Book Review: ΤΟ ΤΕΣΣΑΡΙ ΤΗΣ ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ, του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑ, από εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ

 

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Το τεσσάρι της Λυκαβηττού του Γιώργου Μαχαιρίτσα είναι μια σπαρακτική νουβέλα που διερευνά τις συνέπειες της τοξικής οικογενειακής δυναμικής και των ανεξόφλητων χρεών της ζωής προς εμάς τους ίδιους.

Ο συγγραφέας κάνει ξεκάθαρο από την πρώτη λέξη πως δεν φοβάται την εσωτερικότητα· η αφήγηση ξεκινά με μια άκρως ανατριχιαστική σκηνή: «Σήμερα είναι η έκτη νύχτα που κοιμάμαι δίπλα στο νεκρό σώμα της μητέρας μου…» διαβάζουμε. Αυτό το σοκαριστικό άνοιγμα δεν γίνεται για εντυπωσιασμό· γίνεται για να μας τραβήξει στο βάθος, στην ουσία του πράγματος.

Η γραφή του Γιώργου κινείται σε ρεαλιστικά, ψυχογραφικά μονοπάτια. Η γλώσσα που είναι γραμμένο το βιβλίο είναι μεν λιτή αλλά διόλου απλοϊκή, ενώ έχει στιγμές που η ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ διαπερνούν το κείμενο. Το ύφος διαθέτει ένταση και δεν αφήνει τον αναγνώστη να χαλαρώσει πολύ, χωρίς όμως να υπερβάλλει σε δραματικές κορυφώσεις. Η ροή της πλοκής διατηρείται με σταθερό τέμπο, ενώ η εξέλιξη δεν βασίζεται στην έκρηξη, αλλά στην αποκάλυψη: ποιος είσαι, τι έχασες, γιατί δεν κατάφερες να είσαι κάποιος άλλος ή κάπως αλλιώς;

Οι χαρακτήρες είναι έντονα σημαδεμένοι: ο πρωταγωνιστής, η μητέρα του, ο φίλος/ψυχολόγος, όλοι άψογα σκιαγραφημένοι. Ευνοούνται οι εσωτερικοί μονόλογοι, οι αντηχήσεις των προηγούμενων γενεών, η πόλη ως συμμετέχουσα σκηνή. Από την άλλη πλευρά, κάπου η σταθερότητα του τόνου ίσως δυσκολέψεις τους αναγνώστες που επιζητούν ανατροπή ή υψηλό σασπένς. Ωστόσο, διαβάζοντάς το κανείς κατανοεί πιστεύω πλήρως πως μιλάμε για ένα κείμενο εσωτερικής αναζήτησης και ανασκόπησης, το οποίο δεν θα μπορούσε να έχει ανατροπές ή αγωνία.

Ωστόσο, συνολικά, το βιβλίο επιτυγχάνει να μας αγγίξει –εφόσον το επιτρέψουμε– ευθύβολα και χωρίς φιοριτούρες. Μια ανάγνωση που δεν θα ξεχάσετε αμέσως, αλλά που θα χρειαστείτε χρόνο για να χωνέψετε.

Προτείνεται 100%. Θα το βρείτε εδώ.

*Photo created by A.I.