Book Review: ΣΩΣΕ ΜΕ, του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΙΜΟΥ

(Της Γιώτας Βασιλείου)

Έχω πει και παλαιότερα ότι εκτιμώ πάρα πολύ, δυο πράγματα σε κάποιους συγγραφείς: Το ένα είναι η ικανότητά τους να πουν πολλά πράγματα σε λίγες σελίδες και το δεύτερο, η εξέλιξή τους ως λογοτέχνες. Το Δημήτρη Σίμο τον εκτιμώ και το θαυμάζω τόσο γι’ αυτούς τους δυο λόγους, όσο και για την ικανότητά του να εμβαθύνει στην ανθρώπινη ψυχολογία, σε σχεδόν «διαστροφικό» βαθμό! Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα μέσα από το νέο του πόνημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, με τίτλο «Σώσε με»!

Μέσα από το «Σώσε με» βλέπουμε το Δημήτρη Σίμο στα καλύτερά του. Είναι μακράν η πιο ώριμη δουλειά του! Μέχρις ώρας τουλάχιστον. Εντελώς διαφορετική αλλά συνάμα τόσο γνώριμη γραφή. Όπως είχε πει κι ο ίδιος στη συνέντευξη που παραχώρησε στα ΒΙΒΛΙΟγραφικά «Σίγουρα θα με αναγνωρίσετε. Αυτό είναι και το στοίχημα μου. Όποιος με διαβάζει, να λέει αυτός είναι "Σίμος". Να αντιλαμβάνεται την οπτική μου, ανεξάρτητα αν διαβάζει αστυνόμο Καπετάνο ή την ιστορία της οικογένειας Πομάνου.» 

Στο «Σώσε με» έχουμε να κάνουμε με την οικογένεια τεσσάρων γυναικών. Τη μητέρα και τις τρεις κόρες της. Εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες και συμπεριφορές. Οι σχέσεις τους μοιάζουν να είναι διαταραγμένες και το γιατί το μαθαίνουμε με την πορεία της ιστορίας. Αγαπημένη μου φιγούρα, η ανατρεπτική Νικόλ, η μεσαία κόρη. Βεβαίως, η ιστορία δεν αποτελείται μόνο από τις τέσσερις αυτές γυναίκες. Υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες, όλοι αληθοφανείς και καλοσχηματισμένοι. Και θέλω να σχολιάσω την αστυνόμο Λουκίδη, η οποία, παρά τις όποιες αδυναμίες και κακές συνήθειες έχει, αλλά και λόγω αυτών, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περσόνα. Μου αρέσει που ο Δημήτρης επέλεξε γυναίκα για το ρόλο αυτό και όχι έναν ακόμα αρσενικό χαρακτήρα.

[…] «Τα μάτια, οι σπασμοί από την ηδονή, το πετάρισμα στα βλέφαρα δίνουν στην πράξη μια άυλη διάσταση, σαν μια γήινη προσγείωση. Μετενσαρκώνουν το αερικό της ευχαρίστησης σε κάτι το συνηθισμένο, ευάλωτο, πραγματικό.» […]

Η ανάλυση των χαρακτήρων είναι εξαιρετική. Πραγματικά με έχει ενθουσιάσει η καταβύθιση στη γυναικεία ψυχοσύνθεση! Θεωρώ ότι είναι σπουδαίο επίτευγμα για έναν συγγραφέα, άντρα, να προσεγγίσει τόσο άρτια και με τόσο σεβασμό το ψυχισμό και τον τρόπο σκέψης της γυναίκας. 

Ο τόπος όπου τοποθετείται η ιστορία, είναι το κρύο και αφιλόξενο χωριό Κρυφό, κάπου έξω από την Κομοτηνή. Ένα χωριό που όπως λέει και το όνομά του, έχει πολλά μυστικά θαμμένα στο παγωμένο χώμα του. Μυστικά που κανείς από το χωριό δε θέλει να δει να βγαίνουν στη επιφάνεια. Παραδίπλα στο Κρυφό, βρίσκεται το Δάσος των Μανιταριών, όπου βρήκαν βασανιστικό θάνατο τρεις γυναίκες.

