BOOK REVIEW: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ του ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΝΩΑΣ

(Της  Κατερίνας Τσαμπά ) Είναι κάποια βιβλία μπροστά στα οποία σκύβω το κεφάλι και νιώθω τόσο μικρή όταν ειδικά καλούμαι να γράψω δυο λόγια για αυτά. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο της ανησυχίας του Πεσσόα. Αν δεν επέμενε τόσο η Γιώτα (Βασιλείου) για να το διαβάσω, ίσως να μην το τολμούσα ποτέ. Την ευχαριστώ γιατί η αναγνωστική μου εμπειρία μαζί του ήταν εκπληκτική. Το ταξίδι, που λέμε καμιά φορά, υπέροχο. Τι να πρωτογράψω σκέφτομαι κι αυτό που υπερτερεί στο μυαλό μου είναι ότι το βιβλίο αυτό μοιάζει σαν απολογισμός της καθημερινότητας και καταγραφή συναισθημάτων, ώστε να τα διαβάσει κάποιος κάποτε. Σαν να θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τη ζωή, την τέχνη, τον θάνατο και τόσα άλλα. Μοιάζει να θέλει να δηλώσει τη θέση του. Λέει χαρακτηριστικά σε ένα σημείο ότι δεν εγκατέλειψε εντελώς τον Θεό αλλά ούτε και δέχτηκε ποτέ την ανθρωπότητα. Ότι η πραγματικότητα που μας δόθηκε δεν είναι άλλη από τις αισθήσεις μας κι αυτές εξερευνούμε. Θεωρεί τη ζωή ως “πανδοχείο” και σε αυτό περιμ...

ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΒΒΛΙΑ



"Αγαπώ τα βιβλία όχι ως φυσικά αντικείμενα που βρίσκονται απέναντί μου ή στα χέρια μου ή ακόμα ως μέρη του προσωπικού μου περιβάλλοντος αλλά ως απόλυτα αδιαίρετο συστατικό του εαυτού μου – ζάχαρη απλωμένη στο ζυμάρι που πλάθω το είδωλό μου -, που έπαιξε και παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ταξιδιού της ζωής μου, στη δημιουργία του πνευματικού μου κόσμου, στην όποια «ολοκλήρωση» της προσωπικότητάς μου. Δεν θα ήμουνα ούτε κατά υποψία αυτό που είμαι αν δεν με είχε ζυμώσει τόσο πολύ το διάβασμα των πάντα επιλεγμένων όμορφων και στοχαστικών βιβλίων. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε καν «κατά κεραία» το πώς θα ήμουνα χωρίς αυτά, το πώς θα ήταν η ζωή μου και το ποιο θα ήταν η εικόνα που θα είχα για τον εαυτό μου."

Margaret Atwood, Συνομιλώντας με τους νεκρούς, εκδόσεις "Ωκεανίδα"

Σχόλια