Book Review: Η Μαριάννα κι η Γιώτα συζητάνε για τον ΚΑΣΤΑΝΑΝΘΡΩΠΟ

Η Μαριάννα κι η Γιώτα διάβασαν και μοιράζονται την άποψή τους για το αστυνομικό μυθιστόρημα του  SØREN SVEISTRUP, με τίτλο Ο ΚΑΣΤΑΝΑΝΘΡΩΠΟΣ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ 

Ιστορία, Πλοκή & Εξέλιξη

Γ. Το βιβλίο ξεκινάει πολύ δυνατά, με την ομαδική δολοφονία μιας οικογένειας. Τα πρώτα 8 κεφάλαια αποτελούν 8 διαφορετικά μέτωπα, τα οποία παρακάτω διασταυρώνονται με πολύ τραγικό τρόπο. 
Μ. Συμφωνώ μαζί σου για το πολύ δυνατό ξεκίνημα του βιβλίου στο πρώτο κεφάλαιο. Κατευθείαν και άμεσα γίνεται αναφορά εκεί του Καστανάνθρωπου, γεγονός που οδηγεί την προσοχή του αναγνώστη στο βασικό στοιχείο της υπόθεσης που συνδέει τους φόνους. 
Γ. Από την αρχή μέχρι το τέλος εξελίσσεται με ανοδική πορεία, χωρίς κοιλιές ή νοηματικά κενά. Η άγρια αυτή ιστορία ξεδιπλώνεται με γρήγορους, κινηματογραφικούς ρυθμούς και διαρκείς εναλλαγές στην αφήγηση. Αυξάνει δε, το «νεύρο» και την ένταση διαρκώς κι οδηγεί τον αναγνώστη, μετά από μια απρόσμενη ανατροπή, σε ένα λυτρωτικό τέλος. 
Μ. Προσωπικά, δε θεωρώ ότι η αύξηση της αγωνίας και του ενδιαφέροντος είναι καταιγιστική. Ενώ ξεκινάει πολύ δυναμικά όπως ήδη συμφωνήσαμε, στη μέση έχουμε μια μικρή κοιλιά που αφαιρεί πολύ από το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Στα συν του βιβλίου είναι ότι σύντομα ξαναβρίσκει το ρυθμό του και η λύση του μυστηρίου είναι επαρκής και ολική. 

Γλώσσα και γραφή

Μ. Οι σελίδες κυλάνε πολύ γρήγορα γιατί στην ουσία διηγούνται μια ιστορία σε απλή γλώσσα. Δε συναντάει κανείς κανενός είδος περίτεχνου λογοτεχνικού ευφυολογήματος, ούτε και ιδιαίτερη και εις βάθος ανάλυση της υπόθεσης και των κοινωνικών της προεκτάσεων που ίσως θα απαιτούσαν διαφορετική αφήγηση και ίσως και μία μέση γλώσσα. Είναι ένα χαλαρό ανάγνωσμα.
Γ. Πράγματι, έτσι είναι όπως τα λες Μαριάννα. Απλή, λιτή, κατανοητή, χωρίς γλωσσικές ή εκφραστικές ιδιαιτερότητες που δυσκολεύουν την ανάγνωση. Επιπλέον βρήκα τις περιγραφές πολύ γλαφυρές και λεπτομερείς και τους διαλόγους στακάτους. Στα συν βάζω και τα μικρά κεφάλαια που περνάνε πολύ γρήγορα.

