Αναρτήθηκε από
Vivliografika
την
άποψη
κοινωνικό
Κριτική
μίνωας
ξένη λογοτεχνία
book review
julien sandrel
katerinareading
- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
«[...] Ο χρόνος άχρονος και αόρατος τρεμόσβηνε από πάνω του. Ο μύθος του ακίνητου ερχόταν να τον συντρίψει. Απλώς περνούν τα χρόνια, σκέφτηκε. Και όταν μεγαλώνεις είναι σαν να κυλάς πάνω σε τσουλήθρα. [...]» (Η νύχτα που τρεμόσβηνε το λ, σελ. 73)
«[...] Είδα χαρούμενους, είδα λυπημένους, και είδα πολλούς ούτε χαρούμενους ούτε λυπημένους. Μόνο πεινασμένους.[...]» (Χαμήλωσε, σελ. 145)
«[...] Πριν ο δείκτης δείξει ακριβώς, συνειδητοποίησε πως δεν τον φοβίζουν οι ευθείες μέρες κι ας μην του αρέσουν τόσο. Ο πόνος είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει τη γνώση σου. [...]» (Ευθείες μέρες, σελ. 43)
«[...] Το κόλπο ήταν να μην πιστέψει τίποτα που να δείχνει υπερβολικά καλό. Είχε μάθει πως όταν λέμε καλό δεν εννοούμε ποτέ κανονικό. [...]» (Υπόγειες διαδρομές, σελ. 96)
«[...] Τώρα ξεχνά το όνομά της. Τη φωνάζει Έι, Έι, Έι. Μέχρι πριν από λίγο τη λέγανε προσδοκία. Ακριβή λέξη. Ποιος αγοράζει, ποιος πουλά ; Τώρα σκέφτεται αλλά δεν κάνει. Χάνεται σε μια τεράστια απόσταση ανάμεσα στο νοερό και στο απτό και γίνονται τα μεροκάματα πικρά. [...]» (Στο παζάρι, σελ. 107)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε εδώ το σχόλιό σου...