(Της Γιώτας Βασιλείου)
Αν υπάρχει ένα βιβλίο της Ελευθερίας Μεταξά που μπορείς να
πεις χωρίς δεύτερη σκέψη «εδώ ωρίμασε», αυτό είναι το Καιρός του θερίζειν,
όπου χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά γνωρίζει ακριβώς που και πόσο να κρατήσει τη
σιωπή της, πότε να κόψει βαθιά και πότε να αλείψει με μέλι τις
πληγές που η ίδια άνοιξε. Το διάβασα απνευστί και απόλαυσα την κάθε του
αράδα!
Η ένταση χτίζεται σταδιακά όταν ο Οδυσσέας Γιαβρόγλου
αναγνωρίζει, ανάμεσα σε κλοπιμαία που καταλήγουν στη ΓΑΔΑ, ένα κόσμημα που
ανήκε στη μητέρα του. Η ομολογία ενός συλληφθέντα στρέφει τις υποψίες προς έναν
ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα, τον οποίο ο Οδυσσέας θεωρεί υπεύθυνο για τον
θάνατό της. Όταν όμως εκείνος βρίσκεται δολοφονημένος, οι υποψίες πέφτουν πάνω
στον νεαρό αστυνομικό.
Ένας ανεξιχνίαστος φόνος, τραύματα της Επταετίας που δεν
έκλεισαν ποτέ και μια υπόθεση που οδηγεί τον Μάνο Βαρσάμη και την Έλσα Γληνού
να σκάψουν βαθιά στο παρελθόν, για να αποκαλύψουν την αλήθεια και να σώσουν τον
φίλο τους. Το κόστος; Βαρύ κι ασήκωτο!
Η γραφή της Ελευθερίας παραμένει καθαρή και κοφτερή. Κάθε αράδα υπηρετεί τον
σκοπό της – τίποτα περιττό, τίποτα ελλιπές. Ο Μάνος και η Έλσα δεν ζητούν τη
συμπάθειά σου. Αντίθετα σε κοιτάζουν κατάματα και σε προκαλούν να τους
καταλάβεις. Αυτή τη φορά όμως, υπάρχει και μια ουσιαστική καταβύθιση στην
ψυχοσύνθεση του Οδυσσέα, μια επιλογή που ήταν μια ευχάριστη και ουσιαστική
έκπληξη για εμένα. Και κάπου εκεί με κέρδισε το βιβλίο: στη σιωπηλή του ένταση,
στις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, στις στιγμές που γίνεται σαφές
πως το Καιρός του θερίζειν αφορά ξεκάθαρα τις επιλογές που κάνουμε σε αυτήν τη
ζωή.
Δεν είναι απλώς το καλύτερό της μέχρι τώρα· είναι το βιβλίο
στο οποίο η Ελευθερία Μεταξά δείχνει πλήρη επίγνωση της συγγραφικής της δύναμης
της. Σας το προτείνω με τα χίλια!
Θα το βρείτε εδώ. Καλές αναγνώσεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...