Book Review: ΜΕ ΒΑΡΙΑ ΑΝΑΣΑ, του ΒΑΪΟΥ ΚΟΥΚΚΟΝΗ, από εκδόσεις ΠΝΟΗ

 (Της Γιώτας Βασιλείου ) Το Με βαριά ανάσα του Βάιου Κουκκόνη είναι ένα από τα σπάνια μυθιστορήματα που δεν διεκδικούν τα πέντε αστέρια, τα κατακτούν. Και μάλιστα αβίαστα. Όχι γιατί εντυπωσιάζουν με φρου φρού κι αρώματα, αλλά γιατί επιβάλλονται σιωπηλά, με τον τρόπο που το κάνει κάθε ιστορία χτισμένη πάνω στην αλήθεια. Ο Βάιος επέλεξε να διηγηθεί μια εποχή σκοτεινή, σχεδόν ανείπωτη για τα ελληνικά γράμματα – όχι επειδή λείπουν τα ιστορικά γεγονότα, αλλά επειδή λείπει συχνά η ανθρωπιά για να τα αφηγηθεί κανείς. Εδώ όμως το ιστορικό πλαίσιο δεν είναι ντεκόρ. Είναι ο μηχανισμός που συνθλίβει και ταυτόχρονα δοκιμάζει τους ήρωες. Η φυματίωση δεν είναι το τέρας . Το τέρας είναι ο φόβος. Και ο φόβος, όπως πολύ καλά ξέρουμε όλοι μετά την πανδημία του κορωνοϊού, είναι πάντοτε πιο μεταδοτικός από οποιοδήποτε μικρόβιο. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, ο γιατρός Αλέξανδρος Πατραμάνης δεν εμφανίζεται ως ήρωας, αλλά ως εκείνος ο άνθρωπος που, ενώ θα μπορούσε να αποστρέψει το βλέμμα, επέλεξε να ...

ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΒΒΛΙΑ



"Αγαπώ τα βιβλία όχι ως φυσικά αντικείμενα που βρίσκονται απέναντί μου ή στα χέρια μου ή ακόμα ως μέρη του προσωπικού μου περιβάλλοντος αλλά ως απόλυτα αδιαίρετο συστατικό του εαυτού μου – ζάχαρη απλωμένη στο ζυμάρι που πλάθω το είδωλό μου -, που έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ταξιδιού της ζωής μου, στη δημιουργία του πνευματικού μου κόσμου, στην όποια «ολοκλήρωση» της προσωπικότητάς μου. Δεν θα ήμουνα ούτε κατά υποψία αυτό που είμαι αν δεν με είχε ζυμώσει τόσο πολύ το διάβασμα των πάντα επιλεγμένων όμορφων και στοχαστικών βιβλίων. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε καν «κατά κεραία» το πώς θα ήμουνα χωρίς αυτά, το πώς θα ήταν η ζωή μου και το ποιο θα ήταν η εικόνα που θα είχα για τον εαυτό μου."

Margaret Atwood, Συνομιλώντας με τους νεκρούς, εκδόσεις "Ωκεανίδα"

Σχόλια