρα! Πραγματικά, για κάποιους μπορεί να φαίνεται τόσο ξένο και διαφορετικό, σαν άλμα από τον ένα πλανήτη στον άλλο, όμως, για το δικό μου κεφάλι; Όχι, καθόλου. Πάντοτε είχα μια έφεση προς το δράμα -τα κοινωνικά ζητήματα που συγκινούν και ξυπνούν συνειδήσεις- αλλά παράλληλα πετούσαν νεράιδες και δράκοι τριγύρω στη φαντασία μου. Άλλωστε, και ως αναγνώστρια και ως θεατής (ταινιών, σειρών, θεάτρου), δεν έχω μόνο ένα είδος που λατρεύω. Μεταπηδώ από το ένα είδος στο άλλο με μεγάλη ευκολία και ακόμη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Γιατί στο κάτω κάτω, όλες οι ιστορίες, είτε μιλούν για την πραγματικότητα είτε για μαγικούς κόσμους, έχουν το ίδιο "κέντρο" : τον άνθρωπο και τα συναισθήματά του.

Το πρώτο σου βιβλίο ασχολείται με το θέμα των ναρκωτικών. Με δεδομένο ότι, όπως γνωρίζω, δεν έχεις προσωπική εμπειρία από τέτοιου είδους εξαρτήσεις, ποια είναι η γνώμη σου για την προτροπή-συμβουλή «γράψε μόνο για όσα γνωρίζεις;»

Εν μέρει συμφωνώ με αυτό -να γράφεις, δηλαδή, μόνο για όσα γνωρίζεις- όμως το προσεγγίζω και από την άλλη πλευρά. Εάν δεν έχεις προσωπικά βιώματα πάνω σε ένα αντικείμενο, αλλά επιθυμείς πάρα πολύ να γράψεις για αυτό, οφείλεις να το γνωρίσεις. Μέσω σωστής και λεπτομερούς έρευνας. Και ακόμα περισσότερο, όταν αγγίζεις σημαντικά θέματα - επιστήμες όπως η ιατρική, η νομική, η ψυχολογία, η εγκληματολογία. Εκεί δεν παίζεις με τη φαντασία σου, παίζεις με την αλήθεια άλλων ανθρώπων. Όταν, λοιπόν, δεν έχεις ούτε εμπειρίες αλλά ούτε και έχεις κάνει έρευνα, τότε καλύτερα να το αφήσεις στην άκρη. Γιατί η λογοτεχνία χρειάζεται σεβασμό, όχι εικασίες.

"Μέσα από τους χαρακτήρες που δημιουργώ, αποκτώ αυτογνωσία."

Το φάντασι είναι ανερχόμενο είδος στην Ελλάδα. Ποια στοιχεία πιστεύεις ότι έλκουν τους αναγνώστες σε αυτό;

Αρχικά, θεωρώ πως πάντοτε μας αρέσει να ακολουθούμε τις τάσεις της Δύσης και ιδιαίτερα των ΗΠΑ. Θεωρώ πως εκεί έχει εκτοξευτεί ως είδος και η μόδα αυτή έφτασε τελικά και στη χώρα μας. Από τη μια, αυτό συμβαίνει διότι ο κινηματογράφος εξελίσσεται, με τα εφέ να γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, και έτσι κυκλοφορούν όλο και περισσότερες ποιοτικές ταινίες και σειρές. Ο κόσμος εθίζεται ξανά και πιο μαζικά στο είδος. Επίσης, καθότι τα περισσότερα είναι σειρές (τριλογίες, τετραλογίες, κτλ), ακόμα και άτομα που δε διαβάζουν συνήθως λογοτεχνία, ανυπομονώντας να μάθουν τι ακολουθεί, μπαίνουν στη διαδικασία και ξεκινούν το διάβασμα.

Από την άλλη, όμως, ο κόσμος μας σήμερα είναι πολύ σκληρός. Πολλοί άνθρωποι ζορίζονται στην καθημερινότητά τους - οικονομικά, ηθικά, πολιτικά. Και το φάντασι, αν μη τι άλλο, είναι ένας τρομερός τρόπος διαφυγής, μια όμορφη διέξοδος προς κάτι τελείως διαφορετικό και απελευθερωτικό. Ένα ταξίδι μακριά από τους λογαριασμούς και τα προβλήματα!