Χαρακτήρες

Γ. Μεστοί, καλοφτιαγμένοι, αληθοφανείς. Έμφαση στον Ες, ο οποίος κλέβει την παράσταση και εν τέλει είναι αυτός που ανατρέπει την κατάσταση. Πολύ μου άρεσε ο τύπος αυτός. Με μυστηριώδες παρελθόν και «ψιλοκατεστραμμένος» αποτελεί το θέμα συζήτησης για τους συναδέλφους τους και πιθανόν την πηγή  της ζήλειας τους. Η συνάδελφός του Τουλίν, ελεύθερη μητέρα μιας κόρης, είναι πιο ισορροπημένος άνθρωπος, καλή αστυνομικός με επαγγελματικές επιδιώξεις και στόχους. 
Μ. Να συμπληρώσω στα παραπάνω με τη σειρά μου, ότι ως μυθιστόρημα αστυνομικού μυστηρίου, ο συγγραφέας μένει συνεπής  κι έχουμε άλλον έναν, συμπαθή, καταραμένο, ρέπων προς τις καταχρήσεις, ευφυή, έμπειρο, πληγωμένο, ατίθασο, με βαριά ψυχολογική αποσκευή ντετέκτιβ που θα λύσει την υπόθεση παρά τα χίλια μύρια εμπόδια που θα του θέσει ο επικεφαλής του τμήματός του.  Τον Ες, ο οποίος δε δρα μόνος του.  Το ζευγάρι συμπληρώνεται από την ανάλογων χαρακτηριστικών Τουλίν και ενισχύεται από μία υποφώσκουσα ερωτική έλξη ανάμεσά τους.
Γ. Όσον αφορά στα δικά μου γούστα, δε θα έλεγα ότι με ξετρέλανε η Τουλίν σαν προσωπικότητα αλλά ταίριαζε στο «πακέτο». Επιπλέον, η χημεία μεταξύ των δύο (μαζί με το τέλος του βιβλίου) είναι κάτι ακόμα που αφήνει αιχμές για συνέχεια. 
Μ. Όλοι είμαστε εξοικειωμένοι με αντίστοιχα ζευγάρια ερευνητών. Τι παραπάνω να αναλύσει κανείς από τον χαρακτήρα τους; Ήδη η εμπειρία μας από άλλα ανάλογα αναγνώσματα, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές τους προσδίδει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τους (σκληρός, σκληρή, ανταγωνισμός, κόντρα κτλ) και τους ψυχογραφεί. Δεν το καταλογίζω ως αρνητικό του μυθιστορήματος. Αντίθετα το θεωρώ πολύ έξυπνο γιατί ο συγγραφέας δεν χρειάζεται να σπαταλήσει δυνάμεις και λέξεις να μας τους περιγράψει. Τους ξέρουμε, τους γνωρίζουμε, τους αγαπάμε, είμαστε με το μέρος τους: λειτουργούν ως παλαιοί μας γνώριμοι και το ενδιαφέρον μας στρέφεται στην ίδια την ιστορία.
Γ. Να πούμε και για τον δολοφόνο ότι,  είναι άτομο το οποίο το γνωρίζουμε μέσα απ’ την ιστορία. Κινείται μέσα σε αυτήν. Τον ξέρουμε και τον συναντάμε συχνά. Δεν εμφανίστηκε από το πουθενά και ξεκάρφωτα όπως πολλές φορές έχουμε δει να συμβαίνει σε μυθιστορήματα αυτού του είδους. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η αποκάλυψή του έγινε σχετικά νωρίς αλλά επειδή η ιστορία συνεχίζει την πορεία της ομαλά, δεν θα το καταλόγιζα απαραίτητα, ως αρνητικό στοιχείο.
Μ. Συμφωνώ και θέλω να συμπληρώσω πως κάποιοι από τους άλλους χαρακτήρες θα μπορούσαν να έχουν περισσότερο βάθος ώστε να ενδυναμώσουν το μυστήριο. Η Ρόζα Χάρτουγκ είναι μία από αυτούς. Θεωρώ πολύ ψυχρή τη συμπεριφορά της αν θεωρήσει κάποιος, ότι είναι ένα από τα θύματα του κατά συρροή δολοφόνου.
Γ. Πιστεύω ότι αν το έκανε αυτό, ίσως αναγκαζόταν να αποκαλύψει πράγματα τα οποία από πολύ νωρίς θα οδηγούσα τον αναγνώστη σε κάποια συμπεράσματα. Αν πράγματι ισχύει αυτό, τότε θεωρώ ότι καλύτερα που άφησε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα τόσο ξύλινο. 


