Book Review: ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ ΨΥΧΟΡΡΑΓΙΑ του ΑΡΗ ΠΑΧΗ από ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

   (Της Κατερίνας Τσαμπά ) Το βιβλίο αυτό είναι το τρίτο έργο του συγγραφέα αλλά το πρώτο για μένα. Τον γνώρισα μέσα από αυτή τη συλλογή διηγημάτων και μόνο θετικές εντυπώσεις θα σας μεταφέρω. Η πένα του αιχμηρή, σκληρή ενίοτε αλλά και απαλή εκεί που ήθελε να αποδώσει πιο τρυφεράδα στους ήρωές του. Είτε η οπτική γωνία είναι γυναίκας είτε άντρα, είτε πρωτοπρόσωπη γραφή είτε τριτοπρόσωπη οι ιστορίες του έχουν βάθος, προκαλούν συναισθήματα, συγκινούν, σε κάνουν να θυμηθείς και ενίοτε να συνδεθείς. Λυπηρές ιστορίες, δύσκολες, βγάζουν πόνο. Είναι κυρίως για εσωτερική αναζήτηση, για να στρέψεις το βλέμμα μέσα σου, να προβληματιστείς, να σκεφτείς τι μπορείς να κάνεις αλλιώς, πώς να συνεχίσεις, τι να κάνεις για τον συνάνθρωπό σου. Είναι μια βουτιά στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων που κακοποιούνται, που ζουν μια απώλεια, που αγαπιούνται, που δεν ζουν με τον τρόπο που θα ήθελαν, που απελπίζονται, που αυτοκαταστρέφονται. Θεωρώ πως ο συγγραφέας έχει πολλά ακόμα να μας δώσει και...

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΕΝΤΟΣ ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΑΠΟ ΕΠΙΖΩΝΤΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ ΘΑ ΕΚΔΟΘΕΙ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ


Για πρώτη φορά ένα ευρύτερο αναγνωστικό κοινό θα μπορέσει να διαβάσει τα όσα περιγράφει ένας επιζών του Ολοκαυτώματος, μέσα από το Άουσβιτς, λίγο μετά την απελευθέρωσή του. 

Εβδομήντα πέντε χρόνια αφότου ο Eddy de Wind έγραψε το βιβλίο του μέσα στο Άουσβιτς - Μπιρκενάου, το έργο του αναμένεται να μεταφραστεί στα αγγλικά, αλλά και τουλάχιστον άλλες δέκα γλώσσες. 

Το «Τελευταία στάση Άουσβιτς: Η ιστορία επιβίωσής μου μέσα από το στρατόπεδο» (Last Stop Auschwitz: My Story of Survival From Within the Camp) γράφτηκε τις αμέσως επόμενες ημέρες μετά την απελευθέρωση του στρατοπέδου των Ναζί.  Advertisement: 0:11 Κρυμμένος κάτω από μία στοίβα παλιών ρούχων, ο de Wind χρησιμοποίησε ένα σημειωματάριο και μολύβια για να καταγράψει τις περιγραφές του. Αγνοώντας το αν θα πέσει σε χέρια Ρώσων, Γερμανών, ή άλλων, ο Ολλανδοεβραίος κρατούμενος υπέγραφε με το όνομα Hans van Dam. To βιβλίο του είναι ένα κολάζ μαρτυριών για τις φρικαλεότητες στις οποίες έγινε μάρτυρας, αλλά και αισθημάτων για τη Φρίντερ, τη σύζυγό του που ήταν φυλακισμένη λίγα μέτρα μακριά από αυτόν, στο διαβόητο Μπλοκ 10. 



Στο βιβλίο του ο de Wind έγραψε για την οσμή της «καιόμενης σάρκας» που αναδυόταν από την καμινάδα των κρεματορίων και πόσο αυτό τον στιγμάτισε: «Σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, αηδιάζεις, γιατί είσαι ένα ανθρώπινο ον και γιατί και ένας SS είναι 'ανθρώπινο ον'» περιγράφει ο ίδιος. Παρότι το βιβλίο είχε εκδοθεί αρχικά στα ολλανδικά το 1946, δεν βρήκε ευρύ αναγνωστικό κοινό εκτός των ίδιων των επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Μετά το θάνατό του, το 1987, τα μέλη της οικογένειάς του αποφάσισαν να εκδώσουν το βιβλίο του σε περισσότερες γλώσσες, ώστε να είναι προσβάσιμο και σε μεγαλύτερο κοινό.  «Το βιβλίο αυτό είναι ίσως η μόνη περιγραφή που γράφτηκε επί τόπου και σε πραγματικό χρόνο εντός του στρατοπέδου θανάτου και δεν έχει επηρεαστεί από ξεθωριασμένες ή ανακριβείς αναμνήσεις, ούτε από ιστορίες ή μαρτυρίες που έγιναν γνωστές μεταγενέστερα» εξηγεί o Dorian de Wind, απόγονος της οικογένειας του συγγραφέα.  

Η έκδοση του βιβλίου στα αγγλικά θεωρείται από την οικογένεια η πραγμάτωση μιας υπόσχεσης που είχε δώσει ο de Wind, τον Γενάρη του 1945, σε μία νεαρή Ολλανδή, τη Roosje που είχε συναντήσει στα χιονισμένα χωράφια γύρω από το Άουσβιτς. Το στρατόπεδο είχε μόλις απελευθερωθεί και οι άνθρωποι αναζητούσαν λυσσαλέα τροφή, τους αγαπημένους τους ή φάρμακα: «Ποτέ δεν θα πιστέψουν όσα τους πούμε για όλα αυτά, όταν επιστρέψουμε στην Ολλανδία» είχε πει η Roosje. «Θα πρέπει να κάνουμε τους εαυτούς μας πιστευτούς. Θα υπάρξουν επίσημες αναφορές που θα αποδεικνύουν την αλήθεια μας. Και αν κάποιος εξακολουθεί να μην πιστεύει, θα τον ρωτήσω: Τότε που είναι η μάνα μου, ο πατέρας μου, τα αδέρφια μου και δεκάδες χιλιάδες άλλοι;» 

Πηγή: www.lifo.gr

Σχόλια