Υπάρχει κάποιο άλλο είδος που θα ήθελες να δοκιμάσεις;

Φυσικά, και τα έχω δοκιμάσει ήδη! Ετοιμάζω δυστοπικό μυθιστόρημα που σιγά σιγά θα κάνει τα πρώτα του βήματα προς την έκδοση, ενώ παράλληλα γράφω και ένα αστυνομικό. Μετά από αυτά τα δύο «πειράματα», σκέφτομαι να κάνω μια παύση για αναστοχασμό. Να δω ποιο είδος με τραβάει περισσότερο για να το εξερευνήσω σε βάθος με μελλοντικά βιβλία. Αλλά, ποιος ξέρει; Μπορεί ο χρόνος και οι αναγνώστες να μου δείξουν έναν δρόμο που δεν είχα σκεφτεί καν. Η γραφή έχει αυτό το όμορφο - σε εκπλήσσει ακόμα και εσένα τον ίδιο!

"Η γραφή έχει αυτό το όμορφο - σε εκπλήσσει ακόμα και εσένα τον ίδιο!"

Γράφεις όταν έχεις διάθεση ή εφαρμόζεις ένα πιο...πειθαρχημένο μοντελο εργασίας, θέτοντας στον εαυτό σου συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα;

Γενικά, είμαι άνθρωπος του προγράμματος και των πρέπει, κάτι που δουλεύω διαρκώς να διορθώσω για να μου ελαφρύνω τη ζωή. κάπου μέσα σε αυτό το καλούπι έχω βάλει και τη συγγραφή. Δηλαδή έχω συγκεκριμένη ώρα που σηκώνομαι πολύ νωρίς το πρωί καθημερινά, και συγκεκριμένη διάρκεια που γράφω. Γενικά, μου αποφέρει μέχρι τώρα τα επιθυμητά αποτελέσματα, αλλά σαφώς υπάρχουν και περίοδοι που μπουκώνω και κουράζομαι. Μια τέτοια περίοδος είναι αυτή εδώ - τον τελευταίο μήνα δεν έχω γράψει λέξη! Όμως, σύντομα θα μπω ξανά σε ρεγούλα, γιατί, προς το παρόν τουλάχιστον, μόνο έτσι αποδίδω. Η έμπνευση είναι όμορφη, αλλά η πειθαρχία είναι εκείνη που φέρνει αποτελέσματα!

Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερό σου προτέρημα και ποιο το μεγαλύτερό σου ελάττωμα σε σχέση με τη συγγραφή;

Ουφ, δύσκολη ερώτηση... Κοιτάω τριγύρω να πάρω τη βοήθεια του κοινού, αλλά είμαι μόνη στον χώρο, δυστυχώς, χαχα. Αναπολώντας τώρα τα όσα είπα παραπάνω, νομίζω πως από αυτά προκύπτουν αυτόματα και οι απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Ως μεγαλύτερο προτέρημα θα έλεγα την υπομονή και την επιμονή μου. Ενώ, ως ελάττωμα, την τάση να θέλω να ελέγχω τα πάντα αντί να αφήνομαι στη ροή.

Πώς βιώνεις την έκδοση και κυκλοφορία των βιβλίων σου; Νιώθεις αγωνία για την έκθεση που φέρνει μαζί της η τοποθέτηση ενός βιβλίου στο ράφι;

Πάντοτε υπάρχουν δεύτερες σκέψεις. Δεν ήταν λίγες οι νύχτες που ξυπνούσα και σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να είχα αλλάξει κάποια σκηνή, να παρουσιάσω κάποιο χαρακτήρα διαφορετικά, αν χρειαζόταν κάτι παραπάνω εμβάθυνση. Και μετά ξεκινάει η αγωνία μέχρι τα πρώτα σχόλια αναγνωστών - καλά ή κακά, αλλά όλα επικοδομητικά. Αυτή η αναμονή είναι σαν να περιμένεις τα αποτελέσματα εξετάσεων που δεν ξέρεις αν τις πέρασες.