Έκδοση

Γ. Από πλευράς έκδοσης έχουμε ένα απίστευτα εύγλωττο αν και λιτό εξώφυλλο. Η μετάφραση του Βαγγέλη Γιαννίση όπως πάντα εξαιρετική, ωστόσο παρατήρησα κάποιες μικρές αδυναμίες στην επιμέλεια αλλά όχι κάτι που να ενοχλεί.
Μ. Μου άρεσε πολύ το εξώφυλλο. Ο Καστανάνθρωπος που απεικονίζεται, βοήθησε να γίνει εικόνα ένα σημαντικό μέρος της πλοκής, γιατί είναι ένα ξένο στοιχείο προς την ελληνική παράδοση και πραγματικότητα. Πολύ καλή η μετάφραση του Βαγγέλη Γιαννίση αλλά υπάρχουν αρκετά λάθη που η επιμέλεια τα ... έχασε.

Τέλος

Μ. Το τέλος είναι απόλυτα ικανοποιητικό, όλα τα νήματα κεντρικά και παράλληλα που άνοιξε ο συγγραφέας βρήκαν λύση λογική και κατανοητή. Το έκλεισα χωρίς να μου μείνει καμία απορία για το ποιος είναι ο δολοφόνος.
Γ. Συμφωνώ απολύτως. Τέλος ξεκάθαρο, κατανοητό, χωρίς να αφήνει ερωτηματικά ή κενά. Με μια υποβόσκουσα υπόσχεση για συνέχεια.

Συνολική αίσθηση

Γ. Σε γενικές γραμμές το συγγραφικό ντεμπούτο του Søren Sveistrup μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Είναι μια πολύ δυνατή προσπάθεια. Έχει δράση και μυστήριο και μια «παγωμένη ατμόσφαιρα» η οποία όμως, δεν έχει να κάνει με το χιόνι που πέφτει από τον ουρανό. 
Μ. Ο γνώριμος μας από το τηλεοπτικό Forbydelsen (The killing στα αγγλικά, αλλά προτιμώ την δανέζικη εκδοχή) Søren Sveistrup στο πρώτο του μυθιστόρημα έκανε καλή δουλειά. Ο Καστανάνθρωπος μου άρεσε. 
Γ. Αν έχω κάτι να παρατηρήσω είναι ότι, του λείπει το βάθος στη διήγηση, η εμβάθυνση στην ψυχοσύνθεση των ηρώων, αυτά δηλαδή που καθιστούν ένα αστυνομικό μυθιστόρημα συγκλονιστικό. Θεωρητικά, η βασική ενασχόληση του συγγραφέα με την τηλεόραση και η απειρία του στη συγγραφή είναι αυτά τα οποία οδήγησαν σε αυτό το κάπως «ρηχό» αποτέλεσμα. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν αφαιρεί κάτι από την προσπάθεια, γιατί τελικά το βιβλίο διαβάζεται απνευστί.  
Μ. Κι εγώ δε θα το χαρακτήριζα ως το πιο πρωτότυπο, συγκλονιστικό και μοναδικό βιβλίο μυστηρίου που έχω διαβάσει αλλά μου έδωσε τη ζεστασιά του γνώριμου και απλού που το έκανε ευανάγνωστο και ευκολοδιάβαστο.  Οι σελίδες κυλούσαν και ο παρατηρητικός αναγνώστης μπορούσε λιθαράκι λιθαράκι να μαζέψει στοιχεία για τη λύση του μυστηρίου. Στην εκτίμησή μου ανέβηκε ακριβώς για το λόγο αυτό: γιατί δεν επιστρατεύτηκε κανείς από μηχανής θεός για να λύσει με την παρέμβασή του την υπόθεση. Το τέλος έκλεισε όλες τις ανοιχτές υποθέσεις και όλα τα παράλληλα νήματα, ακόμα κι αυτά που χρησιμοποιήθηκαν για να μας μπερδέψουν λίγο και άφησε μια μικρή υπόσχεση συνέχειας τόσο στο κομμάτι του μυστηρίου όσο και στο κομμάτι της σχέσης των δύο βασικών πρωταγωνιστών: του Ες και της Τουλιν. 
Γ. Πάντως, ειλικρινά θεωρώ πως, αν αυτή η ιστορία δε μεταφερθεί στη μικρή οθόνη με τη μορφή σειράς, θα είναι κρίμα κι άδικο.
Μ. Πράγματι, είναι ιδανικό για ταινία ή σειρά (αν δεν έχει ήδη αρχίσει να γυρίζεται).

Διαβάστε περισσότερα ή αγοράστε το βιβλίο εδώ.

Σχόλια