Book Review: ΟΥΔΕΝ ΚΡΥΠΤΟΝ, της ΣΟΝΙΑΣ ΣΑΟΥΛΙΔΟΥ, από εκδόσεις BELL

(Της Γιώτας Βασιλείου ) Το πρώτο κιόλας βράδυ ξενύχτησα διαβάζοντας κοντά διακόσιες σελίδες! Την επόμενη μέρα δεν μπορούσα να επικοινωνήσω από τη νύστα ΑΛΛΑ ούτε και να σταματήσω να σκέφτομαι τι στο καλό συνέβη στο όρος Φούτζι μπορούσα! Παρόλο που ξέρω πάνω κάτω τι να περιμένω απ’ αυτή τη γυναίκα, η Σόνια Σαουλίδου με αιφνιδίασε ξανά. Το Ουδέν Κρυπτόν δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό θρίλερ, είναι ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα στη μνήμη, την ενοχή και την σιωπή. Και το παίζει τόσο καλά που σε κάνει να νιώθεις πως βρίσκεσαι μέσα στο μυαλό των χαρακτήρων, παρακολουθώντας τη συνείδησή τους να αλλάζει μορφή σαν άλλος χαμαιλέοντας, κάθε φορά που ξεπετάγεται μια νέα αλήθεια ή ένα ψέμα. Η ιστορία ξεκινά με μια απλή γνωριμία δύο ζευγαριών στην Ιαπωνία και καταλήγει σε ένα λαβύρινθο εξαφανίσεων και μυστικών που λοξοδρομεί κάθε φορά που νομίζεις πως έπιασες την άκρη της. Η Σόνια έχει αυτό το χάρισμα –το έχουμε δει να συμβαίνει σε όλα τα προηγούμενα βιβλία της– να σε κάνει να νιώθεις ότι παρακολου...

(Της Αγγελικής Ζούμπου)

Ο Χρήστος Πάλλης είναι ιδιωτικός ντετέκτιβ. Ωραίος, επιτυχημένος, εύστροφος, ειρωνικός και βαθιά τραυματισμένος. Ζει στην Αθήνα αλλά η καρδιά του έχει παγιδευτεί για πάντα στα Χανιά. Εκεί πήγε να σπουδάσει. Απέτυχε στις σπουδές αλλά κέρδισε στον έρωτα. Μόνο που η Μαριάννα Πετράκη, η αγαπημένη του, μία μέρα στούκαρε απροειδοποίητα με το αυτοκίνητο και τον άφησε να την πενθεί στο διηνεκές.

Μέχρι που μία μέρα, στην επέτειο του θανάτου της Μαριάννας, κάνει την εμφάνισή του στο γραφείο του Πάλλη κάποιος που του ζητά να βρει μία εξαφανισμένη γυναίκα. Του δείχνει φωτογραφίες, τις οποίες ο Πάλλης κοιτάζει μάλλον ανόρεχτα μόνο και μόνο για να απορρίψει την υπόθεση. Η γυναίκα στις φωτογραφίες είναι η Μαριάννα και ο Πάλλης αναλαμβάνει τελικά την έρευνα για να ανακαλύψει πώς η Μαριάννα, η οποία θάφτηκε τόσα χρόνια πριν, είναι ακόμα ζωντανή και μάλιστα παντρεμένη με τον Αλέξανδρο Απέργη, επιφανές και βαθύπλουτο μέλος της κοινωνίας. Οι εξελίξεις θα στείλουν τον Πάλλη στα Χανιά, παρότι είχε ορκιστεί να μην ξαναπατήσει εκεί, αλλά και στα κατάβαθα της ψυχής του, αναγκάζοντάς τον να αντικρίσει τραύματα του παρελθόντος που δεν επουλώθηκαν ποτέ.

Η γραφή του Κουτσάκη είναι γρήγορη και ευφυής. Η πρωτοπρόσωπη γραφή (παρακολουθούμε το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής μέσα από τα μάτια του Χρήστου Πάλλη) ζωντανεύει τον ντετέκτιβ σαν να μας διηγούνταν ο ίδιος τα καθέκαστα σε ένα καφέ στην παραλία των Χανίων. Πανέξυπνο χιούμορ και σαρκασμός διαποτίζουν τις σελίδες του βιβλίου και δεν ήταν λίγες οι φορές που γέλασα δυνατά με τις ατάκες του Πάλλη και την οξύνοια των παρατηρήσεών του. Θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας κατάφερε να πλέξει όλα τα νήματα της ιστορίας και να οδηγήσει τους χαρακτήρες του σε ένα τέλος λυτρωτικό χωρίς να υποκύψει στον πειρασμό ενός «happily ever after», που θα φαινόταν μάλλον βεβιασμένο και καταναγκαστικό.

Αναζητήστε το βιβλίο εδώ.

 

Σχόλια