Όσον αφορά τη γενικότερη έκθεση, η αγωνία αυτή ήταν εκείνη που με φρέναρε πάρα πολλά χρόνια μέχρι την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου. Πλέον, πιστεύω το έχω ξεπεράσει - ή τουλάχιστον έχω μάθει να ζω μαζί της!

"Το μεγαλύτερο κέρδος είναι όταν συνειδητοποιείς ότι μπορεί να εμπνέεις ή να βοηθάς άλλους μέσα από τις ιστορίες σου και ότι αφήνεις κάτι πίσω σου που θα μείνει, μακριά από σένα, να ζει τη δική του ζωή."

Τι κέρδος αποκομίζεις από τη συγγραφή και έκδοση των βιβλίων σου;

Το κέρδος είναι σίγουρα πολυεπίπεδο. Πρώτα απ' όλα, η αυτογνωσία που αποκτώ μέσα από τους χαρακτήρες που δημιουργώ - συχνά ανακαλύπτω κομμάτια του εαυτού μου που δε γνώριζα. Η υπέρβαση των φόβων μου ήταν τεράστια - από εκείνη την αγωνία της έκθεσης που με κρατούσε πίσω χρόνια, μέχρι την τόλμη να εξερευνώ νέα είδη και θέματα.

Έπειτα, υπάρχει μια μοναδική ικανοποίηση όταν ολοκληρώνεις ένα βιβλίο και η ελευθερία να εκφράζεις ιδέες και συναισθήματα, να "φτιάχνεις" ολόκληρους κόσμους και χαρακτήρες, είναι σχεδόν μαγική.
Ίσως όμως το μεγαλύτερο κέρδος είναι όταν συνειδητοποιείς ότι μπορεί να εμπνέεις ή να βοηθάς άλλους μέσα από τις ιστορίες σου και ότι αφήνεις κάτι πίσω σου που θα μείνει, μακριά από σένα, να ζει τη δική του ζωή.

Έχεις κάποιο βιβλίο στο οποίο επιστρέφεις ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια;

Όχι, δεν έχω κάποιο τέτοιο βιβλίο. Είναι τόσα πολλά που το να χάσω χρόνο διαβάζοντας ξανά το ίδιο το θεωρώ αληθινά κρίμα. Εννοείται πως υπάρχουν ιστορίες που με έχουν στιγματίσει και τις αναπολώ συχνά, σαν μια γενικότερη κατάσταση και αίσθηση - τα βιβλία Χάρι Πότερ της Ρόουλινγκ, η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι του Κούντερα, τα Εκατό Χρόνια Μοναξιάς του Μάρκες, το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι, τη Μεταμόρφωση του Κάφκα, και άλλα πολλά, που ειλικρινά δε θα ήθελα να αδικήσω κανένα παραλείποντάς το. Αλλά σίγουρα δε θα έμπαινα στη διαδικασία να ξαναδιαβάσω κάποιο, όταν τα αδιάβαστα στις βιβλιοθήκες μου είναι τόσα πολλά και σταδιακά πληθαίνουν, όσο εντατικά και αν διαβάζω. (Έχω περιορίσει τον εαυτό μου και δε πάω πια στα βιβλιοπωλεία, αλλά αχ, αυτό το άτιμο ίντερνετ...!)

Βαλέρια, σ’ ευχαριστώ για τον χρόνο σου και την κουβέντα μας! Καλή επιτυχία σε όλα σου τα βιβλία, όσα κυκλοφορούν ήδη και όσα έπονται!

Κι εγώ σας ευχαριστώ θερμά για αυτές τις όμορφες ερωτήσεις! Με κάνατε να ταξιδέψω στις σκέψεις μου και να ανακαλύψω πράγματα που δεν είχα συνειδητοποιήσει. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα, ίσως με αφορμή το επόμενο βιβλίο μου!

Βρείτε τα βιβλία της Βαλέριας εδώ.