ΑΡΗΣ ΠΑΧΗΣ: «Λογοτεχνία είναι οι ψεύτικοι κόσμοι που κρύβονται πίσω απ’ τα εξώφυλλα των βιβλίων»

Ο Άρης Παχής γεννήθηκε το 1983 στον Βόλο, όπου και κατοικεί. Εργάζεται στην Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου Βόλου και με την συγγραφή ασχολείται από το 2019. Έχει συγγράψει τα βιβλία Ακατάσχετη Ψυχορραγία (Εκδόσεις Ελκυστής, 2025), Καβαλάρης Θάνατος (Εκδόσεις Ελκυστής, 2023), Η Εκδίκηση της Σβούρας (Εκδόσεις Λυκόφως, 2022) και συμμετέχει στο συλλογικό έργο: 29 Συγγραφείς Διηγημάτων Συνιστούν (Anima Εκδοτική, 2024). (Συνέντευξη στην Κατερίνα Τσαμπά ) Καλώς ήρθες, Άρη, στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά. Θέλω να μας πεις λίγα λόγια για το τι σημαίνει για σένα λογοτεχνία και βιβλίο. Λογοτεχνία είναι οι ψεύτικοι κόσμοι που κρύβονται πίσω απ’ τα εξώφυλλα των βιβλίων. Ψεύτικοι κόσμοι που μας ψιθυρίζουν την αλήθεια, όμως. Άλλωστε, τα παραμύθια των γιαγιάδων δεν είναι που ανοίγουν τα μάτια των παιδιών;  Το βιβλίο είναι ο φακός που μας δείχνει ποιοι είμαστε, κρυφοκοιτάζοντας τους μυθοπλαστικούς χαρακτήρες. Ποιοι θέλουμε να είμαστε. Παρατηρώντας τους να συγκρούονται, να πονάνε, να απελπίζονται ή και να εξελίσσ...

Book Review: ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ της HUNTER CLARKE-FIELDS, MSAE από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΟΦΙΑ

 

(Της Κατερίνας Τσαμπά)

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό ανάγνωσμα για εμάς που δεν επαναπαυόμαστε στην ανατροφή των παιδιών μας, στη διαπαιδαγώγησή τους καθώς και στις τεχνικές αυτής. Είναι για εμάς που αντιλαμβανόμαστε ότι τα παιδιά μας κάθε μέρα αλλάζουν, θέλουμε να είμαστε παρόντες και παρούσες στις στιγμές μαζί τους.

Η συγγραφέας μάς δηλώνει εξαρχής ότι και η ίδια, όταν η κόρη της ήταν μικρότερη, είχε μπει στη διαδικασία να φωνάζει, να απελπίζεται και να φοβάται ότι το παιδί δεν θα βελτίωνε τη συμπεριφορά του ποτέ. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ όταν το ξεκίνησα. Με βρήκε σε μια πολύ ευάλωτη περίοδο με την κόρη μου, στην πολλοστή μου προσπάθεια να αναζητώ την ηρεμία για να διαχειρίζομαι τις εντάσεις της κι αυτή να μου ξεφεύγει από τα χέρια.

Με το βιβλίο αντιλήφθηκα αρκετά πράγματα όπως π.χ. ότι δεν είχα ενσυνειδητότητα, δεν είχα επίγνωση, δηλαδή, του τι γινόταν κάθε φορά μπροστά μου και αντιδρούσα αυτόματα. Αντιλήφθηκα, ότι τις περισσότερες φορές ενώ νόμιζα ότι ήμουν παρούσα τελικά δεν ήμουν. Δεν έβλεπα μπροστά μου ακριβώς την κόρη μου αλλά αυτό που περίμενα από την κόρη μου. Και ταρακουνήθηκα.

Γραμμένο με πολύ όμορφο τρόπο, το βιβλίο με αφύπνισε να ξαναβρώ τη μαμά μέσα μου, να ζω με μεγαλύτερη επίγνωση και τέλος πάντων να μη σταματήσω να προσπαθώ γι’ αυτό. Ξέρω ότι δεν μπορεί να έρθει μια αλλαγή από τη μια μέρα στην άλλη και διαβάζοντας ένα βιβλίο, αλλά επειδή είναι πολύ ωραίες οι πληροφορίες που μου παρείχε, θα το έχω στο κομοδίνο μου να ανατρέχω ανά πάσα στιγμή.

Αναζητήστε το εδώ.

Σχόλια