Από πλευράς αφήγησης και πλοκής, η δουλειά που έχει κάνει είναι άριστη. Βλέπουμε το αστυνομικό με το ψυχολογικό στοιχείο να ανταλλάζουν «μπαλιές» σε ένα σκληρό ματς, «καταδικασμένο» από την αρχή, να έρθει ισοπαλία. Τέλεια η ισορροπία των δυο «συστατικών»! Η ιστορία ρέει όμορφα, ομαλά, με ανοδική πάντα πορεία και με αυξανόμενη ταχύτητα. Δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Ακόμα και σε σημεία που θα περίμενε κανείς να «κόψει ταχύτητα», ο Δημήτρης το πάει στο «ρελαντί», μόνο και μόνο για «να πατήσει τέρμα το γκάζι», μετά την επόμενη «στροφή». Επιπροσθέτως, δίνει κάθε φορά τόσα στοιχεία όσα χρειάζεται ο αναγνώστης για να πάει παρακάτω στην ιστορία. Δε στερεί πληροφορία ώστε να δημιουργούνται νοηματικά κενά και δε μοιράζει αφειδώς «μυστικά» που θα χαλάσουν την απόλαυση της έκπληξης.

Αν και στον χάρτη της Ελλάδας δεν υπάρχει χωριό με αυτό το όνομα,
το Κρυφό θα μπορούσε να μοιάζει έτσι ακριβώς!

Κάτι που είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε είναι ότι, μέσα από τις σελίδες του «Σώσε με» θίγονται με σοβαρότητα κι αξιοπρέπεια, πολύ σοβαρά θέματα και προβλήματα, όπως αυτό της παιδικής και γυναικείας κακοποίησης, στοιχεία που ταλανίζουν οικογένειες όπως η ζήλια μεταξύ των παιδιών κι η απιστία των συζύγων καθώς και θέματα διαβίωσης των μεικτών κοινωνιών (χριστιανική/μουσουλμανική κτλ). Ωστόσο, θεωρώ ότι, ιδίως τα θέματα της κοινωνικής περιθωριοποίησης κι απομόνωσης, τα άγγιξε μόνο επιδερμικά ο Δημήτρης. Αν και δεν είναι αυτό το θέμα του βιβλίου, θα ήθελα να εμβαθύνει λίγο περισσότερο. Αυτό ήταν κάτι που μου έλειψε.  Αυτό που επίσης  βρήκα «λίγο» ήταν το ερωτικό στοιχείο. Αν και κάποια στιγμή κάτι πάει να γίνει κι ενώ υπήρξε μια ιδιαίτερη δυναμική ανάμεσα σε δυο άτομα, αυτό έληξε πριν καν ξεκινήσει. Δε ξέρω φυσικά κατά πόσον θα πρόσθετε κάτι στην ιστορία, εάν το συνέχιζε, σίγουρα όμως θα την έκανε πιο… πικάντικη. ;-)

Θέλω να μιλήσω για το τέλος του βιβλίου… Το βιβλίο φαινομενικά τελειώνει, ωστόσο συνεχίζει για μερικά μικρά κεφάλαια ακόμα. Με παραξένεψε αυτό και η αλήθεια είναι ότι με ενόχλησε κιόλας. Δε μπορούσα να καταλάβω γιατί πλατειάζει έτσι. Κι έρχεται η ανατροπή σε μία μόνη λέξη! Κι όλα βρήκαν το νόημά τους!

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι είναι εμφανής η δουλειά που έχει ρίξει για το συγκεκριμένο έργο ο Δημήτρης Σίμος! Δεν έχει αφήσει τίποτα στην τύχη. Τίποτα να μην το έχει περάσει από «κόσκινο». Έχει καταφέρει να διεισδύσει στα κατάβαθα του μυαλού και της ψυχής των ηρώων του. Έχει καταφέρει να αποδώσει άριστα το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα και τέλος, έχει βρει τις ισορροπίες του μεταξύ αστυνομικού και ψυχολογικού θρίλερ. Έχει αποδώσει τη σωστή διάσταση, σχήμα και χρώμα στην ιστορία του, χωρίς υπερβολές. Μέσα από τα εξαίρετα ψυχογραφήματα, τους άψογα δομημένους ήρωες  και το ζοφερό σκηνικό, παράλληλα με τον άριστο καταμερισμό μεταξύ αφήγησης και διαλόγων, το σωστό χειρισμό της ελληνικής γλώσσας αλλά και των λίγων, πλην καλοδουλεμένων, ανατροπών, λαμβάνουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Το αγαπά αυτό που κάνει ο Δημήτρης κι αυτό φαίνεται!

Το λάτρεψα το «Σώσε με» και σας το προτείνω με το χέρι στην καρδιά! Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε! Εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να περιμένω με αγωνία το επόμενο…

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ή να αγοράσετε το βιβλίο εδώ.